Ο Πειρασμός δε θέλει σκέψη.

Από τη Μαρία Παπαπαναγιώτου

Η σκέψη δεν βοηθά το αδαμάντινο του χαρακτήρα σας, αποκαλύπτει η τελευταία έρευνα που δημοσιεύεται στην Ψυχολογία της Επιστήμης.

 
Η πρωτοπόρα μελέτη επιχείρησε ν αγγίξει τα βάθη του μηχανισμού της πρόκλησης, της ανθρώπινης διέγερσης, της δύναμης του πειρασμού και της ώρας «που ενδίδεις…».
 
Οι αλήθειες που έρχονται στο φως εξηγούν πώς υποκύπτει κανείς ή όχι και πόσο νιώθει αμαρτωλός.

Το πρώτο συμπέρασμα παραδέχεται πως όσο εκτιθέμεθα στις προκλήσεις, τόσο ο εγκέφαλός μας γίνεται πιο επιρρεπής στο να ενδώσει.

Το δεύτερο συμπέρασμα αποδεικνύει ότι ο ίδιος εγκέφαλος ξέρει να αντιστέκεται. Άρα δεν υπάρχουν άλλοθι! Από την ώρα που αντικρίζει κανείς ένα απαγορευμένο κομμάτι τούρτα ενώ βρίσκεται σε δίαιτα, υποσυνείδητα,- κατ' αρχήν- το μυαλό λέει "Νο, thanks, δε θα πάρω".

Το φιλοσοφικό δίλημμα για ανθρωπολόγους, ερευνητές και τα ανθρώπινα είδη είναι το αν αμαρτάνουμε όταν ενδίδουμε στα βασικά μας ένστικτα: τη πείνα, τη δίψα, τη γενετήσια ορμή.

Η έρευνα κατέγραψε το πώς οι εγκεφαλικοί μηχανισμοί αξιολούν την πρόκληση και την προσωπική αμαρτία του καθενός .

Συμμετείχαν πενήντα άνδρες που διατηρούσαν σχέση στην προσωπική τους ζωή. Κατά  την διάρκεια του πειράματος προβλήθηκαν αρχικά δυο είδη βίντεο. Στους μεν, ιδιαίτερα αισθησιακά πορνό και στους υπόλοιπους fashion show, ικανά αισθησιακά  αλλά σαφώς πιο cool από την κατηγορία των πορνό.

Στην συνέχεια στις ομάδες των συμμετεχόντων παρουσιάστηκαν  φωτογραφίες με προκλητικές γυναίκες και αντίστοιχο  βαθμό ερωτικής  πρόκλησης, και στα δυο γκρουπ. Όταν λίγες ημέρες αργότερα το πείραμα επαναλήφθηκε, ανακοινώθηκε στους συμμετέχοντες ότι οι γυναίκες των φωτογραφιών ήταν φοιτήτριες πρόθυμες να συναντηθούν μαζί τους.

 Αποτέλεσμα: Eκείνοι που ενέδωσαν ήταν αποκλειστικά τα άτομα του πρώτου γκρουπ, η ομάδα των αντρών δηλαδή που είχε χορτάσει hot πορνό κατά των διάρκεια των πειραμάτων! Όσοι είχαν παρακολουθήσει τις, πιο cool–and-chic επιδείξεις μόδας δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον να συναντήσουν τις σεξοβόμβες φοιτήτριες. Παρέμειναν ψύχραιμοι. Συμπέρασματα:

1.Ο πολιτισμός τιθασεύει τα ένστικτα.

2.H κουλτούρα των καιρών, βουτηγμένη στην τσόντα, δε βοηθάει το

χαρακτήρα.

3.Για να παρασύρετε τα θύματά σας, καλλιεργήστε “κλίμα” για κάποιο διάστημα πριν.

Ο έγκυροι καθηγητές ψυχολογίας μετά τη συγκεκριμένη μελέτη αναγνωρίζουν πως μέχρι σήμερα βλέπαμε ως ανθρώπινο είδος τον πειρασμό αλλιώς. Η κοινή γνώμη πιστεύει ότι η συνείδηση είναι αυτή που υπάρχει, εξυπηρετεί και υποστηρίζει τις μακρόχρονες αρχές μας, είναι δηλαδή ο δρόμος του Καλού. Αντίστοιχα ότι ανθρώπινη αδυναμία είναι αυτή που υπηρετεί την άμεση ικανοποίηση, κι αυτός είναι  ο δρόμος του Κακού.

Πιστεύουμε επίσης ότι όταν πεινάμε, διψάμε, καταλαμβανόμαστε από γενετήσιες ορμές, οι σκέψεις μας παραμένουν στο δρόμο του Καλού ενώ το ένστικτο δίνει εντολές να υποκύψουμε στην πρόκληση, του δρόμου του Κακού.

Αυτός  είναι η κακοτοπιά ούτως ή άλλως, αποδεινύεται. Ουδείς άκαμπτος αν τριγυρίζει, ουδείς αναμάρτητος .