Το λήμμα στο λεξικό που παραθέτει ο Διονύσης πιο κάτω, δείχνει πως η λέξη "φασισμός" δεν παραπέμπει όπως αρχικά, αυστηρά στον τύπο καθεστώτος (και ό,τι αυτό συνεπάγεται) που εγκαθίδρυσε ο Μουσολίνι, αλλά πως η λέξη, αναφέρεται και στην απολυταρχική συμπεριφορά, στην επιβολή με το έτσι θέλω. Όσον αφορά την πολιτική, δεν χρειάζεται να είναι κανείς εξτρεμιστικών εθνικιστικών πεποιθήσεων για να χαρακτηριστεί φασίστας. Αρκεί με το έτσι θέλω, λόγω θέσης ισχύος, να επιβάλει τη βούλησή του με μη πολιτικά μέσα. Πρέπει να διευκρινίζουμε πώς εννοούμε τον όρο "φασισμό" όταν τον χρησιμοποιούμε στα κείμενά μας, και καλό είναι να κάνουμε μια μίνι ιστορική αναδρομή. Πλέον "φασισμός", είναι και νοοτροπία."Όσον αφορά την πολιτική, δεν χρειάζεται να είναι κανείς εξτρεμιστικών εθνικιστικών πεποιθήσεων για να χαρακτηριστεί φασίστας. Αρκεί με το έτσι θέλω, λόγω θέσης ισχύος, να επιβάλει τη βούλησή του με μη πολιτικά μέσα"Από την άλλη, θεωρώ κάπως ατελή τον ορισμό μου. Π.χ. η "δικτατορία του προλεταριάτου", είναι στην ουσία όπως ερμηνεύει τον όρο η Ρόζα Λούξεμπουργκ, μια αυθεντική δημοκρατία της εργατικής τάξης και του λαού, που επιβάλλει τα ταξικά συμφέροντά της στην μειονότητα, (για την εποχή), αστική τάξη. Αυτό δεν είναι φασισμός, άσχετα αν μιλάμε για μη πολιτικά μέσα (επιβολή). Όταν όμως το μπολσεβίκικο κόμμα, εφάρμοζε την πολιτική του διά πυρός και σιδήρου, έχοντας ήδη προ Στάλιν, πνίξει κάθε αντιπολίτευση και τελείως ανεξέλεγκτο από τα κάτω, δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για φασισμό, αναφερόμενοι στις απολυταρχικές μεθόδους του; Φυσικά όχι με την αυστηρή ιστορική-κοινωνιολογική έννοια, αλλά την μεταφορική πλέον, που αναφέρεται στη συμπεριφορά. Άρα, στον ορισμό του φασισμού, πέρα από την ιστορική του σημασία, καθοριστικό ρόλο παίζει η φύση της βίας που ασκείται και της επιβολής. Φυσικά η σύγχυση παραμονεύει. Όταν στη σφαίρα της πολιτικής, μπαίνουν απροκάλυπτα και ωμά, μη πολιτικά μέσα, λόγω ισχύος, τότε έχουμε να κάνουμε με φασισμό, γιατί επικρατεί ο Δυνατότερος. Και δεν μιλάμε όταν πρόκειται για μια μεγάλη μάζα ανθρώπων αληθινά καταπιεσμένων, που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ άλλα περιθώρια από το σύστημα για να διεκδικήσουν το Δίκιο τους, και αναγκάστηκα συγκρούονται με τους καταπιεστές τους. Με λίγα λόγια, όταν, λόγω Δύναμης, εφαρμόζεις το Έτσι Θέλω-Έτσι Κάνω, μπορούμε τότε να χαρακτηρίσουμε τη συμπεριφορά αυτή ως φασιστική. Αλλά και πάλι, δεν νομίζω πως μπορεί να κλείσει έτσι το θέμα...