10 κουβέντες που δεν λέμε ποτέ – μα, ποτέ – σε μία κυρία

10 κουβέντες που δεν λέμε ποτέ – μα, ποτέ – σε μία κυρία Facebook Twitter
16

Ο κόσμος άλλαξε, αλλάξαν οι καιροί – που έλεγε και το τραγούδι – και πλέον ακόμη και οι πιο αταίριαστοι διάλογοι ανάμεσα σε δύο ανθρώπους μπορούν να εκτυλιχθούν παντού. Στις σχέσεις, στις φιλίες, στις δουλειές μπορούν να ακουστούν τα πάντα, καθώς η αυτονόητη ισότητα έχει καταργήσει προ πολλού τις ευγένειες, την προσοχή σε όσα δεν πρέπει να ειπωθούν, τη λεπτότητα.

 

Πρώτα θύματα, οι κυρίες. Πίσω από το επιχείρημα ότι πλέον συζητάμε τα πάντα ανοιχτά και δεν τρέχει και τίποτα, μπορούν να εισπράξουν τα πιο υποτιμητικά σχόλια, έστω και υπό μορφήν αστείου, μπορούν να ακούσουν «τέρατα» που συνήθως αφορούν την εμφάνιση, πολύ συχνά όμως και τις επιδόσεις τους στη δουλειά, στο σπίτι, στη διαχείριση όλου αυτού του πολυδαίδαλου σύγχρονου σύμπαντος που θέλει τη γυναίκα, όχι μόνο ικανή, αλλά «πρώτη» σε όλα. Τι να γίνει, όμως, που όσα χρόνια κι αν περάσουν υπάρχουν πράγματα που απαγορεύεται να πει κανείς σε μία κυρία, κυρίως δημοσίως και φωναχτά, επειδή το υπαγορεύουν τόσο οι κανόνες ευγένειας όσο και βασικές αρχές της ψυχολογίας.  Όπως:

1. «Πάχυνες, νομίζω»

Όσο κι αν κόπτεται κάποιος ότι το είπε με την καλή έννοια το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Γίνεται σχόλιο για τα κιλά, ευαίσθητο σημείο όχι μόνο των γυναικών, αλλά όλων. Δεν το λέμε. Ποτέ.

2. «Αυτό το φόρεμα σε δείχνει κάπως»

Αν δεν είναι να ειπωθεί κάτι καλό, ας μην ειπωθεί καθόλου. Το «κάπως» συνορεύει με το «κακό». Κι αν σκοπεύει κανείς να πει μια καλή κουβέντα, ας μην την πει καθόλου. Οι ενδυματολογικές επιλογές μίας κυρίας, οφείλουν να απασχολούν μόνο την ίδια. Αν δεν ξέρει να προστατευθεί από παγίδες, κρίμα, πολύ κρίμα, κατά τα λοιπά είναι αυστηρά προσωπικό ζήτημα.

3. «Άλλαξες το άρωμα σου;»

Είτε το άλλαξε είτε όχι, δική της δουλειά. Αν δεν μας αρέσει δεν πλησιάζουμε πολύ. Αν μας αρέσει, το λέμε και πάλι κομψά. Και οι μυρωδιές που επιλέγει κάποιος για να ενισχύσει την ταυτότητα και το προσωπικό του στίγμα σε έναν χώρο δεν επιδέχονται σχολίων.

4. «Πόσους ερωτικούς συντρόφους είχες..;»

Αδιάκριτο, ανεπίτρεπτο, σχεδόν δηλωτικό της ήδη σχηματισμένης άποψης κάποιου για μία γυναίκα. Και σίγουρα, η απάντηση είτε ειλικρινής, είτε υπερβολική, θα εκπλήξει όποιο διατυπώνει τέτοιες ερωτήσεις. Το savoir vivre αποτρέπει τέτοιου είδους ερωτήσεις, η κοινή λογική λέει ότι όσο άνετα κι αν αισθάνεσαι με έναν άνθρωπο, καλό θα ήταν να προσέχεις τι ρωτάς ειδικά για θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού και ερωτικού συντρόφου.

5. «Η πρώην μου έκανε “αυτό”»

Και καλά έκανε. Ακόμη κι αν το «αυτό» λέγεται για καλό – που, δεν – αυτομάτως στα αυτιά της κυρίας που εισπράττει το σχόλιο χτυπάει και το καμπανάκι της σύγκρισης. Πολύ πιθανόν και ο πρώην της να έκανε κάτι άλλο, τέλειες μακαρονάδες, για παράδειγμα. Δεν θα είναι προς όφελος κανενός αρχίσει, ομοίως, να κάνει συγκρίσεις. Γενικώς, ο συγκριτικός πίνακας εγγυάται την πρόοδο, αλλά λειτουργεί διαλυτικά στις ανθρώπινες σχέσεις.

