#4Για τις οικογενειακες σχεσεις θα μπορουσαμε να γραψουμε τομους ολοκληρους, δεν ειναι περιεργο που το μηνυμα σου ηταν μακροσκελες. Οπως ειπε και καποιος σχολιαστης, σε αυτα που νιωθουμε ερχεται να προστεθει και η κοινωνικη επιταγη να αγαπαμε και να σεβομαστε τα αδερφια μας. Και κει που γινονται ακομα πιο πολυπλοκα τα πραγματα ειναι οταν αυτο που νιωθει κανεις (πριν μπουκαρουν ηθη, εθιμα και κωδικες στο τοπιο) ειναι αμφιρροπο. Πολλες αδερφικες σχεσεις ειναι ανταγωνιστικες. Ακομα και αγαπημενες, καλες σχεσεις. Και μαλλον ξεκιναει πολυ νωρις αυτο, οταν τα αδερφια ειναι ακομα παιδια και προσπαθουν να σιγουρεψουν την αγαπη και προσοχη του γονιου. Μετα ο ανταγωνισμος επεκτεινεται σε ζητηματα 'επιτευγματων' ή 'επιτυχιων' και καθως μεγαλωνουν οι ανθρωποι και αποκτουν οι προσωπικοτητες πιο ξεκαθαρο περιγραμμα, ο ανταγωνισμος απλωνεται και σε ιδεολογικες διαφορες ή διαφωνιες. Συμβαινουν αυτα. Οταν δεν μπορουμε να διαχειριστουμε αυτες τις διαφορες και τα (καινουρια ή παλια) παραπονα, νομιζω ειναι παρα πολυ καλη ιδεα ο ψυχολογος. Ειδικα αν υπαρχει θυμος. Τις απαντησεις γενικως μονος σου τις βρισκεις (σε καθε θεμα), ο ψυχολογος απλως θα σε καθοδηγησει και θα σου δειξει δρομους που ισως δεν ειχες σκεφτει. Για αυτο που γραφεις εδω"Κάπου νομίζω θέλει το κακό μου σε ενα υποσυνείδητο επίπεδο. Εχω αυτή την αίσθηση. Έτσι λοιπόν το ερώτημα μου ειναι γιατί ακόμη ψάχνω την αγαπη της; Την αποδοχή της; Γιατί τη μια την αγαπώ όταν μου μιλάει καλα και νιώθω ότι με καταλαβαίνει και την άλλη με μια κουβέντα της με κάνει τόσο εύκολα να στεναχωρηθώ, να κοιμάμαι και να ξυπνάω σκεπτόμενη όλα τα άσχημα που έχω ζήσει στη ζωή μου..." μια σκεψη: Σιγα σιγα, με πολλη δουλεια και ισως χρονο, θα καταλαβεις ευχομαι, οτι δεν χρειαζεσαι την αποδοχη της. Αυτο σε καμια περιπτωση δε σημαινει ριξη της σχεσης ή κακη εξελιξη της σχεσης. Η αδερφη σου ειναι το συντροφακι σου, μεταξυ αλλων, και συ εισαι το ιδιο για εκεινη. Αυτο δεν αλλαζει. Αυτο που μπορει να αλλαξει, ειναι η γνωμη που εχεις για τον εαυτο σου. Ο ευατος σου εισαι εσυ και ο χαρακτηρας σου και οι εμπειριες σου. Αν ειναι δυνατον, προσπαθησε να μην τον βλεπεις μεσα απο το πρισμα της αδερφης σου. Δεν σε οριζει εκεινη ουτε εσυ αυτην. Ειστε αυτονομες και ανεξαρτητες προσωπικοτητες. Κι αν ακομα δηλαδη δεν μας συμπαθει/εγκρινει καποιος τι εγινε; Καποιοι ανθρωποι ειναι μανουλες στη χειραγωγια εντωμεταξυ, και ξερουν πως να προκαλεσουν τυψεις και εσωτερικη συγκρουση στον αλλο, κυριως για να καλυψουν δικα τους κενα και ελλειψεις. Αυτο γενικα, δεν το λεω σε σχεση με την αδερφη σου. Όποτε και αν συμβαινει αυτο πρεπει να προσπαθουμε να θυμιζουμε στον εαυτο μας ποιοι ειμαστε και τι ξερουμε εμεις οι ιδιοι για τον εαυτο μας. Ολα καλα θα πανε, μην ανησυχεις. Να θυμασαι τις καλες στιγμες με την αδερφη και τα αλλα αδερφια σου, που σιγουρα υπαρχουν πολλες.
