Η διαταραχή ταυτότητας φύλου δε μπορεί να "εξελιχθεί" σε ομοφυλοφιλία. Πρόκειται για δυο εντελώς διαφορετικές καταστάσεις, ανεξάρτητες η μία από την άλλη. Η ομοφυλοφιλία αφορά τη σεξουαλική έκφραση, η διαταραχή ταυτότητας φύλου αφορά τον τρόπο που βιώνει κανείς το φύλο του.Επίσης είναι πλέον αποδεδειγμένο και κοινά παραδεκτό στην ψυχιατρική ότι δε μπορείς να "διδάξεις" σε ένα άτομο με διαταραχή ταυτότητας φύλου το "σωστό φύλο" που "θα έπρεπε να" έχει. Με λίγα λόγια, αν ένα αγοράκι όντως αισθάνεται κοριτσάκι, δε μπορείς να το μάθεις να αισθάνεται αγοράκι. Το πολύ πολύ, να μπορείς να το μάθεις να καταπιέζει το πώς αισθάνεται και να φαίνεται "νορμάλ" στον υπόλοιπο κόσμο. Τη δυσφορία που νιώθει προς το βιολογικό φύλο του και, κατ' επέκταση προς το σώμα του, δεν μπορείς να τη διώξεις. Συνεπώς, αν όντως το παιδί σου έχει διαταραχή ταυτότητας φύλου, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να το δεχτείς όπως είναι, να του δώσεις αγάπη και προσοχή, να του μάθεις ότι η διαφορετικότητα του δεν είναι κάτι κακό. Στην τελική, ένα παιδί που νιώθει δυσφορία με το φύλο του, ενώ ταυτόχρονα νιώθει την οικογένειά του να το απορρίπτει ακριβώς λόγω αυτής της δυσφορίας, ας πούμε ότι θα νιώθει...δυσφορία στο τετράγωνο. Όχι ανακούφιση και όχι αποδοχή του σώματός του. Και αν νιώθει τόσο άσχημα με τον εαυτό του, κατά πάσα πιθανότητα το (υπαρκτό, έτσι κι αλλιώς) πρόβλημα της κοινωνικοποίησής του θα είναι και αυτό εντονότερο.