#2 αγαπητή φίλη. Προέρχομαι από ένα περιβάλλον στο οποίο ο σεβασμός για τα πεθερικά οφείλει να είναι μεγαλύτερος από το σεβασμό ακόμη και στους ίδιους τους γονείς. Εμένα ο πεθερός μου επίσης είναι ένας άνθρωπος δεσποτικός ο οποιος το είχε συνήθειο να με προσβάλλει. Καλύτερος βέβαια από τον δικό σου που βλέπω το 'χει τερματίσει το κοντέρ. Στην αρχή έκλαιγα. Είχα και τους γονείς μου να μου λένε κάνε υπομονή. Μπροστά στον άντρα μου όμως γατάκι ο μπαμπάς. Κάποια στιγμή με πήραν τα κλάματα μπροστά στον άντρα μου ο οποίος ξέρει βέβαια πολύ καλά τι άνθρωπος είναι ο μπαμπάς του και τι άνθρωπος είμαι εγώ. Έγινε μία ωραία εξηγησούλα, πάντα με σύμμαχο τον άντρα μου, και του ζητήθηκε όσο φέρεται μ'αυτό τον τρόπο είναι να μην ξανάρθει στο σπίτι μας. Συμφωνώ με τη λένα πως δεν είναι γονιός σου αλλά ξέρω πως είναι να σου σκίζουν τα χριστούγεννα. Και δεν αξίζει. Αν το σκεφτείς καλά, σου μένουν αν όλα πάνε καλά καμιά σαρανταριά χριστούγεννα και πάσχα κτλ κτλ να ζήσεις. Αναρωτήσου αν αξίζει να χάσεις έστω και ένα πικραμένη. Γράψτε έξω από την πόρτα σας πως η αγένεια απαγορεύται στο σπίτι σας και διώξτε τον. Γιατί να τον επιβραβεύσετε με κάτι που δεν του αξίζει; μακρυά και όχι αγαπημένοι. Ο σύντροφός σου όμως... όλα καλά; δεν έχει επηρεαστεί απ'αυτόν τον παλιάνθρωπο;