Εχεις μόλις δύο χρόνια που τελείωσες και έρχεσαι κα μιλάς για αυτούς που παλεύουν χρόνια, που έχουν πάει αναπληρωτές σαν άλλοι στρατιωτικοί, που πιθανώς έχουν οικογένειες να θρεψουν(δεν εννοώ μόνο την ύπαρξη παιδιών αλλά και συντρόφους, γονείς υπερήλικες κτλ) , που ίσως άφησαν άλλες εργασίες για να πάνε σε σχολεία με την ελπίδα να διορίσουν, που έκαναν από μια φάση και μετά φροντιστήρια καθώς ίσως δεν τους παίρνανε κοντά και δεν άντεχαν άλλο το πέρα δώθε, ανθρώπους που χρόνια παλεύουν και ναι αξιζουν έναν διορισμό, και ναι τον αξίζουν πιο πολύ από σένα αν το πας έτσι. Είμαι υπέρ των μαζικών διορισμών, κενά μια χαρά υπάρχουν, αλλά αφού θες να μιλήσουμε συγκριτικά ναι το αξίζει πιο πολύ από τον 25. Δε τους χαρίστηκε τίποτα στα 25 τους και κακώς θεωρούμε όλοι οι νέοι ότι σε εμάς θα πρέπει να χαριστει.Ειναι ένας διαρκής αγώνας και ο καθένας παλεύει όπως και όσο μπορεί με ατομικές θυσίες που κάνεις δεν ξέρει και κανένας δε θα νοιαστει και να τις μάθει. Όταν πας 55 και παλεύεις ακόμη για διορισμό όπως αυτοί, διάβασε ξανά την εξομολόγηση σου και πες μας.Υγ. Στα 55 είναι νεοτατοι, ασχέτως αν πιστεύω πως το όριο συνταξιοδοτησης δε θα έπρεπε να ξεπερνά τα 60.
