#4 Σχετικά με την εκπαίδευση στον έρωτα: Για χρόνια με ελκύανε μυστήριοι, απρόσιτοι τύποι γιατί τους έβρισκα μεθυστικούς, ξεχωριστούς και ενδιαφέροντες. Κλάμα, ματαιώσεις, σκέψη πολύ για το τι ήθελε να πει ο ποιητής και γιατί δίνει με το σταγονόμετρο την αγάπη του, που κάνω εγώ το λάθος και τι μπορώ να κάνω εγώ για να τον διευκολύνω να ανοιχτεί περισσότερο το παιδί! Είχα φάει την παραμύθα "ο,τι αξίζει, πονάει και είναι δύσκολο" που λέει και το τραγούδι αλλά πρόκειται για μεγάλη πατάτα! Διότι μου ερχόντουσαν κατά καιρούς και κάτι παλικάρια που με θέλαν πραγματικά και το δείχναν με πολύ όμορφο τρόπο και γω μέσα μου σκεφτόμουν "μα τι εύκολος τύπος, πως δείχνει τόσο πολύ ότι με θέλει και με ψάχνει και ζητάει να με δει και να κανονίσουμε κλπ. κλπ.". Τα φυσιολογικά δηλαδή αλλά ΟΧΙ, εγώ ήθελα εκείνον τον μοιραίο, κατεστραμένο, να τον κάνω καλά, να γίνω η ηρωίδα που του έδειξε το φως και όλα τα συναφή του συνδρόμου της νοσοκόμας (αυτά ξεκινήσαν απ το σπίτι, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...)Ε, λοιπόν, όχι φίλες και φίλοι, ό,τι είναι έτσι μίζερο και στρεσογόνο, δεν ονομάζεται καλός σύντροφος. Ετυχε σχετικώς να διαβάσω και κάποια ψυχολογική ανάλυση εκείνο τον καιρό που μου 'ρθε η αναλαμπή, που έλεγε πάνω-κάτω ότι υποτιμούσα και ήμουν καχύποπτη με τους τύπους που δείχναν διαθεσιμότητα, γιατί κατά βάθος ασυνείδητα δε μπορούσα να πιστέψω-καταλάβω τι στο διάολο μου είχαν βρει τελικά και κάναν έτσι=χαμηλή αυτοεκτίμηση, χαμηλό αίσθημα προσωπικής αξίας. Εκεί, αρχίσαν να μου χτυπάν καμπανάκια: όπα, λέω, τι; Δεν αξίζω εγώ να με αγαπάνε και να μου το δείχνουν; Γιατί θέλω και κυνηγάω αυτούς που δε με θέλουν; Δεν είναι απολύτως φυσιολογικό αυτός που τον ενδιαφέρον να επιδιώκει να βρει χρόνο να με δει;Και κάπου εκεί, εκπαίδευσα τον εαυτό μου να μένει μακριά από ωραιοπαθής άντρες-ντίβες και να ασχολείται μόνο με αυτούς που είναι και δείχνουν διαθέσιμοι. Εφτιαξε αυτομάτως η αυτοπεποίθησή μου (οκ, βοήθησε και η ψυχολογία αργότερα, θα το πω, αλλά το σποράκι είχε μπει) και αυτό έλαμπε και προς τα έξω, οπότε μετά μπόρεσα να αναγνωρίσω τον υπερτέλειο νορμαλ θεογκόμενο σημερινό μου σύντρόφο που μου ταιριάζει και δε τον αλλάζω με τίποτα, χωρίς να έχω δράματα και παιχνίδια εξουσίας του παρελθόντος. Η σχέση πρέπει να σε ηρεμεί, άμα σου κάνει τα νεύρα τσατάλια, χέστο...