χμμμμ....Τι να σχολιάσει μια ταπεινή καθηγήτρια αγγλικών που δεν βάζει ποτέ τόνους, και που ίσως και να έγινε καθηγήτρια αγγλικών ώστε να μην χρειάζεται να βάζει τόνους? Και να και το λατινικό ερωτηματικό να πέσει σαν ταφόπλακα πάνω σε οποιοδήποτε επιχείρημα θα μπορούσα να παραθέσω υπέρ της σωστής ορθογραφίας... όμως, αφού διάβασα σχεδόν όλα τα σχόλια, αισθάνθηκα την ανάγκη να προσθέσω και γω κάτι. Πρώτα-πρώτα χαίρομαι που υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που νοιάζονται για την ορθογραφία. Είναι ενθαρρυντικό. Ως εκπαιδευτικός και διαβάζοντας σχόλια σε διεθνή σάιτ και όχι μόνο σε ελληνικά, παρατηρώ ότι τόσο η ορθογραφία όσο και η χρήση της γραμματικής έχουν παγκοσμίως πάρει τον κατήφορο!!! Νομίζετε ότι είναι μόνο στην Ελλάδα το φαινόμενο? Για όποιον ξέρει αγγλικά, ας μπει να διαβάσει σχόλια Αμερικανών στη μητρική τους γλώσσα και να φρίξει! Ας σκεφτούμε ότι μέχρι πριν δέκα χρόνια, απ'τη στιγμή που κάποιος τέλειωνε το σχολείο και έπιανε μια δουλειά, πόσο συχνά έπρεπε να γράψει? Κι αν ήταν ανορθόγραφος που φαινόταν? Τώρα που όλοι γράφουμε στο διαδίκτυο,κάτι που υπήρχε ανέκαθεν έχει γίνει πια φανερό! ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Άλλο ο δυσλεκτικός, άλλο ο ανορθόγραφος. Δεν είναι το ίδιο. Ο πρώτος δεν μπορεί, ο δεύτερος βαριέται. Όπως και στον προφορικό λόγο μου σηκώνεται η τρίχα όταν ακούω εκείνο το "είναι σαφή" αντί για είναι σαφές, γιατί πιστεύω ότι οκ, δεν το έμαθες στο δημοτικό, αλλά αφού έχεις φτάσει 25 χρονών και μιλάς με κόσμο, όπως προσέχεις την εμφάνιση και τους τρόπους σου, στρώσε λίγο συνειδητά και το λόγο σου. Όπως και να το κάνουμε έχει αντίκτυπο στους γύρω. Το ίδιο και με τα γραπτά. Ένα κείμενο με ωραία σύνταξη,σωστή γραμματική και ορθογραφία θα τραβήξει τον αναγνώστη, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι θα απορρίψουμε ένα σχόλιο ή μια άποψη για ένα - δυο λάθη. Ας μην τα ισοπεδώνουμε όμως. Όποιος γράφει κάτι δημοσίως, καλό είναι να ξαναδιαβάσει αυτό που γράφει πριν το δημοσιεύσει και ,αν θέλει ,να χρησιμοποιήσει ενα διορθωτή. Όπως πριν βγούμε στο δρόμο κοιταζόμαστε στον καθρέφτη για να μην έχουμε κανένα στραβοκουμπωμένο πουκάμισο ή κανένα μαρούλι στα δόντια. Δεν είναι θέμα χαζομάρας. Είναι θέμα αισθητικής και σεβασμού προς αυτούς που θα διαβάσουν ο,τι γράφουμε. Αυτό για τις ελαφρές περιπτώσεις. Για εκείνες τις άλλες, που όλοι τις έχουμε συναντήσει, που είναι φανερό ότι πίσω από το σχόλιο κρύβεται ένα μυαλό στενό, κλειστό, ακαλλιέργητο,που εκεί θα πέσουν όλοι οι ναζί της γραμματικής (ναι το κάνω και εγώ, είναι άλλωστε η δουλειά μου να διορθώνω ορθογραφικά λάθη μεταξύ άλλων, και έχω και μια μικρή αλλεργία...)και από ευγένεια θα σχολιάσουν τη σύνταξη για να μην πουν καμιά πιο βαριά κουβέντα, εκεί τι να πει κανείς, σε ελεύθερη χώρα ζούμε, ο καθένας έχει το δικαίωμα της έκφρασης, ας δώσουμε μια αρνητική ψήφο αν δε μας εκφράζει, κι ας πάμε παρακάτω.... εγώ τη γλώσσα μας την αγαπώ,κι ας βαριέμαι να βάλω τόνους. Και , ξέροντας να γράφω σε τέσσερις άλλες γλώσσες εκτός από την ελληνική, έχω να πω ότι δεν είναι και τόσο δύσκολη η ορθογραφία της. Και ότι αν δινόταν στο σχολείο περισσότερη σημασία στην ετυμολογία και τα παιδιά καταλάβαιναν γιατί γράφονται έτσι οι λέξεις αντί να παπαγαλίζουν θα ήταν καλύτερα. Έχω να πω επίσης ότι τα παιδιά όλου του κόσμου, αυτά που γεννήθηκαν τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, μεγαλώνουν με εικόνες αντί για λέξεις, με άπειρες επιλογές ένα κλικ μακριά, με καμία αίσθηση της υπομονής και της αυτοσυγκεντρωσης και αυτό είναι κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο φυσικά έχει και γλωσσικές προεκτάσεις.... Εγώ τις κόρες μου θα τις μάθω πάντως να γράφουν σωστά ελληνικά με το χέρι, γιατί υποψιάζομαι ότι σε είκοσι χρόνια από τώρα που θα βγουν στην αγορά εργασίας, το συγκεκριμένο ταλέντο θα είναι σπάνιο και ακριβοπληρωμενο...και τώρα, πάω να βάλω τόνους να ξεκοκκινίσει λιγάκι το κείμενο πριν το ποστάρω. Είπαμε....
