Το σχόλιο αυτό όμως και η αναφορά σου στον Πίτερ, μου θύμισαν τη μικρή Κατερίνα που τώρα βεβαίως θα έχει μεγαλώσει. Της άρεσε να βλέπει από το πρωί μέχρι το βράδυ Lion King και Αλαντίν. Από εκεί δηλαδή μου έχουν μείνει και οι στίχοι για το τραγούδι. Αν έβλεπε Πίτερ Παν όπως εγώ δεν θα μεγάλωνε ποτέ… :P
Της το ‘χα πει αλλά φαίνεται πως ή δεν με άκουσε ή το ξέχασε. Αν ξεχάσεις βλέπεις το πως είναι να είσαι παιδί... μεγαλώνεις. Μάλλον ακόμη θα ψάχνει τη σπηλιά και το λυχνάρι…