Πολύ σωστά τα λέτε κύριε Δημοκίδη.Η εξέλιξη του ιντερνετ και των πτυχών διασύνδεσης και αλληλεπίδρασης που ξεκλειδώνει είναι καταιγιστική και ακόμα και οι ηλικιακές κατηγορίες 30-40+ που το πρόλαβαν απ'τις αρχές της ανάπτυξής του, συχνά δε συλλαμβάνουν πλήρως τη σημερινή του εμβέλεια και επιρροή.Έχει περάσει ο καιρός που η πραγματική και η ψηφιακή ζωή ήταν δυο διαφορετικά κομμάτια και έχουμε πλέον περάσει "μέσα από τον καθρέφτη", όπως η Αλίκη.Να σημειώσω μόνο μια άλλη πολύ βασική παράμετρο, πέρα από την πρακτική χρήση και το παράδειγμα των γονιών πάνω στο συγκεκριμένο θέμα μόνο:την καλή ψυχολογική κατάσταση του παιδιού γενικώς, την ανάπτυξη δυνατών δεσμών στην οικογένεια, αλλά και την επίγνωσή τους από το παιδί. Συχνά το παιδί ή ο έφηβος νομίζουν ότι "δεν τους καταλαβαίνει κανείς", ενώ οι γονείς και η οικογένεια είναι δίπλα τους.Το βασικό πρόβλημα που οδήγησε τα παιδιά να συμμετάσχουν σε αυτά τα παιχνίδια, ήταν τα συναισθηματικά κενά τους, ψυχολογικές πληγές και το ευάλωτο της ηλικίας μαζί.Δυστυχώς, τελειότητα, χρυσή τομή και συνταγή δεν υπάρχει... κάθε περίπτωση αλλά και οι περιστάσεις της οικογένειας διαφέρουν.Και δυστυχώς, η σημερινή ζωή με τις απαιτήσεις και τα προβλήματά της δεν επιτρέπει στους γονείς να αφιερώσουν το χρόνο που θα ήθελαν και χρειάζεται το παιδί.