Για το πρώτο: Δεν είναι ότι δε θυμάσαι πολλά αυτό που φαίνεται. Και είναι αρκετά τα παραδείγματα, ακόμα και από τα χθεσινά σου σχόλια. Δε λέω ότι δεν σε πιστεύω ούτε ότι θυμάσαι τα πάντα.Για το δεύτερο: Αυτό ήθελα να το γράψω και χθες. Ακόμα κι αν δεν εννοούσες κυριολεκτικά δίμετρες, δεν αναιρείται το πρώτο επιχείρημα. Για το τρίτο: Δεν είμαι τόσο μαλάκας.Για το τέλος: Αποφεύγω να δίνω συμβουλές και να απαντάω κατευθείαν στα γράμματα. Είτε γιατί δε θεωρώ τον εαυτό μου ειδικό είτε γιατί δε ρωτάνε εμένα είτε γιατί πολλές φορές με καλύπτει η Αμπά είτε ακόμα και γιατί δεν είναι η δουλειά μου. Αν προσέξεις όμως όλοι οι άλλοι, και κυρίως αυτοί που γράφουν πιο συχνά, το κάνουν. Αναλογικά έχω πολύ περισσότερα σχόλια σε σχόλια άλλων. Άρα, έχω την τάση να σχολιάζω σε σχόλια άλλων. Έχω την τάση να σχολιάζω σε αυτούς που γράφουν πιο συχνά. Οι άλλοι δε γράφουν. Έχεις την τάση να είσαι και να δείχνεις δεκτική σε διάλογο. Έχω την τάση να βρίσκω ενδιαφέροντα αυτά που βρίσκουν κι οι άλλοι ενδιαφέροντα. Έχω την τάση να σχολιάζω εκεί που δε νιώθω ότι μιλάω με τοίχο. Έχω πολλές τάσεις μαζί. Έχω υπέρταση.