Προς #2.Αγαπητέ/ή not, Η φιλία είναι αλλιώς οριοθετημένη μέσα στο κάθε μυαλό. Δεν ξέρω εσύ πώς την οριοθετείς, ούτε αν η οριοθέτησή σου συνάδει με αυτήν των ανθρώπων που θεωρείς φίλους σου. Αλλά η απόσταση σίγουρα θα σε βοηθήσει να θυμηθείς πόσο δύσκολο είναι οι άνθρωποι να ταιριάξουν εκτός της όποιας συγκυριακότητας τους έχει φέρει κοντά, και βασιζόμενοι στη θέληση και το αμοιβαίο ενδιαφέρον. Η συνενοχή και η συμμαχία εξαφανίζονται σε κλάσματα δευτερολέπτων εάν αποτελούν εξωραισμούς μιας σχέσης ευχάριστης και ενθουσιώδους, που έχει όμως στηριχτεί στην τυχαία βολή της γεωγραφικής εγγύτητας και όχι στο ταίριασμα προσωπικοτήτων και ενδιαφερόντων. Το ποιόν της κάθε σχέσης το αποκαλύπτει μόνο ο χρόνος και οι πράξεις των εμπλεκόμενων.Η αλλαγή χώρας και η απόσταση απαιτούν ολόψυχη ‘δουλειά’ (προσπάθεια) μακροπρόθεσμα για την συντήρηση (και περαιτέρω ανάπτυξη) μιας φιλίας. Και είναι λίγοι οι άνθρωποι που τους αρέσει και μπορούν να δουλεύουν σταθερά για έναν σκοπό πέραν της βολής και καλοπέρασης. Οπότε, αν η αλλαγή χώρας προσδίδει τον παράγοντα του ενθουσιασμού και της καινοτομίας σε μια φιλία, αυτό φτουράει πολύ γρήγορα και παραμένει μόνο ενεργό στις επισκέψεις-ξεπέτες (σπανίως στην καθημερινότητα).Όσοι θα σε ξεχάσουν θα σε ξεχνούσαν ενδεχομένως και απο κοντά με το πέρασμα του χρόνου. Είτε γιατι δέν ήσουν τόσο σημαντικός/ή στη ζωή τους, είτε γιατι βλέπουν αλλιώς την φιλία. Οι άνθρωποι για τους οποίους είσαι πραγματικά σημαντικός/ή θα σου το δέιξουν και θα το δείχνουν όπως και όσο συχνα μπορούν (δεδομένης της ζωής του καθενός πάντα) γιατι θα το έχουν ανάγκη. Οι μόνοι που έχουν άπλετη επιλογή ως προς το πού θα αφιερώσουν τον χρόνο τους είναι όσοι έχουν πολλά χρήματα. Όλοι οι υπόλοιποι λειτουργούμε με πολλούς πρακτικούς περιορισμούς. Εαν έχεις οικονομική άνεση θα βοηθήσει πολύ στο να κάνεις την φυσική σου παρουσία αισθητή με μεγαλυτερη συχνότητα στις ζωές των φίλων και γνωστών σου, κάτι ζωτικά ανανεωτικό για την κάθε δυναμική. Η συχνότητα των επισκέψεών σου όμως δεν θα εμποδίσει μακροπρόθεσμα την αποκάλυψη του ποιόντος της κάθε επαφής.Όσο περισσότερο δυσκολίες και εμπόδια προστίθενται στην καθημερινότητα, ο χρόνος και οι αντοχές ελαττώνονται, για όλους μας, και ο καθένας μας αναπόφευκτα καταλήγει πρακτικά να ασχολείται με αυτά που έχει απολύτως και πρωτίστως ανάγκη. Δυστυχώς, όσο απαράιτητη είναι η παρέα και η κοινωνικότητα, στην τελική για πολλούς η φιλία αποδεικνύεται συχνά είδος πολυτελείας (βλέπε άλλοτε ‘κολλητούς’ που μετά απο γάμο δεν βρίσκουν ούτε μια ώρα για καφέ μέσα στο 8μηνο – και χωρίς παιδιά ακόμα - γιατι πάντα ‘πήζουν’). Απο τη μία είναι μόνο κατανοητή η έλλειψη χρόνου και αντοχών, απο την άλλη πολύ συχνά οι πρακτικότητες είναι δικαιολογίες που συγκαλύπτουν τεμπελιά και αδιαφορία. Πρακτικά:1)Στις ουσιαστικες φιλίες επιδιωκουν και οι δύο σε κάποιο βαθμό να μοιράζονται σημαντικές καθημερινότητες, μικρά και μεγάλα προβλήματα και συμβάντα. Με μηνύματα, video calls, ο,τι εξυπηρετεί. Αυτο σημαίνει να βάζεις στην άκρη τον χρόνο, την ενέργεια και την συμμετοχή σου για χαρη ανθρώπων σου σε άλλη χώρα, όχι μόνο όταν σε βολεύει αλλά και σε άκυρες για σενα ώρες, όταν σε δυσκολεύει πρακτικά. Αν τους αφήσεις να περνούν την ζωη τους χωρίς την συμμετοχή σου, θα μετατραπείς σταδιακά σε ‘φίλο-φάντασμα’ ή ‘φίλο-διακοπών’. Αναγκαστικά. Ο χρόνος και η ουσιαστική τριβή (επικοινωνία) είναι που δυναμώνουν και συντηρούν τις σχέσεις. 