Εξομολογούμενε θυμάσαι την πρώτη φορά που έφαγες πίτσα; Και είπες αυτό μου αρέσει, θέλω να το ξαναδοκιμάσω οπωσδήποτε; Όμως, ποτέ δεν θα νιώσεις εκείνο τον ενθουσιασμό που ένιωσες όταν δοκίμασες για πρώτη φορά. Κάπως έτσι είναι κι η ζωή μας με τα πρωτόγνωρα πράγματα που μας συμβαίνουν, ασχέτως ηλικίας. Γιατί κι αυτό που περιγράφεις κάτι πρωτόγνωρο είναι, εσύ είσαι κάπως επιφυλακτικός πια λόγω εμπειριών και περισσότερων γνώσεων, έτσι ώστε να μην είσαι τόσο αυθόρμητος, άλλωστε υπάρχουν και κάποιοι κοινωνικοί κανόνες που ως ενήλικας "πρέπει" πια να ακολουθήσεις, σωστά; Καθώς περνούν τα χρόνια βέβαια, είναι αλήθεια πως μαθαίνεις μέσα από λάθη και εμπειρίες, αν το θέλεις και το προσπαθείς, και ξέρεις τι θέλεις, τι όχι, ποια είναι τα όρια σου, τι να αποφύγεις, τι να προτιμήσεις. Πάντως είναι ωραίο να το σκέφτεσαι, αλλά αρκετές φορές είναι καλύτερο να το ζεις, χωρίς να το σκέφτεσαι τόσο. Ίσως για αυτό η εφηβεία είναι ένας τέτοιος σταθμός για πολλούς ανθρώπους. Επειδή σκέφτονται λιγότερο, και πράττουν, ενίοτε παρορμητικά. Αν δεν έχεις βρει τον άνθρωπο σου ακόμα, σημαίνει πως οι προηγούμενοι δεν ήταν αυτή, όσο κι αν το πίστευες τότε. Η ίδια ζωή σου δείχνει τον δρόμο σε αυτό. Δεν ψάχνουν όλοι το ίδιο όμως. Για κάποιους ο άνθρωπος τους είναι ο ίδιος τους ο εαυτός τελικά ακόμα και μέσα σε μία σχέση, για άλλους η όλη φάση του έρωτα που όταν περνάει ψάχνουν να πάνε αλλού για να ξανά ζεστάνουν την φλόγα, και για άλλους ο ένας ή η μία. Πάντως, είναι και θέμα τύχης να γνωρίσεις έναν άνθρωπο με τον οποίο θα ταιριάξετε, θα καταλαβαινοσαστε, θα περάσετε ωραία και θα νιώσετε παρέα. Φαντάσου αυτός ο άνθρωπος να είναι σε ένα άλλο μέρος της γης, να μην συναντηθείτε ποτέ και να ζήσετε συμβατικές ζωές, ή ακόμα χειρότερα, να μην ξέρεις τι είναι για σένα, σε ποια από τα παραδείγματα που ανέφερα παραπάνω ανήκει κάποιος. Για αυτό η αυτογνωσία είναι σημαντική. Μακάρι να βρεις τον άνθρωπο σου κι εσύ και να ζήσετε απλά κι ευτυχισμένα μέσα στην τρικυμισμένη ζωή.