«Πού θα δώσουμε ραντεβού;» τους ρωτάω στο τηλέφωνο πριν βρεθούμε. «Όπου θέλεις», λένε, «για εμάς όλη η πόλη είναι πίστα».
Στο πάρκο του Μεγάρου Μουσικής, όπου τελικά τους συνάντησα, ξεχωρίζουν από μακριά ανάμεσα στους περαστικούς και σε αυτούς που λιάζονται στο γρασίδι. Πάνω στα ποδήλατά τους, χωρίς μπλούζες, λόγω του καύσωνα, και με τα κράνη στο κεφάλι, αφήνουν στη μέση τα κόλπα κι έρχονται προς το μέρος μου.
Ο Αλέξανδρος Σιάσιος και ο Αλέξανδρος Καραμάνος είναι οι άνθρωποι πίσω από το Athens Trials, μια προσπάθεια που έχει στόχο να κάνει γνωστό το άθλημα της trial ποδηλασίας στην Ελλάδα και να παρακινήσει τους νέους και όσους αγαπούν το ποδήλατο να εξερευνήσουν μια διαφορετική πτυχή του. Μπορεί στο εξωτερικό τα πρωταθλήματα να διοργανώνονται το ένα μετά το άλλο, όμως η συμμετοχή στην Ελλάδα είναι πολύ μειωμένη και αυτοί που θα βρουν τη θέληση, την υπομονή και την όρεξη να ισορροπήσουν πάνω στις δύο ρόδες, οπουδήποτε μπορεί να κρύβεται ένα «κόλπο», είναι λίγοι. Όπως μου είπαν, και οι δύο είναι αθλητικοί τύποι από τα γεννοφάσκια τους κι έχουν περάσει ατέλειωτες ώρες κάνοντας pedal.
Τα νέα παιδιά θα ασχοληθούν δύσκολα γιατί θέλει πολλή προσπάθεια. Θέλει δέκα χιλιάδες προσπάθειες για να κάνω ένα πράγμα. Το παιδί θα έχει βαρεθεί στις τρεις και θα έχει φύγει.
«Γεννήθηκα με ένα πηδάλι στα πόδια. Έχω κάνει δέκα χρόνια bmx, επτά χρόνια mountain bike, δύο χρόνια δρόμου και κάποια στιγμή, όταν τα είχα σπάσει όλα, είπα να πάρω ένα street trial. Με αυτό γνώρισα τον κύριο από δω» λέει ο Αλέξανδρος Σ.
«Μου αρέσει η τεχνική, το να πηγαίνεις κάπου με ακρίβεια, κρατώντας την ισορροπία σου. Δηλαδή μπορεί να κάνω το ίδιο πράγμα δέκα χιλιάδες φορές για να το πετύχω μία και να γουστάρω. Τα Χριστούγεννα του '15 γνωριστήκαμε με τον Αλέξανδρο, μετά κάναμε παρέα, σπρώξαμε ο ένας τον άλλον κι έτσι εξελιχθήκαμε. Σιγά-σιγά, πειραματιστήκαμε και σε άλλα είδη trial, εκτός από το street, εγώ πήρα το competition, που το έχει κι εκείνος. Τώρα έχω κολλήσει λίγο παραπάνω σε αυτό. Είναι εξέλιξη να κάνεις αυτό που δεν μπορούσες χθες. Αυτό είναι που με τραβάει ώστε να το συνεχίσω και να προχωρήσω παρακάτω».
«Tο αθλητικό ποδηλατικό κομμάτι στην Ελλάδα είναι κενό, δεν υπάρχει trial. Έξω υπάρχει παγκόσμιο πρωτάθλημα, παγκόσμιο κύπελλο, εθνικά πρωταθλήματα, πανευρωπαϊκά, εδώ δεν υπάρχει τίποτα, γιατί δεν υπάρχει κόσμος. Ελπίζουμε τα επόμενα χρόνια να πάμε σε κάποιον διαγωνισμό. Πέρα από τη διάδοση, προσπαθούμε να "ξυπνήσουμε" κι αυτούς που ασχολούνται με την ποδηλασία στην Ελλάδα, να μάθουν ότι υπάρχει και ένα άλλο είδος ποδηλάτου που δεν το ήξεραν. Είναι από τα πιο τεχνικά είδη ποδηλάτου που υπάρχουν. Τα νέα παιδιά θα ασχοληθούν δύσκολα γιατί θέλει πολλή προσπάθεια. Θέλει δέκα χιλιάδες προσπάθειες για να κάνω ένα πράγμα. Το παιδί θα έχει βαρεθεί στις τρεις και θα έχει φύγει. Θέλει επιμονή, προσπάθεια, να μη φοβηθείς να πεις "τελικά, αυτό δεν το κάνω σωστά, πάμε να το κάνουμε αλλιώς". Το σωστό δεν υπάρχει. Ούτε εμείς το ξέρουμε. Το βρίσκουμε».
