Απεργία την Πρωτομαγιά

Η Βικτώρια φοβάται τα αεροπλάνα γι' αυτό πετάει πάντα μαζί με τον σκύλο της

Η Βικτώρια φοβάται τα αεροπλάνα γι' αυτό πετάει πάντα μαζί με το σκύλο της Facebook Twitter
Η Βικτώρια με την Λαλού!
3

Η Βικτώρια Δεληγιάννη φοβάται τα αεροπλάνα αλλά δεν μπορεί να τα αποφύγει. Χάρη στην ευαισθησία και την πολιτική των περισσότερων αερογραμμών όμως, η ζωή της τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολύ πιο εύκολη. 

«Είχα φτάσει στο σημείο να τρέμω ακόμη και να πάω στο αεροδρόμιο για να υποδεχτώ κάποιον άλλο» λέει στο LIFO.gr

Η ψυχοθεραπεία και η αγωγή με ηρεμιστικά την βοήθησαν να ξεκινήσει και πάλι τα αεροπορικά ταξίδια, αλλά πάντα την βασάνιζε το άγχος της για τα ύψη.

Για αυτόν τον λόγο προτιμά να πετά «αγκαλιά» με την Λαλού, το ημίαιμο γκριφόν της με επιρροές από σέτερ, με την οποία είναι αχώριστες από την ημέρα που γεννήθηκε. 

Αν και ουδέποτε αντιμετώπισε προβλήματα από υπάλληλο αερογραμμών, η Βικτώρια θυμάται αρκετές περιπτώσεις καχυποψίας ή ακόμα και αγένειας από υπαλλήλους ασφαλείας, που η ίδια αποδίδει σε άγνοια.

Κατοικίδια συναισθηματικής υποστήριξης

Στην πλειονότητά τους οι αεροπορικές εταιρείες επιτρέπουν στους επιβάτες να συνοδεύονται στην καμπίνα από τα κατοικίδιά τους, όταν πρόκειται αποδεδειγμένα για ζώα συναισθηματικής υποστήριξης.

Το LIFO.gr επικοινώνησε με την AEGEAN για να μάθει περισσότερα για τη διαδικασία που απαιτείται και την πολιτική των αερογραμμών.

Όπως μας εξηγεί η διευθύντρια Δημοσίων Σχέσεων της εταιρείας, Σταυρούλα Σαλούτση, σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητη μία σειρά από ιατρικές φόρμες που συμπληρώνονται από τον θεράποντα ψυχίατρο καθώς και ένα χειρόγραφο στο οποίο ο γιατρός εξηγεί τους λόγους που καθιστούν σημαντική τη συνοδεία ζώου.

Όλα τα έγγραφα εξετάζονται, ανά περίπτωση, από γιατρό της εταιρείας που παίρνει την τελική απόφαση.

Η Βικτώρια φοβάται τα αεροπλάνα γι' αυτό πετάει πάντα μαζί με το σκύλο της Facebook Twitter
Το απαραίτητο διαβατήριο

Τι ζώα μπορούμε να πάρουμε μαζί μας στο αεροπλάνο

Όπως είναι φυσικό, δεν επιτρέπονται όλων των ειδών τα ζωάκια μέσα στην καμπίνα των επιβατών, παρά μόνο σκύλοι, γάτες και... κουνάβια. Ωστόσο στην Ελλάδα ελάχιστοι είναι εκείνοι που έχουν κατοικίδια κουνάβια και όπως μας λέει η κ. Σαλούτση, συνήθως η ιπτάμενη συντροφιά είναι είτε σκύλος είτε γάτα. 

Κατά μέσο όρο, 40 άνθρωποι κάθε μήνα ταξιδεύουν στην Ελλάδα με ζωάκι συναισθηματικής υποστήριξης σε πτήσεις της AEGEAN και της Olympic Air. 

Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να έρχονται σε επαφή με το τμήμα κρατήσεων εγκαίρως, αφού μόνο ένα ζωάκι συναισθηματικής υποστήριξης προβλέπεται ανά πτήση, για το οποίο φυσικά δεν υπάρχει καμία επιπλέον χρέωση.

