η αλήθεια είναι πως ειδικά σήμερα που μετράμε τους "αντιστασιακούς" με likes είναι ένα καλό χαστούκι το κείμενο. Αλλά από την άλλη λέει το απολύτως προφανές. Αν δεν υπήρχε λαϊκή ανοχή, η χούντα δεν θα είχε ανέβει ποτέ. Αυτό δεν την κάνει καλή ούτε κάνει τους Έλληνες δειλούς και βολεμένους. Αυτό απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα ότι εκεί που εθελοτυφλείς εκεί θα την πατήσεις κι ότι ποτέ δεν πρέπει ξανά να δείξουμε ανοχή σε φασιστοειδή επειδή φοβόμαστε ή επειδή τους βγάζουμε όλους συλλήβδην σάπιους. Κι επίσης δεν πολυκαταλαβαίνω την παρακίνηση του κειμένου, έπρεπε να γίνει ένοπλος βίαιος αγώνας με αρχηγό το ΚΚΕ μάλιστα κατά της Χούντας; Και είναι δειλή η χώρα που με τραγούδια και φοιτητές και ποιητές επιτάχυνε την σαπίλα και το πέσιμο της Χούντας αντί να κάνει τι; Β' εμφύλιο;; Όσο για την εκμετάλλευση της έννοιας αντιστασιακός υπήρξε, αλλά δεν είναι επιχείρημα το πάω με το πλήθος και έχω μικρές πιθανότητες να φάω σφαίρα οπότε είμαι δειλός και ψευδοεπαναστάτης... εγώ μια κρότου λάμψης τρώω και μου κόβονται τα ήπατα... γνώμη μου είναι ότι ανάμεσα στις σωστές πικρές του αλήθειας βγάζει και λίγα μετεμφυλιακά απωθημένα το κείμενο.
