Από προσωπική εμπειρία ξέρω ότι, αν δεν υπήρχε ο θάνατος δεν είχαμε τα ίδια κίνητρα να μάθουμε για τη ζωή. Είτε μάς πλησιάσει ο θάνατος και καταφέρουμε να τον αποφύγουμε είτε δεν τού γλυτώσουμε, το μάθημα δεν αφορά στο θάνατο. Αφορά στη ζωή.Αν δεν υπήρχε αυτή η extreme αντίφαση (ζωή-θάνατος) θα την επιζητούσαμε οι ίδιοι, θα εφεύραμε τον θάνατο η έστω κάτι πού να τον υποκαθιστά. Το κάνουμε ήδη άλλωστε όταν με την επίφαση τής αδρεναλίνης θέλουμε να πλησιάσουμε (εκ τού ασφαλούς ελπίζουμε) τον Μεγάλο Δράκο.