2)Το να διατηρήσεις κύκλο γνωριμιών είναι πιο εύκολο, αλλά θέλει σταθερότητα και αυτό. Εάν περιμένεις μόνο απ τους άλλους να σε θυμούνται γιατι είσαι στο εξωτερικό και δεν σου αρέσει να χάνεις τον ύπνο σου ποτέ για μεταμεσονύκτιες κουβέντες, ή όλο δεν προλαβαίνεις, όσες καλές στιγμές και να χεις περάσει με ανθρώπους, το παρόν θα σκελετωθεί. Κάποιους και να κάνεις κινήσεις δεν θα τους κρατήσεις, άλλους θα τους χάσεις οικειοθελώς επειδή πια δεν θα έχεις χρόνο να ασχοληθείς με όλους και θα αφοσιωθείς σε λιγους. Δεν είναι εντελώς στο χέρι σου. Αλλά αρκούν τα διαφορα μέσα για να δηλωνεις το παρόν και τη συμμετοχή σου και σε αυτές τις περιπτώσεις. 3)Μέσα και πλατφόρμες άπλετα/ες στη διάθεσή σου που διευκολύνουν τη επικοινωνία: τηλεφωνο, email, Skype (videocall, call & instant messaging), SMS, Facebook, γράμματα & κάρτες (πολύ πιο προσωπική κίνηση), Whatsapp, Viber κοκ. Σμαρτ τηλεφωνο υποθέτω έχεις. 4)Βασικό: αν δεν καταβάλουν προσπάθειες και οι άλλοι, μόνος/ή σου εντελώς, δουλειά δεν γίνεται. Επισης βασικό: συνέπεια στην επικοινωνια.Σου έγραψα πολλά, παρά τη λακωνική σου ερώτηση, γιατι είναι τεράστιο θέμα για όλους τους νομάδες, μετανάστες και αιωνίως δι/τριχασμένους γεωγραφικά. Ως ομογενής απο μικρη ηλικία και χωρίς να είναι επιλογή μου, έχω αναγκαστεί να κάνω σχέσεις εξ’αποστάσεως. ‘Ολη μου τη ζωη, μιας και η Ελλαδα υπήρξε πολύχρονος και είναι μεγάλος σταθμός στη ζωή και προσωπικότητά μου, ζω παράλληλα με τα αγαπημένα μου πρόσωπα που είναι όλα σε άλλες χώρες. Οι πραγματικοί φίλοι είναι ελάχιστοι (τρεις) και ο χρόνος μου τσίμα τσίμα μοιράζεται σε αυτούς και την καθημερινότητά μου, με αποτέλεσμα να περνάω τη μισή μου ζωή στο διαδίκτυο. Με αυτά τα άτομα όμως μετα απο 5-10 χρόνια μπορώ να πω οτι ο χρόνος αντιμετωπίστηκε επιτυχώς. Και αντιμετωπίζεται. Είναι κυρίως επώδυνο και μοναχικό ακόμα και όταν δεν σε ξεχνούν, γιατι παραμένεις μακριά και νοιώθεις συνέχεια ‘εκτός’ της πραγματικότητας ανθρώπων που σε ενδιαφέρουν - excluded. Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο απο υπομονή. Παράλληλα όμως, η κατάσταση αυτή επιβεβαίωσε πολύ νωρίς κάτι σημαντικο, που η συγκυριακότητα πολλες φορές (ευτυχώς και δυστυχώς) συγκαλύπτει στην καθημερινότητα ανθρώπων που δεν αλλάζουν ποτέ τόπο (σπάνιο πια, αλλά συμβαίνει): ο,τι το πραγματικό ενδιαφέρον, φιλικό και μη, σε κάποιο βαθμό πάντα βρίσκει τρόπο (αν όχι να νικήσει, τότε) να ακολουθήσει τον χρόνο και τον χώρο, τα δυο μεγαλύτερα τέστ για όλα τα ανθρώπινα. Δεν έχει μαγικό τρυκ. Ασχολήσου με τη ζωή και τον κύκλο σου όπου είσαι για να νοιώθεις καλά, κάνε υπομονή και μίλα στους φίλους σου όταν απογοητεύεσαι, και το κυριότερο: μην αφήνεσαι και μην ξεχνάς (ούτε σε φαινομενικά μικρά θέματά τους) τους ανθρώπους που σε θυμούνται και που αγαπάς. Όλοι οι άλλοι είναι περιστασιακοί ούτως ή αλλως.
