To «it girl» είναι μια περίοδος στη ζωή μιας νεαρής γυναίκας, κατά τη διάρκεια της οποίας η εμφάνισή της εκπροσωπεί με δυναμισμό τον τρόπο που θα επιλέξουν να ντύνονται οι γυναίκες ‒ κάποια στιγμή η μορφή της γίνεται τεράστια στα μάτια τους. Τα «it girls» τις περισσότερες φορές δεν είναι επαγγελματίες της μόδας, δεν εμφανίζονται με συγκεκριμένο σκοπό. Στην κοριτσίστικη καρδιά τους υπάρχει τόσο αυθόρμητη η αίσθηση της μόδας, που φοράνε τα ρούχα χωρίς κόπο ή σκέψη, χωρίς να υποκύπτουν σε συμβάσεις ή κανόνες. Φιλτράρουν με αγνό τρόπο ό,τι συμβαίνει και χάρη στη μεγάλη τους καρδιά, το ένστικτο και το αναμφισβήτητο χάρισμά τους μετατρέπονται σε κάτι μεγαλύτερο από αυτό που θα μπορούσαν να προβλέψουν. Τα «it girls» δεν είναι προφήτες γιατί δεν καταλαβαίνουν πως συνδιαλέγονται με το μέλλον, μοιάζουν περισσότερο με διάττοντες αστέρες, καθώς η στιγμή τους τελειώνει όταν γίνονται γυναίκες ή επειδή είναι τόσο λαμπερές, ατρόμητες και ευάλωτες που η κοινωνία που τις περιβάλλει δεν έχει τη δύναμη να τις προστατεύσει.
Έβλεπες τα ευγενικά απομεινάρια των μπίτνικ μαζί με τη γαλλική couture και τη nouvelle vague πάνω σε ένα νεαρό κορίτσι από την Αϊόβα που έμενε στο Παρίσι. Αυτή ήταν απαρχή του μοντέρνου αστικού στυλ και η γέννηση του όρου «french girl».
Η Τζιν Σίμπεργκ έγινε σχεδόν το πρώτο «it girl» όταν το 1958 μας έδειξε έναν προάγγελο του μοντέρνου κοριτσιού με τα αγορίστικα μαλλιά μέσα σε ένα μαύρο φόρεμα του Givenchy στην ταινία «Καλημέρα θλίψη». Στην ίδια ταινία φορά τα μεγάλα αντρικά πουκάμισα του γόη πατέρα της δεμένα στη μέση, σορτς και ολόσωμα μαγιό στη γαλλική Ριβιέρα. Στην ταινία παίζει τη Σεσίλ, 18 χρονών. Λίγο μετά, ο Γκοντάρ την επιλέγει για να πρωταγωνιστήσει στο «Με κομμένη την ανάσα» δίπλα στον Ζαν-Πολ Μπελμοντό. Εκεί υπάρχει η σκηνή όπου φορά το Τ-shirt της «Herald Tribune» με ένα μαύρο στενό παντελόνι που σταματά πάνω από τους αστραγάλους και ένα ζευγάρι μπαλαρίνες. Είναι η ταινία στην οποία φορά Breton μπλούζες και ψηλόμεσα παντελόνια, ανάλαφρα καλοκαιρινά φορέματα, φαρδιά πουκάμισα ‒κι έχει πάντα τα ίδια κοντά, αγορίστικα μαλλιά‒ με μια τρυφερή αδιαφορία, σαν να μην έκανε προσπάθεια, δεν έψαξε να δει τι θα φορέσει, απλώς έβαλε ό,τι βρήκε μπροστά της και βγήκε. Η σεξουαλικότητά της είναι ένα παιχνίδισμα, μια πρόσκληση σε παιχνίδι διερευνητικό. Είναι αγνή αλλά και πονηρή, ανεξάρτητη, έξυπνη, αστεία. Η ταινία έγινε επιτυχία στην Ευρώπη: οι φωτογραφίες της εκτός set δείχνουν την ίδια κοπέλα, με ανδρικά τζιν και Breton μπλούζες, μεγάλα πουλόβερ, γιακάδες Ρeter Ρan και μαύρα γυαλιά ηλίου. Ξεκινά να φορά couture κομμάτια σε επίσημες εμφανίσεις, πάντα με τον ίδιο ευάλωτο, απροσποίητο τρόπο, με μια ρευστότητα που κανένας δεν είχε δει πριν. To 1986, η Mαντόνα, με κοντοκουρεμένα, αγορίστικα ξανθά μαλλιά, στο βιντεοκλίπ του τραγουδιού «Papa don't preach» φορά μπαλαρίνες, ένα ψηλόμεσο τζιν και μια Breton μπλούζα, κλείνοντας το μάτι στο κοριτσίστικη δύναμη της Τζιν Σίμπεργκ του «Με κομμένη την ανάσα».
