@rosa nera Δε χρειαζόταν να το προχωρήσετε άλλο. Νομίζω ξεφεύγουμε και απ' το θέμα κι όλας. Έχω πολλούς δικούς μου ανθρώπους που είναι αυτοδημιούργητοι και έπρεπε να περάσουν πολλές δυσκολίες προκειμένου να σπουδάσουν. Γνωρίζω πολύ καλά κάποιες άλλες πραγματικότητες από φίλους και από παιδιά τα οποία μένουν στη φοιτητική εστία. Ξέρω άτομα που πέρασαν με τα μπούνια σε σχολές όπως η Ιατρική και οι δικοί τους δεν τους επέτρεψαν να φύγουν λόγω εξόδων. Άλλα άτομα αναγκάζονται να συγκατοικούν με ανθρώπους που δεν ταιριάζουν. Άλλα άτομα δεν έχουν τηλέφωνο. Άλλοι πάλι αναγκάζονται μαζί με τις υποχρεώσεις της σχολής (που πολλές φορές είναι ιδιαίτερα απαιτητικές) να έχουν και μια δουλειά για να τα βγάλουν πέρα. Υπάρχουν όμως και τα παιδιά τα οποία έχουν οικογένειες που έχουν άκρες. Τα παιδιά αυτά ξεκινάνε από το επίπεδο 10 γιατί έτσι φρόντισαν οι δικοί τους( που είχαν ξεκινήσει από το επίπεδο 0) γι αυτά από πολύ μικρή ηλικία. Δεν είναι κακό. Ο καθ'ένας κάνει ό,τι μπορεί καλύτερο για το δικό του παιδί. Δε μπορείτε ούτε εσείς ούτε εγώ να αρνηθούμε και τις 2 πραγματικότητες οι οποίες εκτυλίσσονται μπροστά μας. Εξ'άλλου παρά τις διάφορες δυσκολίες του ελληνικού πανεπιστημίου, έχει ένα καλό: έρχεσαι σε επαφή με παιδιά απ'όλη την ελλάδα (και όχι μόνο) καθ'ένα από τα οποία έχει μια συγκεκριμένη οικογενειακή κατάσταση και συνεπώς ζει σε μια συγκεκριμένη πραγματικότητα. Για κάποιο λόγο έχετε την εντύπωση ότι επειδή δέχομαι κάποιες διευκολύνσεις, κλείνω τα μάτια μου στην κατάσταση των άλλων κάτι το οποίο είναι λάθος. Ο καθ'ένας στο δια ταύτα θα πορευθεί μόνος του. Επειδή για παράδειγμα ο γείτονάς μου έχει αυτοκίνητο και πάει στη σχολή σε 5' θα πρέπει να τον κατακρίνω; ίσα ίσα διευκολύνει απ'ότι έχω δει και κάποιους φίλους του. Μια φορά και εμένα που έπρεπε να πάω εργαστήριο με 39 πυρετό.Κάποια άτομα πέφτουν κατευθείαν στα βαθιά και είναι πάνοπλα για το μετά. Κάποιοι άλλοι το πάνε σταδιακά. Μπορεί στα μάτια σας να είναι κακομαθημένοι, μαλθακοί ή δεν ξέρω τι άλλο, εν τέλει όμως δεν πειράζει γιατί όπως λένε: to each their own. Απλά νιώθω πως υπερβάλλετε λίγο όταν σας περιγράφω ένα φαινόμενο το οποίο είναι αρκετά σύνηθες σε πολλά φοιτητικά σπίτια. Δεν ξέρω τι, που και πως σπουδάσατε αλλά στην Πάτρα βλέπω πολλά τέτοια φαινόμενα και ακόμα πιο extreme (παιδί να πηγαίνει κάθε σ/κ σπίτι του, μάνα να έρχεται κάθε 20 μέρες, λογαριασμοί να πηγαίνουν κατευθείαν στους γονείς αντί να τους πληρώσει το παιδί κοκ). Είναι και αυτό μια πραγματικότητα.
