Δεν είσαι σίγουρος για τα συναισθήματά σου.
Άλλο να πεις ότι εσύ θα κάνεις κάτι συγκεκριμένο και να ζητήσεις γνώμες κι άλλο το ''εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου;''
Οι συντηρητικοί και φοβικοί άνθρωποι (αυτοί που πιστεύουν πως η αστεγία και η χρήση ουσιών και όλες οι δυσκολίες και τα άσχημα δεν πρόκειται ποτέ να συμβούν σε αυτούς κι ότι σε όσους συμβαίνουν αυτά είναι αποτυχημένοι, τεμπέληδες, αλήτες και διάφορα άλλα) θα πουν να απομακρυνθείς.
Οι ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι που πιστεύουν πως όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι πάνω-κάτω και δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες φυλές θα σου πουν να δώσεις μια ευκαιρία.
Εμένα οι γονείς μου δεν ήταν συντηρητικοί άνθρωποι, ειδικά η μητέρα μου πάντα βοηθούσε ανθρώπους εξαρτημένους αλλά πίστευε κιόλας ότι φταίνε πάντα οι ίδιοι για την κατάστασή τους κι ότι ζουν τον αλήτικο τρόπο ζωής και γουστάρουν αλητεία και τέτοια.
Ενώ πολλές φορές η περιθωριοποίηση σε σπρώχνει στο έσχατο σκαλοπάτι και τις εξαρτήσεις αν δεν έχεις να πιαστείς από πουθενά.
Το θέμα είναι εσύ τι νιώθεις και τι θες πραγματικά.
Θα σου πρότεινα ό,τι αποφασίσεις να είναι ανεπηρέαστο από γνώμες άλλων, να μην βάζεις άλλους στη θέση σου γιατί ο κάθε άνθρωπος θα σου πει τι να κάνεις ανάλογα με τα δικά του κολλήματα, τις δικές του εμπειρίες και τον δικό του τρόπο αντίληψης των πραγμάτων.
Να αποφασίσεις αυτό που σου λέει η καρδιά σου.