6. «Δεν μ’ αρέσουν οι φίλες σου»

Δεκτό. Μην κάνετε παρέα μαζί τους, τότε. Το να διατυπώσετε το σχόλιο με αυτόν τον τρόπο δημιουργεί συνειρμούς. Αν οι φίλες δεν σ’ αρέσουν γιατί είναι κάπως λαϊκές ή κάπως ψηλομύτες η επόμενη σκέψη είναι το «δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι». Θα θεωρήσει ότι πρόκειται μία έμμεση μομφή και για τον δικό της χαρακτήρα και κριτήριο και η αντίδραση θα είναι θυελλώδης και δικαιολογημένη.

7. «Είσαι η ίδια η μάνα σου»

Ποτέ δεν λέγεται για καλό αυτή η κουβέντα ειδικά ανάμεσα σε ζευγάρια. Είναι χτύπημα κάτω από τη ζώνη και σημαίνει πολλά. Προσβάλλει αυτήν που το ακούει και φυσικά τον άνθρωπο που αγαπάει περισσότερο σ’ αυτή τη ζωή. Και γιατί προσβάλλει, αν η μαμά είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος; Γιατί ακριβώς γι’ αυτό λέγεται κάτι τέτοιο. Για να προσβάλλει.

8. «Μην κάνεις σαν υστερική»

Ντροπή. Άλλη μία απαγορευμένη ατάκα ειδικά, όταν η «απέναντι» έχει δίκιο και κάθε λόγο να εκνευριστεί. Η προσβολή συνήθως επιστρέφεται επί τόπου με ακόμη μεγαλύτερα ξεσπάσματα οργής, κυρίως γιατί είναι μία ατάκα – επιχείρημα κάποιου που θέλει να μειώσει έναν άνθρωπο και την έντονη ροή του λόγου του.

9. «Καλό θα ήταν να μη φας δεύτερο πιάτο»

Καλό θα ήταν ο καθένας να ασχολείται με την όρεξη του. Καλύτερο θα ήταν κάτι τέτοιο να μην ειπωθεί παρουσία φίλων, ούτε καν με αυστηρές ματιές. Έχουν χαλάσει σχέσεις, φιλίες, συνεργασίες για τέτοιες παρατηρήσεις που μετρούν μπουκιές.

10. «Δεν έκανες παιδιά, ακόμη»

Σύμφωνα με την ψυχολόγο Jean M. Twenge πρόκειται για την πιο αγχωτική κουβέντα που μπορεί να ακούσει μία γυναίκα μετά τα 35 της είτε αντιμετωπίζει πρόβλημα γονιμότητας είτε όχι, είτε από επιλογή να μην αποκτήσει απογόνους. Οπότε, τέτοιου είδους απορίες καλό θα ήταν να μην εκφράζονται, ειδικά αν είναι γνωστό ότι πρόκειται για ζήτημα που ενοχλεί ή «πονάει».

Με στοιχεία από το Women’s Health και PsychologyToday

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 26.3.2016

16

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η γενιά του άγχους: Πώς τα smartphones δηλητηρίασαν τα παιδιά μας και πώς να το αντιμετωπίσουμε

Υγεία & Σώμα / Η γενιά του άγχους: Πώς τα smartphones δηλητηρίασαν τα παιδιά και πώς να το αντιμετωπίσουμε

Το πιεστικό ερώτημα, ωστόσο, είναι: τι μπορούμε να κάνουμε; Ζούμε σε έναν κόσμο που είναι πλήρως κορεσμένος από τα smartphones: είναι σχεδόν αδύνατο, πλέον, να διεκπεραιώσουμε την καθημερινή μας ζωή χωρίς αυτά, ούτε φυσικά μπορούμε να κρατάμε τα παιδιά μας μακριά τους για πάντα.
THE LIFO TEAM
«Πάρε τον καρκίνο μακριά και πες του να μην ξανάρθει»

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας / «Πάρε τον καρκίνο μακριά και πες του να μην ξανάρθει»

