Ενταξει, μην τραλαθουμε και τελειως, ζουμε πλεον στο 2016 και σαφως εχουν αλλαξει πολλα. Δεν γινεται να κυκλοφορει ο αλλος με το βιβλιο του Ζαμπουνη στο χερι. Σαφως καποια απο τα παραπανω ειναι απαραδεκτα αλλα μερικα τα θεωρω εντελως γελοια. Αν παχυνα, θα προτιμουσα να μου το επισημανουν οσο και αν δεν μου αρεσει για να μαζεψω το στομα μου. Σαφως και μπορω να ζητησω εξηγησεις τι ακριβως εχει το φορεμα μου και δεν αρεσει, αν δεν αρεσει στην ξυνη που δεν με συμπαθει θα καταλαβω πως ειμαι μια χαρα, αν ομως δεν αρεσει σε αντρα, τοτε..... πρεπει να μαθω γιατι και σαφως η αντρικη γνωμη μετραει. Το αρωμα και βεβαια θεωρω πως ειναι σωστο να το τονισει καποιος γιατι αν ειναι ο καλο μου και εγω φορω ενα αρωμα που το φερνει αναγουλα, δεν το θελω αυτο με τιποτα ομως. Το να μου πουν οτι μοιαζω με την μανα μου θα το θεωρησω απολυτως φυσιολογικο, που θα επρεπε να μοιασω δηλαδη? Φυσικα το ποσες σχεσεις ειχα, ναι, αυτο το θεωρω αγενεια αλλα στην ηλικια μου θα απαντησω χωρις φοβο και παθος. Και αν σε καποιον δεν αρεσει ο αριθμος, μπορει να παει εξω απο ενα σχολειο, γυμνασιο ή λυκειο και να αναζητησει το αντικειμενο του ποθου του. Οταν ερχεται η κουβεντα για πρωην αλλαζουμε συζητηση, σε κανεναν δεν αρεσει να μαθαινει για το ερωτικο παρελθον και δεν το θεωρω και απαραιτητο. Απλα ειναι παρελθον. Το δευτερο πιατο το αφηνω ασχολιαστο γιατι ειναι επιεικως αστείο. Το θεμα του παιδιου ειναι στην διακριτικη ευχερεια της καθε γυναικας αν θελει να το συζητησει ή οχι.
