Βασικά αυτό που λέει η Συννεφιά είναι ότι το παιδί έχει ανάγκη από αγάπη άνευ όρων από την μητέρα του. Προφανώς χρειάζεται καθοδήγηση και στήριξη και όχι κριτική. Και με έναν κατάλληλο τρόπο.Άλλο να προσπαθείς μέσω του παιδιού σου να προβάλλεις τις ματαιώσεις σου και να θέλεις το παιδί σου να κάνει ότι εσύ δεν μπόρεσες (όπως συχνά κάνουν οι μητέρες) και άλλο να υποδεικνύεις με βάση την εμπειρία σου το τί θα μπορούσε να είχε γίνει διαφορετικά, πχ σε μια αποτυχία. Και πάντα παίζει ρόλο ο τρόπος που το κάνεις.Πχ αν δεν πήγε καλά σε έναν αγώνα, μπορείς να πεις "εμ, στα 'λεγα εγώ αφού δεν πάταγες στις προπονήσεις, πώς να παίξεις καλά (κατηγορία), κρίμα που και εγώ που είχα τόσο ταλέντο όπως εσύ δεν είχα τις ευκαιρίες (όνειρα-ματαιώσεις της μητέρας), ενώ εσύ που έχεις τόσες ευκαιρίες τις πετάς στα σκουπίδια (ενοχές), με την αδαιφορία σου (χαρακτηρισμός, σε αποκαλώ αδιάφορη)". Ακούγεται τελείως διαφορετικά το να πεις: "Αγάπη μου καταλαβαίνω ότι στεναχωρήθηκες και λυπάμαι για αυτό (συμπάθεια). Ίσως όμως μπορούσες να είχες παρακολουθήσει πιο πολλές προπονήσεις. Από όσο θυμάμαι συμμετείχες σε 2 από τις 8 συνολικά που έγιναν (αξιολόγηση του τί μπορεί να πήγε λάθος). Αν στον επόμενο αγώνα πας σε όλες τις προπονήσεις ίσως να έχεις καλύτερο αποτέλεσμα (πρόταση για την επόμενη φορά). Αν δεν έχεις, δεν χάλασε ο κόσμος, εσύ να είσαι καλά (αποφορτίζεις από το άγχος), τουλάχιστον θα ξέρεις ότι έκανες ότι καλύτερο μπορούσες. Για μένα όπως και να πας, θα είσαι πάντα το παιδάκι μου και θα σε χαίρομαι γιατί και μόνο που ασχολείσαι με ένα σπορ, σου δίνει ήδη τόσα πολλά, υγεία, παρέές, γερό σώμα, ή ότι άλλο εσύ βρίσκεις θετικό με αυτό το σπορ (εστιασμός στα θετικά)".Δεν θα έδινα ιδιαίτερη καθοδήγηση σε θέματα σχέσεων, γιατί νομίζω ότι μια μητέρα είναι δύσκολο να είναι αντικειμενική και εξάλλου δεν υπάρχει συνταγή επιτυχίας. Είναι όπως λένε οι γιαγιάδες τυχερά.Θα συμφωνήσω βέβαια μαζί σου AllesGoed ότι αυτή η προσέγγιση είναι σημαντικη να υπάρχει και από τον μπαμπά, απλά τουλάχιστον σε μάνα-κόρη ο δεσμός είναι καπως πιο ιδιαίτερος. Δεν είναι απλά ότι σε έφερε στη ζωή, η μητέρα στο κορίτσι λειτουργεί και ως πρότυπο, όπως θα λειτουργούσε σε ένα αγόρι ο πατέρας. Απλά στα αγόρια μοιράζεται ο ρόλος πρότυπο στον πατέρα, ο ρόλος μάνα στη ...μάνα (προφανώς) ενώ στα κορίτσια αυτοί οι 2 ρόλοι ταυτίζονται με αποτέλεσμα αυτή η σχέση να είναι πολυ σημαντική και για τις 2 πλευρές.Πάντως αξίζει να θυμόμαστε και γονείς και παιδιά ότι δεν υπάρχει τέλειος γονιός. Πάντα θα γίνονται λάθη και αστοχίες. Για αυτό σαν παιδιά καλό είναι να δίνουμε τόπο στην οργή κάποιες φορές και να μην τα παίρνουμε όλα τις μετρητοίς. Και σαν γονείς αν μη τί άλλο να ξέρουμε το σωστό και να προσπαθούμε να το πλησιάσουμε όσο μας είναι δυνατό.
Σχολιάζει ο/η