Η πρώτη κριτική για τον ''Αστακό'' του Λάνθιμου, από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο

Η πρώτη κριτική για τον ''Αστακό'' του Λάνθιμου, από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
2
Η πρώτη κριτική για τον ''Αστακό'' του Λάνθιμου, από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Ο Γιώργος Λάνθιμος με όλο το καστ της ταινίας. Φωτο: EPA/TRISTAN FEWINGS

Κι όμως, ο Γιώργος Λάνθιμος είναι αισθηματίας! Ο Αστακός κλείνει με το Τι Είναι Αυτό που το Λένε Αγάπη του Τάκη Μωράκη, με τη φωνή της Σοφία Λόρεν, από το Παιδί και το Δελφίνι, δια του λόγου το αληθές...

Ο "Αστακός" μόλις έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο φεστιβάλ Καννών, το πρωί στις 8.30, στην υπερπλήρη αίθουσα Lumiere (κυρίως δημοσιογραφική προβολή, με πολλούς συναδέλφους να μην μπορούν να βρουν θέση).

Ο Λάνθιμος δεν απογοήτευσε τους φαν του με τον Αστακό. Η ταινία είναι ένα σουρεαλιστικό ρομάντσο με οξυδέρκεια στην παρατήρηση της ανθρώπινης ψυχής και μαύρο χιούμορ.


Κατ' αρχήν, λύθηκε το μυστήριο του τίτλου: Όταν πεθαίνει η σύζυγος του Κόλιν Φάρελ και εκείνος αναγκάζεται να μεταβεί σε ένα ειδικό ξενοδοχείο που προβλέπει η νομοθεσία της δυστοπικής, αχρονικής κοινωνίας και να βρει ταίρι μέσα σε 45 ημέρες, καλείται να επιλέξει ένα ζώο στο οποίο θα ήθελε να μεταμορφωθεί σε περίπτωση που αποτύχει να "ξαναδιπλώσει". Ο Φάρελ διαλέγει τον αστακό για το γαλάζιο αίμα του και την ικανότητα του να παραμείνει γόνιμος μέχρι το τέλος της ζωής του. Η επιτροπή τον συγχαίρει για το ασυνήθιστο της επιλογής του, λέγοντας του μάλιστα πως οι περισσότεροι θέλουν να γίνουν σκύλοι, γι' αυτό και ο κόσμος έχει γεμίσει από τα συγκεκριμένα ζώα ενώ άλλα, όπως ο αστακός, είναι πλέον προστατευόμενα είδη.

Η πρώτη κριτική για τον ''Αστακό'' του Λάνθιμου, από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Σκηνή από την ταινία.


Αδυνατώντας να προσαρμοστεί στην διαδικασία του φαινομενικά εκούσιου συνοικεσίου, ο Φάρελ καταφεύγει στο δάσος, στην ομάδα των μοναχικών, όπου γνωρίζει την Ρέϊτσελ Βάϊς, Κι από εκεί ξεκινάει η περιπέτεια τους, σαν κυνηγημένοι των κυνηγημένων, αφού και μέσα στο σύστημα των ανταρτών- μοναχικών, υπάρχουν περιορισμοί και τιμωρίες. Για παράδειγμα, απαγορεύεται κι εκεί το φλερτ και το σεξ, αν και επιτρέπεται ο χορός, μόνο όμως με υπόκρουση ηλεκτρονικής μουσικής και από ακουστικά- σε μια χαρακτηριστική, και θαυμάσια σεκάνς, όλοι χορεύουν στο δάσος, μόνοι τους, όπως κάνουν άλλωστε οι έφηβοι στα clubs, με μουσική που δεν φέρνει τα σώματα κοντά.

Μέσα σε ένα τυπικά συμπαγές, ψυχρό, σχεδόν αντισηπτικό Λανθιμικό σύμπαν (η Αγγλία του πάει πολύ!) η χαραμάδα της αγάπης ανοίγει γενναία για τον Έλληνα σκηνοθέτη. Το θεμα του, όπως τόνισε και στη συνέντευξη τύπου, είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, όπως και στις προηγούμενες ταινίες του. Στον Αστακό, το ζητούμενο είναι η αγάπη και η έκφραση της, που φτάνει μέχρι το θαύμα της αυτοθυσίας, σε έναν κόσμο που συνθλίβεται από κανόνες ζευγαρώματος, νόμους ισοπεδωτικούς για οποιονδήποτε θέλει να ζήσει τη ζωή της αρεσκείας του, και αναγκάζεται να υποκρίνεται για να χωρέσει στην γενική εικόνα και την κρατούσα εντύπωση, και τελικά να επιβιώσει.


Η τοπογραφία της ταινίας είναι εξαιρετικά σχεδιασμένη, και οι ερμηνείες διαφοροποιούνται ενδεικτικά και ανάλογα με την ποσότητα του συναισθήματος που εκλύεται κάθε φορά για να προχωρήσει το δράμα. Γύρω από τις σταθερές αξίες στο σινεμά του Λάνθιμου, την Αριάν Λαμπέντ στο ρόλο της καμαριέρας/βοηθού/διπλής πράκτορος και την Αγγελική Παπούλια, που υποδύεται μια άκαρδη και βίαιη γυναίκα που αποζητά κι εκείνη ταίρι, ο Φάρελ και η Βάϊς ανταποκρίνονται περίφημα στο παιχνίδι ανάμεσα στο νατουραλισμό που γνωρίζουν καλά και σε μια προσεκτική κατάδυση στο απάνθρωπο παράλογο, χωρίς να χρειάζεται να επινοήσουν ακραίες ερμηνευτικές λύσεις. Το πιό ενδιαφέρον σημείο των ρόλων τους είναι η αόρατη ζώνη ανάμεσα στις επιθυμίες και τον φόβο.

