Εγώ κατανοώ απόλυτα τις επιθυμίες του ιδιοκτήτη. Γιατί αν δεν ήταν ο συγκεκριμένος ιδιοκτήτης (και κάθε ιδιοκτήτης) αυτά τα έργα μπορεί να ήταν κατεστραμένα ή ακόμα και πεταμένα στα σκουπίδια τις χρονιές που τα αγόρασε.Οσο για τις 'ιδιοτροπίες' του Μπάρνς, είναι απόλυτα φυσιολογικές. Όταν έκθεσε τα έργα για πρώτη φορά, ο κόσμος τα σνόμπαρε. Δικαιολογημένα πικράθηκε και σίγουρα θύμωσε. Αποφάσισε λοιπόν να 'τιμωρήσει' τους αχάριστους, γιατί κατά βάθος οι περισσότεροι από εμάς είμαστε αχάριστοι.Προσωπική μου άποψη πάντως είναι πως το πιο υπερτιμημένο πράγμα στον κόσμο είναι το Χρηματιστήριο της Τέχνης στον τομέα των πινάκων.Και εδώ θα συνεχίσω με την άλλη όψη του νομίσματος, την καχύποπτη. Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχαν άλλοι σχετικοί με την τέχνη εξίσου πλούσιοι να αγοράσουν τους πίνακες; Ροκφέλερ, Ντυπόν, Ρότσιλντ κτλ;Αυτοί που πούλησαν σπάνιους πίνακες με 1 δολάριο τι ήταν; Ρακοσυλλέκτες που είχαν στην κατοχή τους Πικάσο και Μανέ;Και γιατί είχε τους πίνακες ψηλά και σε σκοτάδι; Μήπως για να μην καταλάβει κανείς ότι κάποιοι ήταν πλαστοί;