Παρακολουθώ τον Γκρίλο, από την πηγή του, δηλαδή τα ιταλικά sites και ιταλικό youtube και μπορώ να πω ότι ο πρώην κωμικός μου είναι συμπαθής, αλλά επειδή ακούγονται και κάποιες υπερβολές για το ποσοστό του και τι μπορεί να προσφέρει ας είμαστε επιφυλακτικοί.Ο λόγος του είναι καταγγελτικός για το σύστημα και χρησιμοποιεί μη –political correct εκφράσεις. Το στυλ του όταν μιλάει είναι ακριβώς σαν stand up comedy. Όταν χρειάζεται, λαϊκίζει, πετάει εξυπνάδες, βωμολοχεί και μερικές φορές μιλάει αυτοβιογραφικά. Σίγουρα είναι ένα φαινόμενο που μόνο στην Ιταλία θα μπορούσε να ευδοκιμήσει, γιατί ακόμα και μετά τα παραδείγματα της Τσιτσιολίνας και του Μπερλουσκόνι, κανένας ιταλός πολιτικός εκτιμητής δεν έχει καταλήξει πειστικά στο ερώτημα 'Πως ψηφίζουν και τι πραγματικά θέλουν οι Ιταλοί;’.Δεν είναι κακό που ο Γκριλο αναδεικνύεται σαν πολιτική προσωπικότητα, άλλωστε αυτό συμβαίνει όταν η πολιτική –και κυρίως οι πολιτικοί- έχουν απαξιωθεί εντελώς. Αυτό που βρίσκω ανησυχητικό είναι ότι ο κόσμος προτιμάει και δίνει την ψήφο του σε κάποιον που απλώς περιορίζεται στην περιγραφή ενός προβλήματος και σε μια απατηλή αλλά γλυκιά ελπίδα ενώ αδιαφορεί για αυτούς που έχουν μια κάποια λύση η οποία όμως θέλει αγώνα, θυσίες και πίκρα. Βεβαίως, παραδέχομαι στον Γκρίλο την παρρησία, την τόλμη να παλέψει στην πράξη για αυτά που πιστεύει ότι θα έπρεπε να γίνουν και δεν γίνονται από τις κυβερνήσεις και ας αποτύχει. Το προτιμώ 1000 φορές αυτό, παρά κάποιον ντόπιο 'καλλιτέχνη’ που ξέρει να περιγράφει με γλαφυρότητα τα καθημερινά προβλήματα, να σηκώνει το δάχτυλο στους πολιτικούς, να κάνει κοινωνικές παρατηρήσεις και αυστηρή κριτική για τις παραλείψεις, να μιλάει με παραβολές και διδαχές για το πως θα έπρεπε να ήταν η ζωή μας, μπλα μπλα και μετά; ....και μετά διαφημίσεις