@εξωγήινη.. αχ.. πόσο λυπάμαι. Προσπαθώ κι εγώ να καταλάβω ποιος μηχανισμός είναι αυτός που οδηγεί μια μητέρα να πληγώνει το παιδί της. Βλέπω και ψυχολόγο γιαυτό τον λόγο (προσπαθώ να με καταλάβω και να αποφύγω τα λάθη για να είμαι στην κόρη μου μια λογική και υποστηρικτική μάνα). Εκεί που έχω καταλήξει με τη βοήθειά της (της ψυχολόγου) είναι ότι ο κύριος λόγος που συμβαίνει αυτό είναι επειδή προβάλουμε τις δικές μας επιθυμίες/ανάγκες/απόψεις/πεποιθήσεις στα παιδιά μας, εκτός των άλλων και γιατί δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε ότι αυτά είναι αυτόνομες προσωπικότητες και όχι η προέκταση του εγώ μας. Είναι ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ πολύ δύσκολο να παλέψει ένας άνθρωπος την παρόρμηση να πατρονάρει το παιδί του και να το φέρει στα μέτρα του. Και κυρίως είναι ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δύσκολο να παλέψει την απογοήτευση που του δημιουργείται όταν το παιδί του ΔΕΝ ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του. Και οι περισσότεροι δεν αντιλαμβάνονται καν οτι οι προσδοκίες τους είναι εντελώς άκυρες και μαλακισμένες και προσπαθούν να καλουπώσουν, να επιβάλουν και πολλοί ακόμα και να επιρρίψουν ευθύνες στα παιδιά τους για τις δικές τους επιλογές (όπως κάνει η μητέρα σου)!!! Θέλει κόπο, αυτογνωσία και πολύ κουράγιο να πάρεις απόφαση ότι το παιδί σου είναι ένας άλλος διαφορετικός άνθρωπος από σένα με τα δικά του θέλω και τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα και ότι δεν σου ανήκει! Ο ρόλος του κηδεμόνα και η σχέση εξάρτησης που υπάρχει για πάρα πολλά χρόνια (από τη γέννηση μέχρι.. ακόμα και μετά την εφηβεία), δίνει στον γονέα μια τεράστια αόρατη εξουσία που είναι απίστευτα δύσκολο να διαχειριστεί χωρίς να γίνει δικτάτορας και ακόμα πιο δύσκολο να συνειδητοποιήσει ότι την χάνει!Στο λέω από την οπτική γωνία της μητέρας που αισθάνεται όλα αυτά (σε έναν βαθμό) και προσπαθεί να τα παλέψει.Παρόλο που είμαι κι εγώ βασανισμένη κόρη (και της μάνας μου και του πατέρα μου) βλέπω ότι πάω στα ίδια "σκοτεινά μέρη" με τους γονείς μου και η κόρη μου είναι μόλις 5 ετών. Δεν μου αρέσει και προσπαθώ να το πολεμήσω αλλά επειδή είμαι στον προθάλαμο, σου λέω ότι όλοι οι γονείς περνούν αυτή τη ριμάδα την πόρτα. Αν το σκεφτείς λιγάκι θα μπορέσεις να δείξεις κατανόηση στη μάνα σου για τις παπαριές που σου λέει και θα δεις που θα σταματήσουν να σε ενοχλούν.
Σχολιάζει ο/η