Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον, αν και λίγο αναχρονιστικό το κείμενο. Αναχρονιστικό με την έννοια πως κρίσεις σαν αυτές συνήθως φέρνουν στην επιφάνεια νέους συνδυασμους θεωριών, σκέψεων, κινημάτων κτλ. Επίσης φέρνουν και μερικές πρακτικές προτάσεις, απενοχοποιημένες από ιδεολογίες και ηθικές. Πάνω από όλα βέβαια προσγειώνουν στην πραγματικότητα τους ιδεολόγους και όσους αντιλαμβάνονταν μέχρι σήμερα τη ζωή ως ένα σύνολο ετερόκλητων ιδεοληψιών. Για αυτό κύριε Βαρουφάκη θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο, ως καθηγητής, να μας πείτε πως θα μεταλλάσσονταν ένας αριστερός, ένας δεξιός, ένας κρατικιστής κι ένας νεοφιλελεύθερος και τι θα είχαν να προτείνουν, ή να αναδείξουν ως λύση.Επίσης αυτό το "ένας-πολίτης-μία-ψήφος" στο τέλος μπερδεύει λίγο τα πράγματα, όπως το αναφέρετε. Είναι μεγάλη κουβέντα, αλλά καλό είναι σημειώσουμε πως σε καμία ομοσπονδία δεν ισχύει αυτό. Ούτε βεβαίως στη νεοφιλελευθερη Αμερική. Η σταθμισμένη ψήφος εξάλλου είναι ο λόγος που η Γερμανία των 81.000.000 έχει 99 ευρωβουλευτές, η Ελλάδα των 11.000.000 έχει 22 και η Κύπρος των 800.000 έχει 6.