Βλαχάκι, θα ήθελα να κάνω κάποιες νύξεις στα λεγόμενα σου. (Ως φερόμενος, που γράφει και μαθαίνει πάντα, ασχέτως της ομοφοβικής στάσης που πιθανώς μου έχεις κολλήσει; Που ξέρεις αλλάζει και αυτή ;P - αν όντως υπάρχει...)«Η ομοφοβία έχει κι αυτή σκάλες, σαν τη κλίμακα του κίνσεϋ»Ενδιαφέρουσα παραδοχή. Η κλίμακα του κίνσεϋ υποδηλώνει κατάσταση σεξουαλικότητος . Συνεπώς από μόνη της δεν είναι ούτε «καλή» ούτε «κακή». Αποτυπώνει απλά και ουδέτερα ηθικά, μία πραγματικότητα για όλους. Η ομοφοβία αντιθέτως, είναι ένας όρος φορτισμένος αρνητικότατα de facto. Συνεπώς το ΠΟΥ και κυρίως το κυρίως το ΕΑΝ θα εντάξεις κάποιον σε αυτήν είναι εντελώς διαφορετικό ως προς τις συνέπειες του. Επιπλέον ο κίνσευ βασίζεται σε εμπειρικά ιατρικά δεδομένα για το εάν θα με βάλει π.χ. στο 1 ή στο 2 ή στο 4. Για το εάν όμως το π.χ. βλαχάκι με θεωρεί ή όχι ομοφοβικό, τα στοιχεία είναι πολύ-πολύ-πολύ υποκειμενικότερα και έχουν να κάνουν με τις εμπειρικές παραστάσεις του (κάθε) βλαχακίου και μόνον. «Αν, δε, κάποιος πιστεύει ότι -ντε φάκτο- ένα παιδί καλύτερα να μην μεγαλώνει με lgbt γονείς…»Ώπα (είπα λέω). Εδώ έχουμε διαστρέβλωση της ρητορικής και αλλοίωση του βάρους του επιχειρήματος του αντίθετης γνώμης. Δηλαδή υπερασπίζεσαι μία θέση στην οποία δεν έγινε επίθεση. Αν κάποιος θεωρεί πως οι lgbt γονείς είναι επικίνδυνοι γονείς λόγω του ότι είναι lgbt , θα του απαντήσεις έτσι και καλά θα κάνεις. Αν κάποιος θεωρεί πως ο Πέτρος και ο Παναγιώτης είναι μεν υπέροχοι τύποι αλλά δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τον Γιώργο και την Μαρία ΔΕΝ έχει να κάνει με το γεγονός πως ο παναγιώτης είναι lgbt αλλά με το ότι ο παναγιώτης δεν είναι Μαρία και δεν είναι διόλου υποτιμητικό για τον Παναγιώτη αυτό (και υπάρχουν μάλιστα και Παναγιώτηδες που το υποστηρίζουν, ασχέτως αν ο αγαπητός Άρης τους λέει κομπλεξικούς σώνει και ντε). Τώρα είναι στα χέρια της επιστήμης να αποφανθεί αν ο Παναγιώτης μπορεί να υποδύεται την Μαρία επιτυχώς. (Ειρήσθω εν παρόδω υπάρχουν αντικρούσεις στις έρευνες, του τύπου: Το δείγμα των μέχρι τώρα οικογενειών δεν είναι αντιπροσωπευτικό, το γεγονός πως το παιδί μεγάλωσε φυσιολογικά δεν μας λέει απολύτως τίποτε για το εάν είναι και ιδανική αυτή η κατάσταση, τι θα γίνει αύριο όταν βρεθεί δίπλα στον γιό μου να τραγουδούν «σε αγαπώ μπαμπά-σε αγαπά μαμά» στον παιδικό σταθμό- θα το καταργήσουμε το τραγουδάκι;, τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν κάτι τις παραπάνω σκληραγωγημένα και «ντοπαρισμένα» απέναντι στην κοινωνία, τι ακριβώς παίζει με τα πρότυπα του ίδιου φύλου και εάν μπορούμε να πετάξουμε απλά στα σκουπίδια (μέρος του) Freud και των οιδιπόδειων του κλπκλπ-οκ, στα τελευταία ομολογώ πως δεν έχω και βαθύτατες γνώσεις ούτε βαθύτατη εκτίμηση στην εν λόγω επιστήμη και στις εκτιμήσεις της που αλλάζουν κάθε δύο χρόνια…)Anyway, δεν είμαι ειδικός, πάντως επαναλαμβάνω πως η πρόταση σου είναι διαστρεβλωτική στην διατύπωση της αν όχι και στην ουσία της.«Οι ομοφοβικές αντιλήψεις των ατόμων ενσαρκώνονται -σταματούν να κινούνται αποκλειστικά στην θεωρητική σφαίρα- απ' το γεγονός και μόνον της πράξης του συναθροίζεσθαι και ασκώντας άμεσες ή έμμεσες πιέσεις και όποιο λόμπινγκ κατά των (δυνητικών) δικαιωμάτων των lgbt+»Προσωπικά, δεν θα συμμετείχα ποτέ σε καμία τέτοια διαδήλωση. Πάντως ο ξενοδόχος της Χίου που διαφωνεί -εν μέρει δικαίως- με την μεταναστευτική πολιτική, είναι κατανοητό να διαδηλώσει στην πλατεία του νησιού αν νοιώθει πως δεν τον ακούει κανένας. Αν βρεθεί έξαφνα πλάι σε χρυσαύγουλα, που φωνάζουν καπηλευόμενα στο όνομα του, η βάση των κινήτρων του δεν θα πώ πως είναι απριόρι ρατσιστική. (ακραίο παράδειγμα)«για να μην μιλήσω για τους νέους που ενώ είναι lgbt αναγκάζονται να παρελάσουν εναντίον του…»Υποπερίπτωση της υποπεριπτώσεως (οκ, μπορεί και να λαθεύω εδώ…)