Στις περιπτώσεις που δεν συντρέχει κάποιος ψυχολογικός λόγος, οι τιμές μεταφοράς κυμαίνονται από 20 έως 150 ευρώ, ανάλογα με το ταξίδι, το μέγεθος του ζώου και το κατά πόσο θα ταξιδέψει στον χώρο των αποσκευών ή μέσα σε κουτί στην καμπίνα του αεροσκάφους (σε αυτή την περίπτωση δεν πρέπει να ξεπερνά τα 8 κιλά).

«Υπάρχει όντως υποψία, ότι δε χρήζουν όλες οι περιπτώσεις ανάγκη για συνοδεία από κατοικίδιο συναισθηματικής υποστήριξης», μας απαντά η κα Σαλούτση, σε ερώτηση για το αν κάποιοι το κάνουν για να αποφύγουν τα επιπλέον έξοδα.

Ωστόσο το 2017, η AEGEAN κατέγραψε συνολικά 489 αιτήματα για επιβίβαση κατοικίδιου ψυχολογικής υποστήριξης, τα οποία έγιναν όλα δεκτά, επιτρέποντας σε εκατοντάδες ανθρώπους να φτάσουν χωρίς άγχος στον προορισμό τους. 

Κάθε αεροπορική εταιρεία έχει τη δική της πολιτική, μας λέει η Βικτώρια που, μαζί με τη Λαλού, έχουν πετάξει σχεδόν με όλες τις αερογραμμές στην Ελλάδα.

Για τις πτήσεις εσωτερικού το κατοικίδιο πρέπει να έχει ενημερωμένο βιβλιάριο υγείας και τσιπάκι ενώ για το εξωτερικό απαιτείται και «διαβατήριο» υγείας.

«Το σκυλί με κρατάει ήρεμη και ψύχραιμη αποτρέποντας τον πανικό. Σε όλη την πτήση ξαπλώνει υπομονετικά, ήρεμη κάτω από τα πόδια μου χωρίς φίμωτρο ή κουτί, μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας.

Μετά την προσγείωση περιμένουμε να βγούμε τελευταίοι από το σκάφος, για να αποφύγουμε το συνωστισμό και την αναστάτωση», μας εξηγεί η Βικτώρια.

Πώς υποδέχονται τη Λαλού οι συνεπιβάτες;

«Οι αντιδράσεις του κόσμου ποικίλουν στην Ελλάδα και δεν διαφέρουν από αυτές που αντιμετωπίζουμε ακόμα και σε μία απλή, καθημερινή βόλτα στη γειτονιά μας.

Σε όσους αντιδρούν ή ρωτάνε περίεργα, απαντάμε ήρεμα ότι πρόκειται για σκύλο θεραπείας. Μετά το πολύ-πολύ να μας κοιτάνε με λύπηση, νομίζοντας ότι πάσχω από κάποια ανίατη ασθένεια.

Βεβαίως, αν μέσα στο σκάφος κάποιος συνεπιβάτης δεν θέλει να είναι κοντά μας είμαστε πάντα διαθέσιμοι να αλλάξουμε θέση».

Αν και ουδέποτε αντιμετώπισε προβλήματα από υπάλληλο αερογραμμών, η Βικτώρια θυμάται αρκετές περιπτώσεις καχυποψίας ή ακόμα και αγένειας από υπαλλήλους ασφαλείας, που η ίδια αποδίδει σε άγνοια.

Η Βικτώρια φοβάται τα αεροπλάνα γι' αυτό πετάει πάντα μαζί με το σκύλο της Facebook Twitter
Για τις πτήσεις εσωτερικού το κατοικίδιο πρέπει να έχει ενημερωμένο βιβλιάριο υγείας και τσιπάκι ενώ για το εξωτερικό απαιτείται και «διαβατήριο» υγείας.

Αυτονόητο στο εξωτερικό

Στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις η Βικτώρια βιώνει μία «πολύ διαφορετική» κατάσταση αφού, όπως μας λέει, «αυτά τα πράγματα είναι αυτονόητα» στο εξωτερικό και ο κόσμος είναι πιο εξοικειωμένος με τα κατοικίδια.

Για χρόνια η Βικτώρια πετούσε χωριστά από την Λαλού - εκείνη στην καμπίνα και το σκυλάκι στον χώρο των αποσκευών με αποτέλεσμα να υποφέρουν και οι δυο.

