"Προσωπικά, ο μόνος λόγος για τον οποίο νομίζω πως επιθυμώ να ζω, είναι να συναντώ καλές ψυχούλες και καρδούλες τρυφερές. Αφού δεν μπορούμε να νικήσουμε τον ανελέητο θάνατο, τουλαχιστον ας τον κοροιδεύουμε αγαπώντας..." Πολυ ωραιο το σχολιο σας, κατα καποιο τροπο "ποιητικο", δημιουργικο! Απλα θα ηθελα να προσθεσω οτι εκτος απο την "αγαπη" που αναφερετε στο σχολιο σας, υπαρχει και καποια αλλη αγαπη που βοηθαει πολυ στο να κοροϊδευμε -και κατα καποιο τροπο ακομα και να "νικαμε"- τον θανατο, κι αυτη ειναι η αγαπη για δημιουργια. Ενα ποιητικο σχολιο σαν το δικο σας, ή ενα ποιημα, ή ενα πεζογραφημα, ενας πινακας ζωγραφικης, ενα τραγουδι, ενα 15λεπτο ντοκιμαντερ, ενα τριλεπτο μουσικο κοματι που καποιος επεξεργαζεται (με αγαπη) επι μηνες, ολα αυτα, αλλα και πολλα αλλα, δεν ειναι παρα δημιουργιες γεματες αγαπη, που οχι μονο βοηθουν να ξεχναμε τον θανατο αλλα επιπλεον μας φερνουν ακομα πιο κοντα με πολλους αλλους.
