Με αφορμή ένα φωτογραφικό οδοιπορικό επιλέξαμε φέτος την Ισλανδία όπου το σκληρό κρύο, o άγριος καιρός, τα φλογερά ηφαίστεια η καταπράσινη φύση, είναι μόνο μερικά χαρακτηριστικά αυτού του τόπου.
Στην πιο αραιοκατοικημένη χώρα της Ευρώπης (3 κάτοικοι ανά τ.χ.) μπορεί να θαυμάσει κανείς μερικά από τα μεγαλοπρεπέστερα φυσικά τοπία, όπως παγετώνες, παγετωνικές λίμνες, φιόρδ, ενεργά ηφαίστεια, ηφαιστειακές υπο-αρκτικές ερήμους και μεγάλες εκτάσεις άγριας φύσης.
Κομμάτι της αποστολής δεν ήταν μόνο να επισκεφτούμε και να θαυμάσουμε τα εύκολα σε προσέγγιση αξιοθέατα αλλά να ιχνηλατήσουμε τα ενδότερα της χώρας. Αυτό μπορούσε να γίνει μόνο διανύοντας πολλά χιλιόμετρα με τα πόδια και διανυκτερεύοντας σε σκηνές, σε απομονωμένα πολλές φορές μέρη.
Τον Ιούλιο στην Ισλανδία δεν νυχτώνει ποτέ, και σε συνδυασμό με τις ακραίες κάποιες φορές καιρικές συνθήκες και τα ανεπανάληπτης ομορφιάς και εντυπωσιακά τοπία, αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε ένα παράλληλο σύμπαν.
Επισκεφτήκαμε τον εντυπωσιακό καταρράκτη του Gullfoss και από εκεί διανύσαμε το Fimmvotouhals trek (23 km), μία εκ των κορυφαίων διαδρομών πεζοπορίας του κόσμου. Στη συνέχεια διανύσαμε όλη την χώρα, άλλες φορές με τα πόδια και άλλες με αμάξι περνώντας, ανάμεσα σε άλλα, από τα εθνικά πάρκα στο Snaefellsness Peninsula και στις περιοχές Borgarfjorour Eystri και Askja, όπου οι εναλλαγές των φυσικών τοπίου ήταν ανεπανάληπτες. Στο τέλος του ταξιδιού, πήγαμε στα Westfjords, που μόνο το 10% των τουριστών επισκέπτεται. Ένα μέρος που πολλοί το παρομοιάζουν με την άκρη της γης.
Μια αποστολή που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο, όταν στην Ισλανδία δεν νυχτώνει ποτέ, και σε συνδυασμό με τις ακραίες κάποιες φορές καιρικές συνθήκες και τα ανεπανάληπτης ομορφιάς και εντυπωσιακά τοπία, αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε ένα παράλληλο σύμπαν.
