#7 Τους πλούσιους δεν τους ζηλεύω για τα αμάξια, τις πισίνες, τις τουαλέτες/κουστούμια και τα κοσμήματα. Ούτε στο ελάχιστο. Όχι γιατί είμαι υπεράνω, αλλά γιατί δε με συγκινούν καθόλου αυτά.Αντιθέτως, με συγκινεί μέχρι δακρύων η προοπτική να μην ξαναέκανα ποτέ καμία δουλειά του σπιτιού, αλλά καμία. Ούτε το φλυτζάνι μου να πλύνω. Επίσης να μην ξανασυνδιαλλαγώ ποτέ προσωπικά με δημόσια υπηρεσία. Και φυσικά να μην ξαναπατήσω ποτέ σε λεωφορείο, τρένο, ούτε καν σε ταξί (χωρίς φυσικά να χρειαστεί να οδηγήσω η ίδια, προκαλλώντας εκατόμβη θυμάτων).Και φυσικά να ταξιδεύω όπου γουστάρω.Σκεπτόμενη όλα αυτά, το να λυπηθώ τους ζάμπλουτους μου φαίνεται αντίστοιχο του να λυπηθεί εμένα ένας τετραπληγικός επειδή όταν χορεύω μπορεί να ιδρώσω.
