Στα παράλληλα προγράμματα του φεστιβάλ Βερολίνου, προβλήθηκαν δύο αγγλόφωνες ταινίες που θυμίζουν μοτίβα του παρελθόντος, αφήνοντας μια γεύση επανάληψης.
Το Life του πάντα ενδιαφέροντος Άντον Κόρμπιν έχει ως θέμα την παράλληλη καταξίωση του πασίγνωστου Τζέϊμς Ντιν και του άγνωστου φωτογράφου Ντένις Στοκ, ο οποίος, ωστόσο, είναι υπεύθυνος για τις εμβληματικές λήψεις για το περιοδικό Life, στη Νέα Υόρκη και στην ιδιαίτερη πατρίδα του ηθοποιού, λίγο πριν γίνει ο Ντιν γίνει απότομα και δυστυχώς σύντομα, ο διασημότερος επαναστάτης στην ιστορία του σινεμά. Οι δύο νεαροί άνδρες συναντήθηκαν τυχαία λίγο πριν την πρεμιέρα του Ανατολικά της Εδέμ και των γυρισμάτων του Επαναστάτη χωρίς Αιτία, στα πρόθυρα μιας μεγάλης καριέρας δηλαδή, κι ενώ αμφότεροι βρίσκονταν σε υπαρξιακό κατώφλι και δύσθυμη αντιμετώπιση του επαγγελματικού τους πεδίου. Ο Ολλανδός σκηνοθέτης του Control προφανώς σαγηνεύτηκε από μια ιστορία που παραπέμπει στη μεγάλη του αγάπη, τη φωτογραφία, και στο πώς ένα κλικ του φακού μπορεί να αλλάξει τα πάντα- όχι πως έτσι γίνεται, αλλά υπάρχει ανοιχτό το κυρίαρχο ενδεχόμενο, έστω και ως ψευδαίσθηση.
Το θέμα υπόσχεται το διαφορετικό που περιμένεις από μια εναλλακτική βιογραφία, και κυρίως από το biopic που εστιάζει σε μια συγκεκριμένη, κρίσιμη χρονική περίοδο, και αποφεύγει να πλατειάσει σε εποχές, σκηνικά και κοστούμια που αφορούν περισσότερο παραγωγή και λιγότερο σκηνοθετική άποψη. Το Life, πέρα από το απαραίτητο χολιγουντιανό namedropping και μια ανεκδοτολογική παράθεση που ενδιαφέρει περισσότερο τους σινεφίλ, κινείται χαλαρά εκεί που τέμνονται οι δύο παρεξηγημένοι καλλιτέχνες, και ποντάρει σε έναν υποδώρειο ερωτισμό, αντίστοιχο εκείνου που έχει ο φωτογράφος με το αντικείμενο του, μόνο που εδώ ο Ντιν είναι αυτός που φλερτάρει και ο φωτογράφος ο πιό δειλός από τους δύο. Αυτό το παιχνίδι αχνοφαίνεται στην αρχή και επανέρχεται προς το τέλος, αλλά στη μεγάλη διάρκεια, οι πραγματικές λάμψεις είναι λιγοστές.
Το Woman in Gold θα μπορούσε να είναι το παιδί της Φιλομίνα και του Μνημείων Άνδρες. Η ηρωίδα έχει διαφύγει των Ναζί στη Βιέννη, ήρθε νέα στο Λος Άντζελες και ζει εκεί, όταν κάποια στιγμή διεκδικεί έναν εξαίσιο πίνακα του Κλιμτ, που απεικονίζει τη θεία της, και ο οποίος της ανήκει. Μαζί με τον δικηγόρο γιό μιας φίλης της, επίσης εβραϊκής καταγωγής, ποντάρουν σε έναν νέο νόμο που αποκαθιστά την κλεμμένη από τους Ναζί περιουσία και τα βάζουν με την άκαμπτη αυστριακή γραφειοκρατία, σε έναν αγώνα αξιοπρέπειας, με ένθετο χιούμορ και πολλές αναδρομές στις οικογενειακές στιγμές πριν το ξεκλήρισμα. Κλασσικό υλικό στη φλέβα του Χάρβεϊ Γουάνσταϊν, ο οποίος είναι παραγωγός, το Woman in Gold διαθέτει μια σωστή ερμηνεία από την Έλεν Μίρεν, αλλά ακολουθεί την επαναλαμβανόμενη ρετσέτα του πικρού feelgood που προκύπτει από την τραγωδία και την μεγαλοψυχία