«Ήμουν χάλια παρά τα ηρεμιστικά και τις διαβεβαιώσεις των αεροσυνοδών ότι όλα θα πάνε καλά. Το ίδιο πιστεύω και για το σκυλί που όποτε έβλεπε το κλουβί έτρεμε».

Σε ένα από τα ταξίδια της, μία υπάλληλος της Swiss Air στο αεροδρόμιο της Γενεύης μίλησε στη Βικτώρια για τα κατοικίδια συναισθηματικής υποστήριξης και την προέτρεψε το ψάξει περισσότερο.

Με την καθοδήγηση του γιατρού της στον οποίο μίλησε για την αεροπλανοφοβία της, ακολούθησε μία μέθοδο ψυχοθεραπείας που προβλέπει την χρήση σκύλου για την αντιμετώπιση φοβικών εκδηλώσεων.

Όταν ρώτησα την Βικτώρια αν θέλει να μεταφέρω την εμπειρία της ανώνυμα, η απάντησή της ήταν κατηγορηματική: «Η ανωνυμία συντηρεί την καχυποψία. Και είναι κάτι για το οποίο δεν ντρεπόμαστε καθόλου».

Στα σύννεφα με τη Λαλού

«Από τότε που άρχισα να παίρνω τη Λαλού στην καμπίνα, τα ταξίδια μου με το αεροπλάνο είναι πολύ πιο ήρεμα. Ακόμα και στις αναταράξεις εκείνη παραμένει ψύχραιμη όπως και στο αυτοκίνητο, στις λακκούβες του δρόμου και έτσι ηρεμεί και εμένα.

Η Λαλού είναι ένα ταξιδιάρικο σκυλί και αγαπά πολύ τις βόλτες με το αυτοκίνητο. Δεν είναι από τα σκυλάκια που χαζεύουν το τοπίο με την γλώσσα έξω και έχει μάθει από μικρή να κάθεται στα πίσω καθίσματα συνήθως.

Μάλλον είναι εύκολη με το αυτοκίνητο επειδή ξέρει ότι θα την πάει κάπου, που πάντα θα περάσει καλά. Ίσως για αυτό είναι τόσο άνετη και με το αεροπλάνο - επειδή το περνά για ένα μεγάλο αυτοκίνητο».

Ταξίδια
3

Απεργία την Πρωτομαγιά

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πώς η ανάβαση στο Έβερεστ κατέληξε από ηρωικό κατόρθωμα σε μαζική μπίζνα

Ταξίδια / Πώς η ανάβαση στο Έβερεστ κατέληξε από ηρωικό κατόρθωμα σε μαζική μπίζνα

Η συντριπτική πλειονότητα των αναβατών είναι πελάτες που πληρώνουν εξαψήφια ποσά και μεταξύ αυτών που ανέβηκαν πρόσφατα στην «κορυφή του κόσμου» ήταν κάποιοι τυφλοί, δύο 13χρονοι, αρκετοί εβδομηντάρηδες, ακόμη και άτομα που είχαν υποστεί διπλό ακρωτηριασμό.
THE LIFO TEAM
«Το χωριό μου, ο Δεσύλλας Μεσσηνίας, είναι ένας μικρός κρυφός παράδεισος»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Το χωριό μου, ο Δεσύλλας Μεσσηνίας, είναι ένας μικρός κρυφός παράδεισος»

Ο Μάριος Γκρόγκος μιλά για τον τόπο του με την ανεμπόδιστη θέα στον μεσσηνιακό κάμπο, για ένα μέρος που πια έχει όλα κι όλα δύο μαγαζιά – έχει όμως και μια ομάδα κατοίκων που στήνει φεστιβάλ και εκθέσεις φωτογραφίας και ανανεώνει εθελοντικά την όψη του χωριού.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Αβινιόν/Αρλ

Ταξίδια / Ένα road trip στην Αβινιόν των επτά Παπών και στην Αρλ του Βαν Γκογκ

Γοτθική αρχιτεκτονική, μια «δεύτερη Ρώμη», πολλά δωρεάν μουσεία, φοιτητές να πίνουν μπύρες σε ζωντανές πλατείες και φιλότεχνοι που αναζητούν την αύρα που ενέπνευσε τον Ολλανδό ζωγράφο, αλλά και τον Πικάσο και τον Γκογκέν. Δυο πόλεις που σε κάνουν να ξεχνάς με το ιστορικό τους κέντρο όλα τα βάσανα του ταξιδιού.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Όλα από την αρχή στο Σκαμνέλι, σε ένα Ζαγοροχώρι 25 κατοίκων

