Καλά, ορισμένοι (σαν τη Mother of Dragons) δεν έχετε πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει στην Ουκρανία, αλλά θέλετε να έχετε και άποψη. Ο Γιανουκόβιτς ήταν ο νόμιμα εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας από το 2010. Αυτό που συνέβη τώρα είναι ένα ναζιστικό πραξικόπημα ανατροπής της κυβέρνησης του φιλορωσικού «Κόμματος των Περιφερειών», πραξικόπημα το οποίο είχε την ανοχή και την πολιτική κάλυψη, αν όχι και την ενεργή υλική στήριξη, των Η.Π.Α. και της Ε.Ε. Πράγμα που για μία ακόμη φορά αποδεικνύει ότι οι "δυτικές δημοκρατικές δυνάμεις" δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τον ναζισμό, αρκεί τα μακροπρόθεσμα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα τους σε μία περιοχή να εξυπηρετούνται κατ' αυτόν τον τρόπο. Όταν πέρυσι είχε κατατεθεί από τη Ρωσία στον ΟΗΕ ψήφισμα για την καταδίκη της ηρωοποίησης των ντόπιων συνεργατών των Ναζί στον Β' Π.Π. σε μία σειρά χώρες της Βαλτικής και εν γένει της Αν. Ευρώπης, οι μεν Η.Π.Α. και ο Καναδάς είχαν ψηφίσει ΚΑΤΑ της ηρωοποίησης (υψώνουν αγάλματα σε τύπους σαν τον Μπαντέρα στην Ουκρανία, κάτι σαν τους δικούς μας δοσίλογους και ταγματασφαλίτες στην Κατοχή), οι δε υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες ΑΠΕΙΧΑΝ προκλητικά, νίπτοντας τα χείρας τους. Συμβολικό μεν το ψήφισμα, αλλά η στάση τους δείχνει πολλά. Απ' την άλλη, δεν αθωώνει κανείς τον Πούτιν και τη Ρωσία, ούτε φυσικά τον Γιανουκόβιτς. Ο τελευταίος δεν είναι παρά ένας διεφθαρμένος αστός πολιτικός ο οποίος εκφράζει τα συμφέροντα εκείνου του τμήματος της ουκρανικής αστικής τάξης η οποία επιθυμεί την διατήρηση των οικονομικών σχέσεων με τη Ρωσία και την ένταξη στην Τελωνειακή Ένωση που αυτή ετοιμάζει με το Καζακστάν και άλλες χώρες. Γεωγραφικά, αυτό αντιστοιχεί στο βιομηχανοποιημένο ανατολικό και νότιο κομμάτι της Ουκρανίας, στο οποίο ανήκει και η χερσόνησος της Κριμαίας όπου σταθμεύει ο ρωσικός στόλος. Είναι προφανές ότι η Κριμαία αποτελεί τη μοναδική διέξοδο της Ρωσίας προς την Ευρώπη και δεν θα την αφήσει έτσι εύκολα. Ήδη οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών με την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή το επιβεβαιώνουν. Οι συνασπισμένες δυνάμεις της αντιπολίτευσης (που περιλαμβάνει από την Τιμοσένκο μέχρι τους νεοναζί του Σβόμποντα και του «Δεξιού Τομέα») εκφράζουν πολιτικά την έτερη μερίδα της ουκρανικής άρχουσας τάξης, αυτήν που προσβλέπει σε μία οικονομική σύνδεση με την Ε.Ε., θεωρώντας ότι αυτό θα την ωφελήσει μεσο-μακροπρόθεσμα. Γεωγραφικά, ελέγχουν το δυτικό κομμάτι της Ουκρανίας όπου κατοικούν και οι περισσότεροι απόγονοι των ντόπιων συνεργατών των ναζί, σε αντίθεση με τις ανατολικές περιοχές όπου υπάρχουν αρκετοί ρωσόφωνοι πληθυσμοί. Πρόκειται λοιπόν ξεκάθαρα για μία ενδοαστική γεωπολιτική και οικονομική αντιπαράθεση (που μπορεί κάλλιστα να μετατραπεί σε ανοιχτή πολεμική σύγκρουση) για τον έλεγχο των διαδρομών φυσικού αερίου, αντιπαράθεση που δεν αφορά τον ουκρανικό λαό και από την οποία δεν έχει να κερδίσει τίποτα, ανεξαρτήτως νικητή. Όποιος όμως δεν καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ ενός διεφθαρμένου «κεντροαριστερού» πολιτικού (Γιανουκόβιτς) και μίας ανοιχτής ή συγκαλυμμένης φασιστικής δικτατορίας (η οποία ήδη έχει αρχίσει να επιβάλλεται στα δυτικά, με την θέση εκτός νόμου του ΚΚ Ουκρανίας, τα πογκρόμ ενάντια σε Εβραίους και στον ελληνικό πληθυσμό κ.λπ.) ας συνεχίσει ατάραχος τον ύπνο του. Και αυτές οι σαχλαμάρες περί του λαού που διαδηλώνει ας τελειώνουν, διότι είναι προφανές ότι ένα τμήμα των λαϊκών μαζών έχει εγκλωβιστεί στην έριδα, αλλά αυτό δεν τον δικαιώνει αυτόματα. Τα κοινωνικά κινήματα που αποκτούν δυναμική και μαζικότητα κρίνονται με βάση τα πολιτικά τους χαρακτηριστικά και το συγκεκριμένο περιεχόμενο των αιτημάτων τους και του προγράμματος τους (εν προκειμένω, ανοιχτά νεοναζιστικό, στην Ουκρανία εννοώ) και όχι αφηρημένα στη βάση του ότι "ο λαός είναι στους δρόμους και ο λαός έχει πάντα δίκιο". Και ο Μουσολίνι έκανε την πορεία στη Ρώμη με 10.000, αυτό τι σημαίνει; Και ο Χίτλερ είχε μαζική στήριξη από τα μικροαστικά κυρίως αλλά και απο ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Και λοιπόν; Αυτή η αφελής αντίληψη για τον "αγνό και ανόθευτο λαό" που καπηλεύονται τις διαμαρτυρίες του οι κακοί νεοναζί, είναι για τα πανηγύρια, με το συμπάθιο. Οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Ουκρανία είχαν εξαρχής αυτό τον αντιδραστικό χαρακτήρα και περιεχόμενο, όπως τον είχε και το κίνημα των Αγανακτισμένων απ' όπου φάνηκε 1 χρόνο αργότερα ποιοί ωφελήθηκαν πολιτικά: αφενός η Χ.Α. και αφετέρου η χρεωκοπημένη δημαγωγική αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Παρακαλώ τον διαχειριστή να το δημοσιεύσει (έχω γράψει και άλλο σχόλιο σε ανάλογο ποστ το οποίο δεν εμφανίστηκε ποτέ) ώστε να ακουστεί και μία εναλλακτική άποψη, και ας πέσει στο κενό.
