Όταν δούλευα με σύμβαση σε ΔΟΥ, το τι είδαν τα μάτια μου εκεί μέσα δεν λέγεται!Υπάλληλοι που κάθε μέρα έφευγαν από τις 12.30 για να πιούν καφέ (και κάποιοι είχαν και το θράσος να το λένε έτσι χύμα). Άλλοι έπαιρναν υπηρεσιακά οχήματα και πήγαιναν βόλτες (δημοσία δαπάνη, εννοείται), η πλειοψηφία έβγαζε φωτοτυπίες στο φωτοτυπικό, έπαιρναν για το σπίτι γραφική ύλη, μέχρι και μπουκάλια με νερό. Εννοείται έβαζαν τον καφέ στα έξοδα της δουλειας κ.τ.λ., κ.τ.λ. Και φυσικά, παραμονές Χριστουγέννων ή Πάσχα πιο εύκολα έπιανες το Τζακποτ παρά έβρισκες εργαζόμενο στο κτίριο (όπου μάλιστα συστεγάζονταν παραπάνω από μία ΔΟΥ). Λίγοι μόνο είχαν μείνει να δουλεύουν και να προσπαθούν να βγάλουν τη δουλειά και των υπολοίπων.Το δε άκρον άωτον ήταν ότι η πλειοψηφία εκεί μέσα ήταν τεχνολογικά αναλφάβητοι, παρότι όλοι είχαν τσεπώσει ωραιότατες αποζημιώσεις για εκπαιδεύσεις στους Υπολογιστές και δεν μπορούσαν ούτε ένα έγγραφο να σκανάρουν.Λοιπόν, Harlan, πώς ακριβώς δεν ευθύνονται ΚΑΙ οι ΔΥ για την ταλαιπωρία των πολιτών όταν δεν βρίσκονται καν στη θέση για την οποία έχουν διοριστεί και πληρώνονται και όταν ενώ έχουν πληρωθεί από το κράτος για να αποκτήσουν κάποια τυπικά προσόντα (που ο ιδιωτικός υπάλληλος πληρώνει για να αποκτήσει) δεν τα κατέχουν, απλά φροντίζουν με συνοπτικές διαδικασίες να πάρουν το "χαρτί" για να πάρουν περισσότερα χρήματα;