Γειτονιές της Ελλάδας / Όλα από την αρχή στο Σκαμνέλι, ένα Ζαγοροχώρι 25 κατοίκων

Ο Φίλιππος Φραγκούλης άφησε πίσω του μια πολυετή καριέρα στις τράπεζες προκειμένου να επιστρέψει στις ρίζες του, στην Τύμφη. Αντικατέστησε τα meetings με τα πυκνά δάση που αποτελούν πλέον το φόντο της νέας του πορείας στη ζωή, έχοντας όμως να αντιμετωπίσει πια τις δυσκολίες ενός ορεινού τόπου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Πώς είναι η καθημερινότητα ενός τριαντάρη στο ψηλότερο χωριό των Βαλκανίων;

Γειτονιές της Ελλάδας / Πώς είναι η καθημερινότητα ενός τριαντάρη στο ψηλότερο χωριό των Βαλκανίων;

Ο Άρης Αβέλλας περιγράφει τη ζωή του στη Σαμαρίνα, σε ένα μέρος που τραβάει την προσοχή ξένων αλπινιστών, σε έναν τόπο όπου όταν λιώνουν τα χιόνια μπορεί κανείς να βολτάρει σε καταρράκτες, να θαυμάσει άγρια ζώα, να δροσιστεί σε βάθρες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Ταξίδια / Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Πήραμε το πλοίο της γραμμής για να κάνουμε το δρομολόγιο που κάνουν οι ναυτικοί μετ’ επιστροφής, χωρίς να κατέβουμε σε κάποιο λιμάνι. Η διαδρομή μας ήταν Πειραιάς – Κύθνος – Σέριφος – Σίφνος – Κίμωλος – Μήλος και πίσω, ενώ άλλες μέρες προστίθενται κάποιοι ακόμα προορισμοί, με τερματικό λιμάνι εκείνο της Σαντορίνης. Στις περίπου 17 ώρες προσπαθήσαμε να δούμε και να καταγράψουμε τη ζωή τον χειμώνα μέσα σε ένα από τα πολλά πλοία που ταξιδεύουν αδιάκοπα στις ελληνικές θάλασσες.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Ταξίδια / Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Σε έναν αλλόκοτο υπερμεγέθη όγκο που ορθώνεται στην έρημο θυμίζοντας σεληνιακό τοπίο λειτουργεί ένα οικολογικό και απόλυτα μίνιμαλ αισθητικής ξενοδοχείο χωρίς ίντερνετ, ούτε τηλέφωνο, ούτε καν ερ-κοντίσιον.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο τόπος μου, ο Κάμπος της Χίου

Γειτονιές της Ελλάδας / H ζωή μου στον Κάμπο της Χίου, εκεί που οι λαλάδες κοκκινίζουν τη γη

Η Μάρω Χατζελένη περιγράφει την καθημερινότητά της στον τόπο που μεγάλωσε και επέστρεψε, σε ένα μέρος όπου αρχοντικά, περιβόλια και στέρνες με πηγάδια συνυπάρχουν μαγικά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Καλοσκοπή

Γειτονιές της Ελλάδας / Mπορεί να ξαναζωντανέψει ένα χωριό είκοσι ατόμων στο βουνό της Γκιώνας;

Μια ομάδα κατοίκων φιλοδοξεί να αναζωογονήσει ένα ορεινό χωριό με άπλετο πράσινο, με άφθονα τρεχούμενα νερά και πηγές, την Καλοσκοπή Φωκίδας που βρίσκεται μόλις δυόμιση ώρες μακριά από την Αθήνα. Και δείχνει να τα καταφέρνει!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, οι Λειψοί

Γειτονιές της Ελλάδας / Η ζωή μου στους ακριτικούς Λειψούς, εκεί που σταματά ο χρόνος

Ο Κωνσταντίνος Μπουράκης μας μιλά για τη ζωή στο νησί που κερδίζει την υπογεννητικότητα και αποτελεί έναν από τους πιο ποιοτικούς οικολογικούς προορισμούς της Ελλάδας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