Πολύ σωστό κείμενο για το φόβο απέναντι στην διαφορετικότητα, την εξαίρεση, την ανάγκη του πλήθους να εμπιστευτεί αυτόν που "δείχνει σοβαρός άνθρωπος" και να καταδικάσει όποιος ξεφεύγει από τις νόρμες έστω και χωρίς να πειράζει και να καταπιέζει κανέναν άλλο. Ιδιαίτερα καίριες οι παρατηρήσεις για το ρόλο του εκπαιδευτικού συστήματος σε αυτό, καθώς και για την έντονη κυριαρχία της νοοτροπίας σε σημαντικό μέρος της ελληνικής επαρχίας (αν ακι όχι όλης και, φυσικά, όχι μόνο).Μια μικρή ένσταση μόνο: τα θεοκρατικά καθεστώτα αδιαμφισβήτητα αποτέλεσαν (παλιά και τώρα) τα κατ'εξοχήν θερμοκήπια αυτής της νοοτροπίας. Και μετά η μόνη άλλη συμβολή ήταν από τον καπιταλισμό; Ότι δεν έχουν υπάρξει άλλα καθεστώτα που να επιβάλλουν (ούτε καν να υποβάλλουν) την ομοιομορφία και την ισοπέδωση και να καταδιώκουν το ιδιαίτερο, το ξεχωριστό;