Η Τζούλη Αγοράκη συναντά τη Φιορίτα Πουλακάκη, διευθύντρια της Κλινικής Μαστού του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών, διακεκριμένη μαστολόγο, η οποία χειρούργησε και την ίδια όταν περνούσε τη δική της περιπέτεια με τον καρκίνο.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
H λειτουργία των αναμνήσεων: Πώς το άγχος και ο ύπνος επηρεάζουν τη μνήμη μας

Υγεία & Σώμα / H λειτουργία των αναμνήσεων: Πώς το άγχος και ο ύπνος επηρεάζουν τη μνήμη μας

Ο νευροεπιστήμονας Charan Ranganath εξηγεί πως όταν συναντά κάποιον για πρώτη φορά, συχνά τον ρωτούν «Γιατί δεν έχω καλή μνήμη και ξεχνάω εύκολα;». Όμως, η απάντηση που εκείνος δίνει είναι πως τον ενδιαφέρει περισσότερο τι θυμόμαστε, παρά τι ξεχνάμε.
ΤΑΤΙΑΝΑ ΤΖΙΝΙΩΛΗ
Οι ογκολογικοί ασθενείς χρειάζονται ολιστική στήριξη, μαζί με τη θεραπεία τους

Υγεία & Σώμα / Οι ογκολογικοί ασθενείς χρειάζονται ολιστική στήριξη, μαζί με τη θεραπεία τους

Με το πρόγραμμα «Φώφη Γεννηματά» περισσότερες από 15.000 γυναίκες που πιθανόν να ανακάλυπταν πολύ αργότερα ότι η υγεία τους κινδυνεύει διαγνώστηκαν με ευρήματα και έλαβαν θεραπεία έγκαιρα.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Η αξία του προσυμπτωματικού ελέγχου σε συχνές μορφές καρκίνου

Υγεία & Σώμα / Η αξία του προσυμπτωματικού ελέγχου σε συχνές μορφές καρκίνου

Η Ελλάδα, σύμφωνα με την Κορίνα Πατέλη - Bell, μπορεί να πάρει τα δεδομένα των πιλοτικών προγραμμάτων που εφαρμόστηκαν σε 42 περιοχές του Ηνωμένου Βασιλείου και οδήγησαν στη μετατόπιση των ασθενών σε πρωιμότερα στάδια διάγνωσης
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ

