Οι κράμπες, οι ναυτίες, η παρατεταμένη, υπερβολική αιμορραγία είναι τα συμπτώματα. Για πολλές γυναίκες εκείνες οι μέρες του μήνα είναι οι πιο επώδυνες, αυτές που υπαγορεύουν κατ' οίκον περιορισμό, μεγάλη προσοχή σε κάθε κίνηση και πάντα αναλγητικά και μυοχαλαρωτικά στην τσάντα. Οι περισσότερες συνηθίζουν να τα αντιμετωπίζουν ως προϊόν της όλης κατάστασης, συχνά μην παρατηρώντας το πώς κάποια από αυτά τα συμπτώματα γίνονται πιο έντονα σε συγκεκριμένες ηλικιακές φάσεις. Για την ακρίβεια, γύρω στα 30-35 και συνήθως, αφού έχουν γίνει μητέρες. 

 

Και εδώ έρχεται αυτό που γνωρίζουν οι γυναικολόγοι και μόνο με τις τακτικές εξετάσεις μπορεί να ανιχνευθεί. Ο λόγος για την αδενομύωση, τον αθόρυβο εχθρό της γυναικείας ζωής, που κάνει σαφή την παρουσία του μέσω των συμπτωμάτων της περιόδου και φυσικά ξεχνιέται με το που ολοκληρώσει τον κύκλο της. Σύμφωνα με τους ειδικούς, στην αδενομύωση, μέρος του ενδομητρίου -του υμένα που καλύπτει την περιοχή της μήτρας- αρχίζει να εισδύει στα μυώδη τοιχώματα της περιοχής και να διογκώνεται. Η αδενομύωση είναι και ένας από τους λόγους αύξησης του μεγέθους της μήτρας, ενώ ως πάθηση είναι περισσότερο πιθανή στις γυναίκες γόνιμων ηλικιών, αλλά και σε όσες έχουν ήδη αποκτήσει παιδιά. Οι γυναικολόγοι εντοπίζουν έξαρση της πάθησης κυρίως στις ηλικίες 30-35 ετών. 

 

Όπως επισημαίνεται, μάλιστα, σε επιστημονικές επιθεωρήσεις του εξωτερικού, η αδενομύωση μπορεί συχνά να εμφανίζεται παράλληλα με την ενδομητρίωση και εκεί επισημαίνεται η ανάγκη τακτικών εξετάσεων για την αποφυγή ακόμη πιο επώδυνων καταστάσεων. Ωστόσο, από μόνη της η αδενομύωση, αν και εμφανίζει επώδυνη συμπτωματολογία, σε γενικές γραμμές θεωρείται ακίνδυνη. 

 

 

Στα συμπτώματα, ας προστεθούν και οι επώδυνες σεξουαλικές επαφές, ενώ ας σημειωθεί ότι η αιτία της αδενομύωσης είναι άγνωστη και παρά τις επιστημονικές απόπειρες των προηγούμενων ετών η εμφάνιση της να συνδεθεί με τον τοκετό. Βάσει μίας άλλης επιστημονικής θεωρίας, τα αρχέγονα βλαστικά κύτταρα και η εισχώρηση τους στους μύες της μήτρας μπορούν επίσης να προκαλέσουν την πάθηση. 

 

Κατά τη γυναικολογική εξέταση, ο γιατρός είναι σε θέση να εντοπίσει αν υπάρχει διόγκωση της μήτρας και να διακρίνει αν πρόκειται για ινομυώματα ή αδενομύωση, καθώς πριν από τον υπέρηχο και την μαγνητική τομογραφία υπάρχει περίπτωση αυτά τα δύο να συγχέονται. Στη σύγχρονη γυναικολογία, η αδενομύωση διακρίνεται σε δύο τύπους: στη διάχυτη, που αφορά όλη την περιοχή της μήτρας και την περιορισμένη, που συνήθως εμφανίζεται σε νεαρότερες ηλικίες.  Και στις δύο περιπτώσεις πάντως και ακριβώς όπως και σε άλλες παθήσεις, όπως η ενδομητρίωση, η αδενομύωση σχετίζεται και με την παραγωγή οιστρογόνων, που με την πάροδο του χρόνου, φθίνει, οπότε ατονούν και τα συμπτώματα. 

 

Με στοιχεία από Guardian, Health Digezt