Μπράβο σας που θα υπερασπιστείτε εκείνους τους άνδρες, καθώς βομβαρδίζονται συνεχώς από εικόνες αδύνατων, γυμνασμένων ανδρών από παντού, τα λεγόμενα "ανδρικά" περιοδικά είναι γεμάτα από αφιερώματα για δίαιτες που μπορούν να κάνουν για να γίνουν στυλάκια, υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία προϊόντων αδυνατίσματος/αποτρίχωσης/φτιαξίματος που απευθύνεται αποκλειστικά σ' εκείνους και τους πείθει ότι χρειάζονται βελτίωση, ακούν από παντού ότι πρέπει να χάσουν βάρος, αλλιώς καμία δεν θα γυρίσει να τους κοιτάξει, την ώρα που οι υπέρβαρες γυναίκες ακούν το γνωστό "γυναίκα με κοιλίτσα είναι σαν καραμελίτσα" ή "δεν έχει σημασία το πάχος, έχεις χιούμορ και οι άνδρες ψάχνουν μία γυναίκα με χιούμορ"... Άσ' τα, μην τα συζητάς.Εδώ θα αρχίσω να μιλάω σοβαρά. Πρώτον, στο αρχικό μου σχόλιο δεν γράφω πουθενά ότι οι άνδρες (μόνο) είναι εκείνοι που κριτικάρουν τις γυναίκες για το βάρος τους. Έγραψα ότι ως κοινωνία είμαστε πάντα σε ετοιμότητα να υποβάλουμε το γυναικείο σώμα στη σκληρότερη κριτική, με τρόπο που δεν το κάνουμε για τους άνδρες. Δεν προκύπτει επίσης πουθενά από τα όσα γράφω ότι οι άνδρες ποτέ δεν υφίστανται κριτική για το σώμα τους, όπως και να δείχνει αυτό. Εθελοτυφλεί (το λιγότερο) όμως όποιος υποστηρίζει ότι στον ίδιο βαθμό υφίστανται τις επικρίσεις σχετικά με το υπέρβαρο σώμα τους οι άνδρες και οι γυναίκες. Για τις γυναίκες που δεν έχουν αναλογίες μοντέλου, το πιο "μεγαλόψυχο" που θα ακουστεί είναι το "ωραία είναι και τα πιασιματάκια" (πρότυπο μοντέλου + λιγάααακι παραπάνω, στα κατάλληλα σημεία -δηλαδή το σημείο εκκίνησης είναι πάλι το συγκεκριμένο πρότυπο-), ενώ στους άνδρες το "παράπτωμα" του πάχους συγχωρείται πολύ πιο εύκολα, ειδικά αν έχουν χιούμορ, στάτους, οικονομική άνεση, μόρφωση... Μία γυναίκα, στο τέλος της ημέρας, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα σώμα προς αξιολόγηση και τέρψη των γύρω της. Για να το κάνω πιο λιανά ακόμη, η συλλογιστική για μια υπέρβαρη γυναίκα είναι -κατά κύριο λόγο- "είναι έξυπνη και πετυχημένη, αλλά είναι παχιά", ενώ για τον άνδρα "μπορεί να είναι παχύς, αλλά είναι έξυπνος και πετυχημένος". Τέλος, δεν οφείλω εγώ ή κανένας άλλος να βάζουμε στην τοποθέτησή μας για θέματα fat-shaming (ή γενικότερα, καταπίεσης των γυναικών) τους άνδρες (την καταπίεση που υφίστανται οι άνδρες), ώστε να είμαστε "δίκαιοι", πολύ απλά γιατί δεν είναι πάντα το θέμα οι άνδρες. Φαντάζομαι ότι σε τοποθέτηση κάποιου για το ρατσισμό που υφίστανται αλλοδαποί στη χώρα μας δεν θα απαντούσατε "να λέμε για τους αλλοδαπούς, αλλά να είμαστε λιγάκι δίκαιοι και με τους φτωχούς Έλληνες", ε;