σχόλια

9 σχόλια
Νομίζω ότι τα παραπάνω είναι πιθανότερο να λεχθουν μεταξύ φιλεναδων παρά από άντρα σε γυναίκα. Έχουμε μάθει από μικροί να αποφεύγουμε τις κακοτοπιες.
Ενταξει, μην τραλαθουμε και τελειως, ζουμε πλεον στο 2016 και σαφως εχουν αλλαξει πολλα. Δεν γινεται να κυκλοφορει ο αλλος με το βιβλιο του Ζαμπουνη στο χερι. Σαφως καποια απο τα παραπανω ειναι απαραδεκτα αλλα μερικα τα θεωρω εντελως γελοια. Αν παχυνα, θα προτιμουσα να μου το επισημανουν οσο και αν δεν μου αρεσει για να μαζεψω το στομα μου. Σαφως και μπορω να ζητησω εξηγησεις τι ακριβως εχει το φορεμα μου και δεν αρεσει, αν δεν αρεσει στην ξυνη που δεν με συμπαθει θα καταλαβω πως ειμαι μια χαρα, αν ομως δεν αρεσει σε αντρα, τοτε..... πρεπει να μαθω γιατι και σαφως η αντρικη γνωμη μετραει. Το αρωμα και βεβαια θεωρω πως ειναι σωστο να το τονισει καποιος γιατι αν ειναι ο καλο μου και εγω φορω ενα αρωμα που το φερνει αναγουλα, δεν το θελω αυτο με τιποτα ομως. Το να μου πουν οτι μοιαζω με την μανα μου θα το θεωρησω απολυτως φυσιολογικο, που θα επρεπε να μοιασω δηλαδη? Φυσικα το ποσες σχεσεις ειχα, ναι, αυτο το θεωρω αγενεια αλλα στην ηλικια μου θα απαντησω χωρις φοβο και παθος. Και αν σε καποιον δεν αρεσει ο αριθμος, μπορει να παει εξω απο ενα σχολειο, γυμνασιο ή λυκειο και να αναζητησει το αντικειμενο του ποθου του. Οταν ερχεται η κουβεντα για πρωην αλλαζουμε συζητηση, σε κανεναν δεν αρεσει να μαθαινει για το ερωτικο παρελθον και δεν το θεωρω και απαραιτητο. Απλα ειναι παρελθον. Το δευτερο πιατο το αφηνω ασχολιαστο γιατι ειναι επιεικως αστείο. Το θεμα του παιδιου ειναι στην διακριτικη ευχερεια της καθε γυναικας αν θελει να το συζητησει ή οχι.
Συμφωνώ και παλι Συμφωνώ με αυτόν τον άρθρο. Σε οποία ηλικία να βρίσκεται μια γυναίκα, από οποιαδήποτε χώρα να είναι και σε οποία φάση να βρίσκεται, ΑΠΛΑ δεν λες αυτα σε μια κυρία. Και δεν έχει να κάνει εαν εμείς οι γυναίκες, βρισκόμασταν αντιμέτωπες σε μια τέτοια άβολη "στιγμή", δεν θα μπορούσαμε να βρούμε μια καλη απάντηση ή ατάκα στο σχόλιο ή παρατήρηση- έχουμε το μυαλό και την εξυπνάδα. Απλα, γιατί να μας βάλεις σε αυτήν " τρύπα"
Δεν μου αρέσει να σχολιάζω αρνητικά, αλλά δεν μπορώ να μην εκφράσω μια δυσφορία για το εν λόγω κείμενο.Αρχικά γράφει "...η αυτονόητη ισότητα έχει καταργήσει προ πολλού τις ευγένειες, την προσοχή σε όσα δεν πρέπει να ειπωθούν, τη λεπτότητα. Πρώτα θύματα, οι κυρίες...". Η ανισότητα θυματοποιεί τις γυναίκες, επειδή τις βλέπει κατώτερες, αλλά και η ισότητα θυματοποιεί τις γυναίκες, γιατί χάνουν την ειδική ευγενική και λεπτή μεταχείρισή τους. Υπάρχει κατάσταση στην οποία η γυναίκα δεν θεωρείται θυματοποιημένη ή μονά-ζυγά δικά μας;Το κυριότερο πρόβλημα το έχω με το πνεύμα του άρθρου - είτε συνειδητό είτε ασυνείδητο. Οκ, συμφωνώ πως η ευγένεια και ο σεβασμός είναι σημαντικό πράγμα, αν και πιστεύω πως δεν έχει να κάνει με ζητήματα ισότητας, αλλά με ζητήματα σωστής συμπεριφοράς. Αλλά το άρθρο μοιάζει να προτείνει πως δεν πρέπει με κανένα τρόπο να ασκούμε κριτική σε μια γυναίκα, γιατί θα πληγωθεί, ή αν πούμε κάποιο κριτικό σχόλιο, να το κάνουμε με τέτοιο τρόπο ώστε να μην φαίνεται σαν κριτική. Γιατί τέτοια λογοκρισία; Γιατί να δεχτώ το "Αν δεν είναι να ειπωθεί κάτι καλό, ας μην ειπωθεί καθόλου";Συμφωνώ πως όλα αυτά είναι αγένειες, αλλά η αγένεια δεν είναι ακόμη έγκλημα. Αντί να λέμε "μην λέτε αυτό ή μην λέτε το άλλο", καλό θα ήταν να μαθαίνουμε πως να χειριζόμαστε τις αγένειες. Πιστεύω πως το άρθρο διαιωνίζει την υπερευαισθησία των γυναικών, που εντέλει καταλήγει να τις θυματοποιεί περισσότερο από ό,τι η αγένεια των ανδρών.