Αφήνω κατά μέρος τους περίεργους χμ... "κανονικούς" κατά τα άλλα τύπους που λυμαίνονται το δημόσιο χώρο, χρόνο, αισθητική και οτιδήποτε έχει ξεμείνει σε παιδεία τέλος πάντων στον άμοιρο τηλεθεατή τους. Δεν έχουνε παραιτέρω αξία αναφοράς ούτως ή άλλως. Εφόσον συνομιλώ με τον σκηνοθέτη του "Τη λένε Εύα" Αντώνη Μποσκοΐτη, οφείλω να ευχηθώ από καρδιάς κάθε επιτυχία στην παράστασή σας. Αν και δεν νομίζω ότι έχετε ανάγκη τις ευχές μου, καθώς βλέπω από τις κριτικές του κοινού σε δυο μεγάλα sites. Και φιλιά στην Εύα από μια ασήμαντη άγνωστη θαυμάστρια του ταλέντου της μα κυρίως του λόγου της που διακρίνεται από μια αυθεντική ατόφια ουσία και ένα ανεπιτήδευτο ύφος. Μας μεταφέρει το φως της αθέατης πλευράς του φεγγαριού. Θα προσπαθήσω να προλάβω ίσως(;) να τη δω την παράσταση, μολονότι αυτή την περίοδο βρίσκομαι εκτός πόλης. Να σκίσετε παιδιά!