Ο Παναγιώτης Πιτσινιάγκας, σύμβουλος προσβασιμότητας, δεν λέει «έπαθα ατύχημα» αλλά «απέκτησα μια αναπηρία». Και κάθε φορά που το λέει, δεν το κάνει με πίκρα. Γιατί, όπως εξηγεί, «μπορεί το σώμα μου να μην έγινε καλά, έγινε όμως η ψυχή μου».
Το 1998, στα 21 του χρόνια, ένα τροχαίο ατύχημα άλλαξε τη ζωή του. Από τότε ζει με κινητική αναπηρία στην Αθήνα – «και στην Ελλάδα», όπως προσθέτει με μια δόση ειρωνείας για τις καθημερινές δυσκολίες προσβασιμότητας που συναντά. Παρ’ όλα αυτά, ο Παναγιώτης δεν σταμάτησε να ζει. Αντίθετα, ξαναέστησε τη ζωή του από την αρχή, με άφθονο χιούμορ.
«Έχω μια γυναίκα που μου αρέσει πολύ, ένα σπίτι, μια δουλειά που μου αρέσει, φίλους. Ταξιδεύω. Έχω μια σωστή ζωή, ασχέτως του πώς κινούμαι», λέει. Ως σύμβουλος προσβασιμότητας, βοηθά εταιρείες και οργανισμούς να γίνουν πιο συμπεριληπτικοί. Παράλληλα, επισκέπτεται σχολεία για να μιλήσει στα παιδιά – εκεί όπου, όπως τονίζει, «δεν έχουν μάθει ακόμα τη λέξη “κανονικός”, μέχρι να τους τη μάθουμε εμείς οι μεγάλοι».
«Έπρεπε να μάθω ξανά πώς λειτουργεί το σώμα μου. Όλα αυτά που μαθαίνουμε στα δύο μας χρόνια, εγώ τα ξαναέμαθα», θυμάται. «Όταν ήμουν μικρός, ο μόνος άνθρωπος σε αμαξίδιο που είχα δει ήταν ένας κύριος σε φανάρι, που ζητιάνευε. Οπότε, όταν έμεινα ανάπηρος, αυτή ήταν η πρώτη εικόνα που είχα στο μυαλό μου. Χρειάστηκε πολλή δουλειά μέσα μου για να αλλάξει αυτό».
Υπήρξαν στιγμές που ένιωσε ότι «δεν είχε νόημα η ζωή». Θυμάται ένα βράδυ στο κέντρο αποκατάστασης, όταν όλοι γύρω του κοιμούνταν κι εκείνος σκεφτόταν να τα παρατήσει. «Είδα τις εκκρεμότητες που είχα, και σκέφτηκα πως έχω πολλά πράγματα ακόμα να κάνω. Κι αυτό με κράτησε».
Σήμερα, μιλάει για την αναπηρία με δύναμη και τρυφερότητα. «Συνηθίζω να λέω ότι είμαι ο ίδιος άνθρωπος, απλώς λίγο κοντός και καθιστός», αστειεύεται. Και πίσω από το χαμόγελο κρύβεται ένα ουσιαστικό μήνυμα: «Είμαι από τους τυχερούς που κυκλοφορούν. Υπάρχει πολύς κόσμος που απέκτησε αναπηρία και κλείστηκε στο σπίτι του, πέταξε το κλειδί. Αυτούς τους ανθρώπους τούς χάνουμε. Είναι άδικο. Πρέπει να δούμε πώς θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε περισσότερους αυτούς τους ανθρώπους».
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Σωτήρης Βαλάρης
Κάμερα - μοντάζ: Γεράσιμος Δομένικος
Ηχοληψία: Αλέξανδρος Αντωνίου
Μίξη ήχου: Φαίδωνας Κτενάς
