Λίγα είναι τα βιβλία που έχω δεθεί μαζί τους.Είναι εκείνα τα βιβλία που μεσα έχουν άμμο απο παραλίες και λεκεδες απο παγωτό, ειναι το βιβλίο που διάβαζα στο νοσοκομείο (Duma key του Stephen king.)και η ραχη ειναι "σπασμένη" γιατι δεν μπορούσα να το κραταω αλλιώς με τον ορό στο χέρι. Είναι η φτηνιαρικη σειρα ΕΦ που διαβαζα στο λεωφορείο και αγόραζα το επόμενο κάθε Παρασκευή, κατατσαλακωμένη τώρα (δεν της φερόμουν και πολύ καλά). Ειναι τα βιβλία "του μαιευτηρίου" από τις δύο γέννες και τα βιβλία "του χειρουργείου" από περιπέτειες υγείας γονιών και παιδιών. Είναι κι εκείνα που έχουν ακόμα σελιδοδείκτες αποκόμματα εισιτηρίων και αποδείξεις από ξενοδοχεία, μάρτυρες διακοπών. Αυτά δεν είναι βιβλία, είναι φωτογραφίες της ζωής μου. Τα άλλα κατα καιρούς γίνονται δωρεές χαρίζονται φίλους, δανειζονται και δεν γυρίζουν πίσω (δεν με πειράζει καθόλου), θα δώσουν τη θέση τους σε νέα αναγνώσματα, και σε καινουριες τριζάτες σελίδες φρέσκες από το βιβλιοπωλείο. Η ζωή συνεχίζεται, το ίδιο και τα βιβλία.