Στη διάδοση του trial, όπως και των περισσότερων street sports, τα social media και τα βίντεο στο YouTube παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι πρόκειται για μια βίβλο αυτών των sports, που βρίσκεται δωρεάν εκεί έξω και προσελκύει όλο και περισσότερους ενδιαφερόμενους. Αυτός ήταν ο τρόπος που o Αλέξανδρος Κ. ανακάλυψε πρώτη φορά τον κόσμο του trial.
«Ξεκίνησα τυχαία, έχοντας εμπειρία από extreme sports. Είδα το άθλημα μέσα από το YouTube και από βιντεάκια. Πήρα ένα ποδήλατο και ξεκίνησα σιγά-σιγά να το φτιάχνω. Δεν άντεξε στην καταπόνηση, αλλά παράλληλα γνώρισα και κάποια παιδιά που έκαναν πριν από μένα. Το ένα θα σταματούσε, έψαχνε να πουλήσει το ποδήλατό του, που ήταν για street trial, το πήρα, βρήκα ανταλλακτικά και άρχισα να κάνω στο κέντρο. Κάπου στο Σύνταγμα γνώρισα τον κύριο από δω» λέει και δείχνει τον άλλον Αλέξανδρο δίπλα του.
«Βρεθήκαμε χωρίς ραντεβού, χωρίς τίποτα και κολλήσαμε. Από κει φτιάξαμε το Athens Τrials. Υπήρχε το bmx χωρίς φρένα και χωρίς σωτηρία, αλλά η διαφορά είναι ότι το trial είναι ένα ποδήλατο όπου μπορείς να ισορροπείς. Μαθαίνεις το ποδήλατο από άλλη σκοπιά, όχι όπως το μαθαίνεις από έναν φίλο ή από τον μπαμπά. Το trial σου δείχνει το ποδήλατο όπως είναι στην πραγματικότητα, πώς να το κάνεις σωστά. Έχει ισορροπία από την αρχή μέχρι το τέλος».
«Μπορούμε να κάνουμε πίστα τα πάντα, από το πιο μικρό πεζούλι μέχρι πέτρες, κορμούς, σκαλάκια και το πιο απίθανο μέρος που μπορείς να φανταστείς. Εκεί που εσύ βλέπεις ένα σκαλί, εγώ βλέπω ένα "κόλπο". Στην Αθήνα δεν υπάρχει πίστα. Θα μπορούσε να γίνει άνετα, γιατί δεν απαιτείται τίποτα. Μπορεί να γίνει κάτι με πέτρες, ξύλα και πεταμένα πράγματα. Θα ήταν πιο εύκολο από το να έρχομαι εδώ και να ενοχλώ».
Πριν τους αφήσουμε να συνεχίσουν την προπόνηση, τους ρώτησα για το όραμά τους σχετικά με το Athens Trials και μέχρι πού θα θέλανε να φτάσει αυτό.
«Το όραμά μας είναι να εξελιχθεί το trial στην Ελλάδα. Εκεί που ένας το έβλεπε στο YouTube και έλεγε "το κάνει ο τάδε στο εξωτερικό", να γυρίσει και να πει ότι υπάρχουν και κάποιοι στην Ελλάδα που μπορεί να τους ρωτήσει δυο πράγματα. Πριν από κάποια χρόνια είχα στείλει συγχαρητήρια στον υπεύθυνο μιας διοργάνωσης στο εξωτερικό, που έτρεχε και στον αγώνα, και μου απάντησε: "Άντε, από του χρόνου να δούμε κι έναν Έλληνα". Ε, αυτό παλεύουμε χρόνο με τον χρόνο, το όνειρο να γίνει πραγματικότητα».
Instagram: Athenstrials
YouTube: AthensTrials
σχόλια