Η πρώτη κριτική για τον ''Αστακό'' του Λάνθιμου, από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Λέα Σεϊντού, Κόλιν Φάρελ και Γιώργος Λάνθιμος. Φωτο: EPA/TRISTAN FEWINGS


Ο Λάνθιμος δεν απογοήτευσε τους φαν του με τον Αστακό. Η ταινία είναι ένα σουρεαλιστικό ρομάντσο με οξυδέρκεια στην παρατήρηση της ανθρώπινης ψυχής και μαύρο χιούμορ του σεναριογράφου Ευθύμη Φιλίππου, γιά την άτσαλη συμπεριφορά των στριμωγμένων τροφίμων του ζωολογικού κήπου που έχει πάρει τη μορφή ξενοδοχείου, και των ελαφρώς γελοίων επιτηρητών τους. Ο Λάνθιμος το υποστήριξε με αυτοπεποίθηση και ρευστότητα, δημιουργώντας μια απολυταρχία χωρίς τρελούς δικτάτορες και ειδικά εφέ, σε ειδυλλιακό φυσικό τοπίο όπου τα πάντα υφέρπουν με αφύσικους τροπισμούς- σαν ένα καθαρόαιμο auteur θρίλερ, με ανοιχτή δράση και παράδοξες λεπτομέρειες.


Η προσμονή για την ταινία (τα πολλά πρώτα δημοσιεύματα στον ξένο Τύπο που μιλάνε για υπολογίσιμο διεκδικητή βραβείων, η αθρόα προσέλευση) φάνηκε να είναι μεγάλη, Η αρχική αντίδραση στο Theatre Lumiere, αν κρίνουμε από το χλιαρό χειροκρότητα στο τέλος, δεν ήταν η αναμενόμενη. Να δούμε ποιάς υποδοχής θα τύχει στην βραδυνή, επίσημη πρεμιέρα.

 

Η πρώτη κριτική για τον ''Αστακό'' του Λάνθιμου, από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Ο Φάρελ και η Βάϊς ανταποκρίνονται περίφημα στο παιχνίδι ανάμεσα στο νατουραλισμό που γνωρίζουν καλά και σε μια προσεκτική κατάδυση στο απάνθρωπο παράλογο, χωρίς να χρειάζεται να επινοήσουν ακραίες ερμηνευτικές λύσεις.

2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Οθόνες / Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Η ελληνικής καταγωγής Αυστραλή σκηνοθέτιδα πίσω από το «Ten Pound Poms» μιλά στη LiFO για τη στάση των Αυστραλών απέναντι στους μετανάστες, την ταινία της που εξόργισε την ομογένεια, και το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος ακόμη κι όταν το έργο σου έχει δει πολύς κόσμος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Μια ταινία που η Τζέιν Όστιν θα ήταν περήφανη να είχε σκηνοθετήσει, η Λίντσεϊ Λόχαν ανταλλάζει σώμα με την Τζέιμι Λι Κέρτις ξανά μετά από 22 χρόνια κι ένας μεταλλαγμένος Μπάμπι εκδικείται για τον θάνατο της μαμάς του. – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Νεαρές μητέρες»: Είναι καλοκαιρινή επιλογή μία ταινία των αδελφών Νταρντέν; 

The Review / «Νεαρές μητέρες»: Tα κατάφεραν πάλι οι αδελφοί Νταρντέν; 

Τι κάνει τις «νεαρές μητέρες» να ξεχωρίζουν από τις προηγούμενες δουλειές των Βέλγων δημιουργών; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητάνε για τη βραβευμένη ταινία που παίζεται στους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Οθόνες / American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Η American Apparel πουλούσε απελευθέρωση, αλλά πίσω από τις βιτρίνες και το φίνο βαμβάκι το brand ήταν βουτηγμένο στα σκάνδαλα: σεξουαλική παρενόχληση, κατάχρηση εξουσίας και ένα εργασιακό κλίμα που κάθε άλλο παρά cool ήταν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Movies

Οθόνες / Η σπαρταριστή επιστροφή των «Τρελών Σφαιρών» και 9 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ο Λίαμ Νίσον δείχνει την κωμική στόφα του, η Άλισον Μπρι και ο Ντέιβ Φράνκο πρωταγωνιστούν στην πιο αναμενόμενη ταινία τρόμου της χρονιάς, η νέα ταινία των αδερφών Νταρντέν και 4 επανεκδόσεις – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Είδαμε την ταινία που διασκευάζει ο Γιώργος Λάνθιμος

Οθόνες / Η ταινία στην οποία βασίστηκε ο Λάνθιμος: Ένα κρυμμένο νοτιοκορεατικό διαμάντι

Η επικείμενη κυκλοφορία του «Bugonia» στάθηκε αφορμή για να επισκεφτούμε ξανά την κινηματογραφική του πηγή, το cult «Save the Green Planet!», έναν από τους κρυμμένους θησαυρούς του νοτιοκορεατικού σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

σχόλια

2 σχόλια
«Ο Λάνθιμος δεν απογοήτευσε τους φαν του»; Δεν φαντάζομαι να κάνει σινεμά για «τους φαν του».Και από την κριτική της Guardian:" It’s an adventure which begins by being bizarre and hilarious but appears to run out of ideas at its mid-way point, and run out of interest in what had at first seemed to be its central comic image: humans turning into animals....But once we leave the hotel for the forest, some of the film’s energy, atmosphere and control is dissipated: the superbly clenched, angular weirdness and explosive gags lose their direction and force and Lanthimos’s distinctive weirdness begins to look self-conscious and contrived."http://www.theguardian.com/film/2015/may/15/the-lobster-review-cannes-film-festival-2015