Κάτι με χαλάει σε αυτές τις πρακτικές. Επειδή δεν είμαι σίγουρος αν είναι μόνο αισθητικοί ή και άλλοι λόγοι, είπα να τσεκάρω τι λένε οι νόμοι για τις εκδηλώσεις των θρησκειών.Το άρθρο 13 παρ. 2 του Συντάγματος λέει: "Κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων. Η άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη. Ο προσηλυτισμός απαγορεύεται."Κρίσιμες έννοιες, πιστεύω, είναι η "δημόσια τάξη" και τα "χρηστά ήθη". Είναι δυο από τις λεγόμενες "αόριστες νομικές έννοιες": είναι ηθελημένα αόριστες και εξειδικεύονται από το δικαστήριο, έτσι ώστε ο Νόμος να μπορεί να προσαρμόζεται, σε κάποιον βαθμό, στις εξελίξεις. Είναι μια προσπάθεια του Νόμου (εν προκειμένω του Συντάγματος) να διατηρήσει την επιβολή του αξιακού του συστήματος ακόμα και όταν οι επιμέρους αξίες του έχουν διαφοροποιηθεί σημαντικά. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι τα δικαστήρια αποφασίζουν αυθαίρετα (κατ' αρχήν, έστω). Σημειώνω ότι "χρηστά" είναι από τα αρχαίο "χρηστός" (καλός, χρήσιμος [για την πόλη]) και όχι φυσικά από το Χριστός.Ένα ζήτημα, που μπορεί να ανακύψει κάποια στιγμή, είναι ότι κάποιο δικαστήριο θα κληθεί να κρίνει, για παράδειγμα, αν μια ενδεχόμενη καταδίκη των οργανωτών του θρησκευτικού αυτομαχαιρώματος για "κατάρτιση ένοπλης ομάδας" (άρθρο 195 ΠΚ) ή κάποια άλλη καταδίκη των εμπλεκομένων για σχετικά πλημμελήματα ήταν αντισυνταγματική ως περιορισμός στην θρησκευτική τους ελευθερία.Με μια σύντομη έρευνα που έκανα δεν φαίνεται να υπάρχουν αποφάσεις δικαστηρίων για παραπλήσια ζητήματα, ώστε να φωτιστούμε επ' αυτού. Προσωπική μου άποψη, την οποία βασίζω:1. Στο άρ. 13 παρ. 2 Σ (παραπάνω).2. Στο άρ. 9 παρ. 2 της ΕΣΔΑ: "Η ελευθερία εκδηλώσεως της θρησκείας ή τωv πεποιθήσεωv δεv επιτρέπεται vα αποτελέση αντικείμεvov ετέρωv περιoρισμώv πέραv τωv πρoβλεπoμέvωv υπό τoυ vόμoυ και απoτελoύvτωv αvαγκαία μέτρα, εv δημoκρατική κoιvωvία, δια τηv δημoσίαv ασφάλειαv, τηv πρoάσπισιv της δημoσίας τάξεως, υγείας και ηθικής, ή τηv πρoάσπισιv τωv δικαιωμάτωv και ελευθεριώv τωv άλλωv."3. Στο άρ. 18 Διεθνούς Συμφώνου της Ν. Υόρκης (νόμος 2462/1997): "Η ελευθερία εκδήλωσης της θρησκείας ή των πεποιθήσεων δεν μπορεί να υπόκειται παρά μόνο σε όσους περιορισμούς ορίζει ο νόμος και είναι απαραίτητοι για την προστασία της δημόσιας ασφάλειας, τάξης και υγείας ή της ηθικής ή των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων."4. Στην επιφυλακτικότητα της ελληνικής κοινωνίας και, συνεπώς του Κράτους και των δικαστών στον μουσουλμανικό εξτρεμισμό (όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας την ύπαρξη ή όχι και το μέγεθος αυτού εντός της επικράτειας).5. Στο άρθρο 11 παρ. 1 Σ: "Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα."Το συμπέρασμά μου είναι ότι μάλλον νομίμως και συνταγματικώς μπορούν να περιοριστούν τα αυτομαστιγώματα και τα αυτομαχαιρώματα τέτοιων γιορτών.Ξέρω, κανείς δεν το έθεσε σαν ζήτημα και κανείς δεν με ρώτησε. Πιστεύω όμως ότι ο Νόμος είναι ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία που έχουμε για να συμβιώσουμε ανθρώπινα και η γνώση του προλαμβάνει την επιρροή πιασάρικων πλην ανόητων και φαύλων κραυγών.
