Είχα θεία Κηφισιώτισσα, που έμενε 10 λεπτά από το Γουλανδρή. Στο δρόμο της, θυμάμαι ωραίες μονοκατοικιες του 50, αλλά και μεγαθήρια των 20 δωματίων και τριών εισόδων, που ειλικρινά, πιο κακόγουστο πεθαίνεις. Ξαναπήγα πριν κάνα δίμηνο στο Γουλανδρή, να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια. Η εντύπωση που μου άφησε η Κηφησιά είναι δεκάδες άσχημα, στα όρια του γύφτικου, κτήρια, αυτοκινητομάνι, διπλοπαρκαρισμένα αμάξια, ότι βλέπεις οπουδήποτε στην Αττική, απλά με δέντρα και φαρδείς δρόμους. Ναι, έχει πάρκα, ναι έχει πράσινο, ναι υπάρχουν και κτήρια διαμάντια (παντού υπάρχουν όμως ωραία δείγματα αρχιτεκτονικής). Αλλά, κατα τα άλλα, ο όλος μύθος της συντηρείται από τα περασμένα μεγαλεία και την οικονομική επιφάνεια των κατοίκων της.Όση θέλετε "ησυχία", μετακομίστε ρε παιδιά είτε σε προάστιο είτε, ακόμα καλύτερα, στην επαρχία. Δεν το λέω επιθετικά, απλά ο καθένας πρέπει να προσπαθεί να φτιάχνει τη ζωή του όπως θέλει. Όσο γελοίο είναι να παραοπονιέται κανείς που δεν βλέπει εκθέσεις μοντέρνας τέχνης στο Αργος Ορεστικό, άλλο τόσο είναι να παραπονιέσαι για τη "φασαρία" όταν μένεις Κολιάτσου.