Χαίρομαι πραγματικά πολύ όταν βλέπω τέτοια σχόλια. Κατ'αρχάς, τα πλαγιαστά γράμματα δεν είναι δικό μου αποτέλεσμα, αλλά του Άρη Δημοκίδη. Δεν είχα προθεση να τονίσω τόσο κάτι τέτοιο. Αυτό όμως που βλέπω και με θλίβει είναι πως για κάποιο λόγο στην Ελλάδα έχουμε ταυτίσει τον ορθολογισμό και το ρεαλισμό με την απουσία οράματος και την αφαίμαξη του συναισθήματος. Ίσως αυτός να είναι και ένας βασικός λόγος για τον οποίο έχουμε «τσακωθεί» με τις παραπάνω λέξεις. Ίσως να φταίει μια μικρή ασάφεια του άρθρου, ίσως από την άλλη να φταίει και ότι στο μυαλό μας το «καλό λεξιλόγιο» είναι χρήσιμο μόνο για μόστρα και όχι για την ακριβή κατανόηση του λόγου. Πρώτα απ'όλα, απ'ό,τι διαβάζω στο άρθρο μου τουλάχιστον, γράφω ξεκάθαρα το ονοματικό σύνολο «ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΙ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΕΣ» (sic!) (μακάρι αυτό να ήταν σε πλάγια γράμματα). Ο ρεαλισμός και ο ορθολογισμός δε σημαίνει ότι εγκαταλείπουμε ως νέα γενια τα οράματά μας. Μη σου πω κιόλας ότι τα δικά μου όνειρα ενδεχομένως να ξεπερνούν τα όνειρα και τα οράματα του μεγαλύτερου μέρους πληθυσμού. Πολύ πρόχειρα να σου πω ότι θα ήθελα να ασχοληθώ με την ενεργό πολιτική πέραν των νομικών και να βοηθήσω τη χώρα μου όσο το δυνατόν περισσότερο (στην παιδεία, στην υγεία, στην οικονομία και όπου αλλού μπορώ), όραμα που από μόνο του είναι κάπως μεγαλεπίβολο. Εντούτοις, όπως θα μπορούσες να διαβάσεις σε μια άλλη μου απάντηση σε ένα επίσης μεγάλο σχόλιο, θεωρώ πως από την Ελλάδα λείπει ο ορθολογισμός και ο ρεαλισμός. Και όχι μόνο από το λαό, αλλά και από την Κυβέρνηση. Ποια ορθολογική οικονομική πρόταση έχεις ακούσει εσύ που να είναι κάτι πέρα από τη συνέχεια της οικονομικής πολιτικής του Παπανδρέου και της υποδούλωσης στους ξένους δανειστές; Δε λέω, όταν έχεις τόσο σοβαρά προβλήματα είναι σχεδόν αναμενόμενο να παραχωρήσεις και τμήμα της εθνικής σου κυριαρχίας, αλλά το πράγμα ξεπερνάει κάθε όριο. Εγώ που είμαι νέος , λοιπόν, (όπως τόσες φορές τόνισες) ένα από τα πρώτα οράματά μου είναι να επικρατήσει στη χώρα μου λογική και συνετή σκέψη. Ωραία τα μεγάλα οράματα και οι περισσότεροι νέεοι τα έχουμε αυτά και για την κοινωνία και για τον εαυτό μας. Όμως όταν δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πως η χώρα μας, πέρα από τα διάφορα προβλήματά της, έχει ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ πρόβλημα και για την επίλυσή του χρειάζεται ευέλικτη και «θετική» (για να το το πω έτσι) σκέψη, τότε έχουμε ένα σαφές έλλειμμα κριτικής σκέψης. Έχουμε σαφές έλλειμμα ορθολογισμού και ρεαλισμού όταν αντί να προσπαθούμε να βρούμε μια λύση ψηφίζουμε τη Χρυσή Αυγή ( μπας και δείρει πολιτικούς και μετανάστες, γιατί έτσι θα λυθεί το πρόβλημα) και ισχυριζόμαστε έτσι αβίαστα ότι επειδή εμείς είμαστε οι γαμάτοι (με συγχωρείς για την έκφραση) τρέχουν όλοι να μας κατακλέψουν. (επίσης, πολύ μου αρέσουν αυτοί οι χαρακτηρισμοί του στυλ «μικρέ», μου θυμίζουν ότι έχω ακόμη πολύ μέλλον.)