Οι λογοι που καποιοι ανθρωποι, καποια στιγμη, βρισκονται στο περιθωριο της ζωης, οφειλονται σε μεγαλο βαθμο στον χαρακτηρα με τον οποιο γεννηθηκαν και στο περιβαλλον που μεγαλωσαν, και σε μικροτερο βαθμο στην τυχη.Επισης αυτοι που βγηκαν κατα τυχη στο περιθωριο συχνα τα καταφερνουν να επιστερεψουν μεσα στη ζωη, ενω οι υπολοιποι πολυ δυσκολοτερα.Το αν βοηθας εναν ανθρωπο που βρισκεται στο περιθωριο και με ποιο τροπο ειναι προσωπικη επιλογη και μαλιστα εσυ ο ιδιος, μπορει να φερεσαι διαφορετικα καθε φορα. Υπαρχει ενα αναμφισβητητο μεγαλειο σε γενναιες συμπεριφορες σαν της κυριας που εδωσε το σπιτι της. Η ζωη ειναι σπαρμενη με τετοια παραδειγματα και τετοιες μεγαλειωδεις, μη λογικα υπολογισμενες κινησεις, μας αναπτερωνουν την αισιοδοξια στη ανεξηγητη ζωη και και την ομορφαινουν. Η καταληξη τους συνηθως δεν ειναι αυτη που θα περιμενε ο "δινων", μιας και εκεινος κατι ζητα, βουβα ή φωναχτα, σε ανταλλαγμα και μαλιστα με τον τροπο που ακριβως εκεινος το θελει για να το ευχαριστηθει. Ο εν αδυναμια "παιρνων" μπορει να φερθει με ευγνωμοσυνη, αγνωμοσυνη ή και επιθετικα ακομη, αναλογως του πως το πηρε. Ενας που βρεθηκε τυχαια στο περιθωριο συνηθως παιρνει την ευκαιρια, "ξεπληρωνει" με τον τροπο του την βοηθεια και ξανακαβαλαει στη ζωη. Αλλος που βρεθηκε στο περιθωριο γιατι εκει τον οδηγησε τελικα ο χαρακτηρας του, μπορει να φερθει με αδιαφορια γιατι ουτως η αλλως ειναι παραιτημενος απο τη ζωη ή και με κακια επειδη βρεθηκε να ελεειται και ακομη και αν ζει στο περιθωριο δεν το καλοδεχεται...Σιγουρα χρειαζεται λογικη στις πραξεις μας αλλα και μια ζωη με μονο λογικη θα ηταν ανοστη και αδιαφορη. Αν ηταν αλλος ο συγκεκριμενος "παιρνων αστεγος" η ακομη και ο ιδιος αλλα σε πιο διαυγη στιγμη του, η κυρια θα μπορουσε να ειναι πολυ ικανοποιημενη και το παραδειγμα τους ζηλευτο και ενθαρρυντικο.Δεν υπαρχει μονο σωστη η μονο λαθος απαντηση. Πολλοι απο αυτους τους ανθρωπους ειναι "βαρια αρρωστοι" , και δεν αρκει μια ασπιρινη-τυροπιτα για να τους κανει καλα. Ομως τους δινει λιγες στιγμες ανακουφισης που σιγουρα τους λειπουν. Αν εσυ αισθανεσαι οτι θελεις να δωσεις καποια στιγμη μια ασπιρινη δωστην. Μια μεγαλοκαρδη κυρια μπορει να δωσει ολη τη γενναιοδωρια που εδειξε, αλλα για να πιαση πραγματικα τοπο και να αναστησει εναν βαρια αρρωστο -αν μπορει να αναστηθει-, χρειαζεται γνωση χειρισμου, επιμονη και χρονο, πραγματα που σπανια μια γενναιοδωρη κυρια μπορει να διαθετει ΚΑΙ αυτα...Αυτα ειναι λιγες σκεψεις πανω στο θεμα και ο καθενας μας μπορει χωρις φοβο, παθος και αφορισμους να αποφασιζει καθε φορα τι θα κανει. Και επισης δεν δεσμευται να εξακολουθει να θεωρει σημερα σωστο αυτο που εκανε χθες. Καθε μερα εμπειριας ατη ζωη μας εξελισσει...