Είμαι σίγουρος πως οι γυναίκες - οι συνειδητοποιημένες γυναίκες όμως - μπορούν μια χαρά να απαντήσουν στο "πάχυνες" ή στο "με πόσους πήγες", χωρίς να "ακουστούν σαν υστερικές". Μπορούν να αντέξουν στην κριτική, είτε αφορά στον εαυτό τους, είτε στις φίλες τους, είτε στις μάνες τους. Και κυρίως μπορούν να κάνουν σοβαρό διάλογο και να ζητήσουν επιχειρήματα όταν κάποιος τους λέει "αυτό το ρούχο δεν σου πάει". Και κάπως έτσι, πιστεύω, η γυναίκα γλιτώνει από την θυματοποίηση και κερδίζει την αυτονόμησή της: Όταν στέκεται σαν ανεξάρτητο, αυτόνομο, αυτόβουλο ον, με συνείδηση και ενσυναίσθηση, όχι όταν έχει την μεταχείριση πορσελάνης Βοημίας.
Και πολύ ευγενικός είσαι :P Επίσης, δεν κατάλαβα, αυτές τις συγκεκριμένες ατάκες δεν τις λέμε ποτέ σε γυναίκα αλλά σε άντρα είναι οκ ας πούμε; Γιατί το άρθρο αναφέρεται συγκεκριμένα σε γυναίκες;
Mad Max, φυσικά και δεν είναι ΟΚ να λέγονται οι φράσεις αυτές σε άντρες, αυτό είναι προφανές. Το άρθο αυτό εστιάζει στις γυναίκες γιατί στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι φράσεις αυτές λέγονται σε γυναίκες!
Μαριάννα με συγχωρείς, αλλά δουλευόμαστε; Φράσεις του στιλ "μη φας 2ο πιάτο" ή "ο/η πρώην μου έκανε αυτό" από πού προκύπτει ότι λέγονται σε γυναίκες κατά κύριο λόγο;; Τώρα η φράση "αυτο το φόρεμα σε δείχνει κάπως" ναι είναι πιο πιθανό να λεχθεί σε γυναίκα, αλλά προφανώς και υπάρχουν οι αντίστοιχες εκδόσεις για άντρες. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το νόημα που προσπαθεί να περάσει το συγκεκριμένο άρθρο και πού στηρίζεις το επιχείρημά σου. Οι γυναίκες ναι, έχουν υποστεί πάρα πολλή καταπίεση στην πορεία της ιστορίας, αλλά αυτή εκφραζόταν με πολύ χειρότερο τρόπο από το "δε μ'αρέσουν οι φίλες σου". Απ' ολες αυτές τις ατάκες, η μόνη που πραγματικά είναι έγκυρη είναι η τελευταία, για τον προφανή λόγο ότι μιλάμε όντως για αποκλειστικότητα της γυναίκας, μιας και ο άντρας μπορεί να τεκνοποιήσει σε οποιαδήποτε ηλικία.Θεωρώ εντελώς λάθος τη συνέχιση της θυματοποίησης και το "special treatment" απέναντι σε οποιαδήποτε ομάδα αδικήθηκε κάπου κάποτε στην ιστορία (ή αδικείται ακόμα). Η οποιαδήποτε χοντράδα ή διάκριση θα πρέπει να αποφεύγεται επειδή ο άλλος είναι άνθρωπος, και όχι επειδή είναι γυναίκα, μαύρος, ομοφυλόφιλος ή οτιδήποτε άλλο, αλλιώς πάντα σε αυτή τη μεταβατική κατάσταση που περιγράφεις θα μείνουμε κολλημένοι.
Μetathron, η πλήρης ισότητα δεν έχει επιτευχθεί και διανύουμε μία μεταβατική περίοδο. Γι´ αυτό το λόγο η κατάσταση δεν είναι εύκολη και καλό είναι να είμαστε όλοι προσεκτικοί στο τι λέμε. Γιατί εγώ για παράδειγμα συμήθως μπορώ να απαντήσω σε κάποιο μειωτικό εξαιτίας του φύλου μου σχόλιο, αλλά υπάρχουν μέρες (ή απλά να είναι π.χ. κι ένα μόνο σχόλιο την μέρα ή 5 την εβδομάδα που και πάλι πρόκειται για ψυχολογικό πόλεμο που σε διαλύει-που συνήθως όσο ζούσα στην Ελλάδα ήταν 5 τη μέρα!-) που είναι τόσα αυτά που αντιμετωπίζω απλά και μόνο επειδή είμαι γυναίκα που μπορεί εκείνη τη μέρα να μη μπορώ να το αντιμετωπίσω! Γενικώς, όσο εγώ θα δείξω ευαισθησία για μια ταλαιπωρημένη μειονότητα όπως οι έγχρωμοι, και θα προσέξω τι θα πω μπροστά τους, το αυτό περιμένω και από εσένα. Μην ξεχνάς ότι οι γυναίκες είναι η μεγαλύτερη καταπιεσμένη μειονότητα παγκοσμίως.
Είναι μειωτικό εξαιτίας του φύλου σου σχόλιο, να σου πουν ότι πάχυνες? ή ότι είσαι ίδια η μάνα σου? ή ότι κάνεις σαν υστερική? Τι σχέση έχει το φύλο?Δηλαδή μόνο οι γυναίκες παχαίνουν και κάνουν υστερίες?Νομίζω ότι αυτά τα σχόλια είναι μειωτικά για όλα τα φύλα και δεν πρέπει να λέγονται ούτε στους άντρες.Η ευγένεια μας αφορά όλους, είτε άντρες είτε γυναίκες.