Madonna - Papa Don't Preach
Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το 1958 που η Τζιν Σίμπεργκ εμφανίστηκε με αγορίστικα μαλλιά αυτό δεν ήταν καθόλου συνηθισμένο. Η Mία Φάροου, άλλο ένα «it girl», θα κόψει τα μαλλιά της σχεδόν δέκα χρόνια μετά, όταν και η Tουίγκι είχε γίνει ήδη γνωστή. Στην εποχή της Σίμπεργκ οι γυναίκες ψεκάζονταν ακόμα με τόνους λακ, είχαν καρέ, καπέλα, κομμωτές, φιλέ, σινιόν. Φορούσαν γάντια και καπέλα, κολλητά φορέματα, έφτιαχναν μπούκλες. Η εικόνα της, ένα αγορίστικο κεφάλι, σχεδόν άβαφο, με φίνα χαρακτηριστικά, μέσα στα μεσάτα, μαλακά ρούχα της αρχής της δεκαετίας του '60, δεν είχε την παιδικότητα ή τις γεωμετρικές γραμμές που θα αποκτούσε από το '65 και μετά. Έβλεπες τα ευγενικά απομεινάρια των μπίτνικ μαζί με τη γαλλική couture και τη nouvelle vague πάνω σε ένα νεαρό κορίτσι από την Αϊόβα που έμενε στο Παρίσι. Αυτή ήταν απαρχή του μοντέρνου αστικού στυλ και η γέννηση του όρου «french girl». Μια Αμερικανίδα και στη συνέχεια μια Αγγλίδα, η Τζέιν Μπίρκιν, «it girl» Νο 3, μετέφρασαν αυτά που έβλεπαν στο Παρίσι σε έναν παγκόσμιο, απόλυτα ελκυστικό και κομψό κώδικα επικοινωνίας της κοριτσίστικης μόδας.
Η Τζιν Σίμπεργκ έφτιαξε μια τόσο δυνατή εικόνα επειδή κανένας Αμερικανός δεν της έδωσε ιδιαίτερη προσοχή, γεγονός που της επέτρεψε να εξερευνήσει τα μονοπάτια που τα κορίτσια τα οποία έκαναν καριέρα στον κινηματογράφο στις ΗΠΑ δεν μπορούσαν καν να διακρίνουν. Σύσσωμος ο αμερικανικός Τύπος έθαψε τις ερμηνείες της στο κινηματογραφικό της ντεμπούτο, τη «Saint Joan», και στην επόμενη ταινία, «Καλημέρα θλίψη». Ο μόνος που έγραψε καλό λόγο γι' αυτήν, συγκεκριμένα πως ήταν «τέλεια», ήταν ο νεαρός σκηνοθέτης Φρανσουά Τριφό στο σπουδαίο «Cahiers du Cinèma». Η Τζιν δεν έκανε ψυχοθεραπεία, έμαθε τέλεια γαλλικά, παντρεύτηκε τον Γάλλο François Moreuil (που έγραψε το «Με κομμένη την ανάσα»), πήρε διαζύγιο, μπήκε σε μια κλινική. Όταν βγήκε, δούλεψε την τεχνική της και συνέχισε. Ήταν πια διάσημη. Εκείνη τη στιγμή η ζωή της πήρε δραματική τροπή: έγινε ακτιβίστρια, ασπάστηκε τις ιδέες της άκρας αριστεράς και σχεδόν την ίδια εποχή με την Τζέιν Φόντα βρέθηκε στο πλευρό των Μαύρων Πανθήρων, τους οποίους και χρηματοδοτούσε. Μπήκε στη λίστα καταστολής του FBI που την παρακολουθούσε και φρόντιζε να δυσκολεύει τη ζωή της στην Αμερική. Η Τζέιν συνέχισε να γυρίζει ταινίες, παρά τα εμπόδια, συνέχισε να είναι πολιτικοποιημένη και να καταλαβαίνει το Παρίσι της εποχής της με την αμερικανική καρδιά της.
Η ταινία «Τζιν Σίμπεργκ» με πρωταγωνίστρια την Kρίστεν Στιούαρτ πιάνει τη ζωή της από εκείνο το σημείο. Διάσημη πια, στο στόχαστρο του FBI, στο πλευρό των Μαύρων Πανθήρων, όταν έχει φύγει από τη χρυσή στιγμή του «it girl». Στη διάρκεια των 96 λεπτών της ταινίας η Kρίστεν Στιούαρτ αλλάζει 28 σύνολα. Ο Mάικλ Γουίλκινσον, ο ενδυματολόγος της ταινίας, ο ίδιος που έφτιαξε τα '70s κοστούμια για την ταινία «American Hustle», λέει πως ήταν βαθιά αντιφατική. Η διάθεσή της να φορά τα ρούχα της με αυτόν τον τρόπο, εκπέμποντας το ευαίσθητο και συνάμα επιθετικό πνεύμα της εποχής της, ίσως έκανε τη δουλειά του ακόμα πιο δύσκολη. Καθώς η Τζιν Σίμπεργκ μπαίνει στα 30 τα μαλλιά της μακραίνουν, τα σύνολά της γίνονται πιο επιβλητικά, δείχνει να φορά τα ρούχα ως ασπίδα ενάντια στις επιθέσεις, στις ιδέες.
Η στάση της απέναντι στα ρούχα μοιάζει με τον απελευθερωμένο τρόπο που τα βλέπουμε εμείς σήμερα. Καθώς το FBI προσπαθούσε να τη φιμώσει, εκείνη ξέφευγε όλο και πιο πολύ. Ένα βράδυ έφυγε γυμνή από το σπίτι της, μονάχα με μια κουβέρτα και βαρβιτουρικά, χωρίς ρούχα. Τη βρήκαν δέκα μέρες μετά, μέσα στο λευκό Ρενό της, νεκρή. Ήταν μόλις 40 ετών. Υπήρξε «it girl».
σχόλια