Μία ωδή στον καφέ που συντροφεύει κάθε ξεχωριστή μας στιγμή

Μία ωδή στον καφέ που συντροφεύει κάθε ξεχωριστή μας στιγμή Facebook Twitter
0

ADVERTORIAL

Ο καφές. Αυτό το δημιούργημα που σε ξυπνά το πρωί και σε καταφέρνει να σηκωθείς από το ζεστό σου κρεβάτι για να μυρίσεις το άρωμά του στην κουζίνα. Ο ήχος από τα ντουλάπια που ανοιγοκλείνουν, η μεγάλη κούπα, το μπρίκι στο μάτι της κουζίνας, το κουταλάκι που ανακατεύει, ο ζεστός καφές στα χέρια σου. Και μετά, ησυχία.

Μετά, η πρώτη γουλιά που είναι πάντα τόσο απολαυστική που σε ζεσταίνει και σου δίνει μία μικρή δόση αισιοδοξίας, λίγο πριν ξεκινήσει η μέρα σου. Η αίσθηση του να κρατάς την κούπα με τα δύο χέρια και να ακούς τη γειτονιά σιγά σιγά να ξυπνάει. Επιστρέφεις στο κρεβάτι ή στον καναπέ, για λίγη ακόμα ζεστασιά, πριν πάρεις μία βαθιά ανάσα και μυρίσεις λίγο ακόμα αυτό το άρωμα του ελληνικού καφέ που δε συγκρίνεται με οποιοδήποτε άλλο.

Μία ωδή στον καφέ που συντροφεύει κάθε ξεχωριστή μας στιγμή Facebook Twitter

Η πρώτη φορά που γνώρισα τον ελληνικό καφέ, ήταν σε μία εκδρομή με τους γονείς μου, πολλά χρόνια πριν. Ήταν από αυτές τις βουνίσιες εκδρομές που πηγαίναμε σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο του χειμώνα, λίγο πριν να νιώσω αρκετά μεγάλη για να πηγαίνω εκδρομές με τον μπαμπά και τη μαμά. Ένα από εκείνα τα χιονισμένα πρωινά, λοιπόν, γνώρισα αυτό που αργότερα έμαθα ως Λουμίδη Παπαγάλο - απλά επειδή εκείνο το πρωινό η μητέρα μου αποφάσισε να φτιάξει τον καφέ της στο δωμάτιο. Από τότε, αυτή η ζεστασιά και η ξεχωριστή αίσθηση οικειότητας του φρέσκου, ζεστού ελληνικού καφέ, έγινε η βάση για μία αγάπη που μεγαλώνει καθημερινά.

Η αγάπη αυτή, δεν περιορίζεται μόνο στα συναισθήματα που δημιουργούν η γεύση και τα αρώματά του του ελληνικού καφέ. Εξελίσσεται συνεχώς, μέσα από τη συντροφιά του σε μερικές από τις πιο σημαντικές και όμορφες στιγμές μου. Πρόσφατα, έμαθα πως ένας από τους πιο κοντινούς μου και αγαπημένους ανθρώπους, αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα, μετά από πολλά χρόνια στο εξωτερικό. Λίγο οι παρούσες συνθήκες που καλούν για αποφάσεις, λίγο η νοσταλγία, η απόφαση πάρθηκε και έφτασε σε εμένα με ένα πρωινό τηλεφώνημα, τη στιγμή που μόλις είχα καθίσει στην πρωινή δροσιά για να πιω τον αγαπημένο μου ελληνικό καφέ - κάπου εκεί το συνειδητοποίησα.

Μία ωδή στον καφέ που συντροφεύει κάθε ξεχωριστή μας στιγμή Facebook Twitter

Αυτή ήταν και η αφορμή που άρχισα να σκέφτομαι το πόσες φορές έχω βρεθεί να ακούω τα πιο όμορφα νέα, κρατώντας τον καφέ μου στο χέρι. Πόσα πρωινά τηλεφωνήματα έχω δεχθεί που μου έχουν αλλάξει τη μέρα, πόσες ιδιαίτερες στιγμές έχω βιώσει, με συντροφιά τη μοναδικότητα αυτού του αρώματος και της γεύσης. Πόσο ανυπομονώ για την επιστροφή της φίλης μου, για να μπορέσω να καθίσω και πάλι μαζί της και να απολαύσουμε μαζί τον Λουμίδη Παπαγάλο, στο ξεκίνημα μίας νέας εποχής - ακόμα και σε αυτή τη δύσκολη περίοδο.

Ο ελληνικός καφές, έχει καταφέρει να συνοδεύσει όχι μόνο αναμνήσεις, αλλά κάθε σημαντική στιγμή της καθημερινότητάς μου, από εκείνο το πρωινό στο βουνό. Από την πρώτη μου «συνάντηση» μαζί του, μία ξεχωριστή εισήγηση στην κουλτούρα του καφέ, που με έκανε να τον αγαπήσω, να επενδύσω σε αυτόν, να μάθω να τον απολαμβάνω όπως του αρμόζει. Τώρα, που κλείνει τα 100 χρόνια ιστορίας του, ο Λουμίδης Παπαγάλος συνεχίζει να συντροφεύει κάθε σημαντική στιγμή, κάθε νέα απόφαση και κάθε ανθρώπινη σχέση που «δυναμώνει» πάνω από ένα φλιτζάνι του.

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