“Ο ρομαντισμός δεν μας βοήθησε πολύ.”… Έστω και εάν αυτός συντηρείται με ευλάβεια ιερής αγελάδας στο δυτικό πολιτισμό, έστω και εάν και μας έχει κατακλύσει με διαφημίσεις και χολιγουντιανές mainstream σαπουνόπερες, πρέπει να το παραδεχτούμε: Έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία το τί γίνεται ΜΕΤΑ του τίτλους τέλους, δακρύβρεχτων μελό και προτάσεων γάμου με φόντο το ηλιοβασίλεμα στην Χαβάης. Γιατί μετά αρχίζουν τα δύσκολα: Η γενικώς πεζή πραγματικότητα (βλ. blue valentine). Τότε, ίσως χρειάζεσαι τελικώς έναν άνθρωπο που να σε ανέχεται, να συνεννοείστε και να μπορείτε να διαπραγματεύεστε. Το ωραίο στο άρθρο αυτό είναι μία υποφώσκουσα αισιοδοξία που συνυπάρχει με σκληρές αλήθειες: Περιέργως δεν λέει ότι ο θεσμός του γάμου ξόφλησε (όπως συχνά ακούγεται τριγύρω), αλλά ότι μέσα από τα στραβά του μπορεί να γίνει για εσένα ιδανικός. Αρκεί, ¨…να γίνουμε πιο "φιλόξενοι" στο "λάθος"…¨.