την έχω ακούσει κι εγώ αυτή την πρακτική στα χωριά, όπως επίσης και ο νονός να έχει δωροδωκηθεί από δόλιο συγγενή για να γίνει επιλογή άλλου ονόματος. Επίσης τα παλιά τα χρόνια η μητέρα δεν ερχόταν καν στη βάπτιση και περίμενε στο σπίτι να μάθει ποιο όνομα είχε δωθεί στο παιδί (συνήθως από τα πιτσιρίκια του χωρίου τα οποία έπρεπε η μαμά να χαρτζιλικώσει για το χαρμόσυνο νέο). Λόγο για την επιλογή του ονόματος τυπικά είχε μόνο ο νονός. Αυτά όμως ήταν τα ΠΑΛΙΑ ΤΑ ΧΡΌΝΙΑ. Απορώ γιατί ασχολούμαστε πλέον. Σημασία έχει τι λέει το επίσημο έγγραφο του κράτους για το όνομα του παιδιού στο οποίο έχουν μπει σφραγίδες, οι τζούφρες των γονιών κλπ. Αν έχω δεν το βαφτίσω ποτέ, θα το λέμε ψιτ το παιδί;