Mέσα στα χρόνια, ο Σπύρος Στάβερης φωτογράφησε αρκετές φορές τη Μαλβίνα, κυρίως για το 01 και το (symbol). Aπό τα στούντιο του Σκάϊ όπου έκανε και το πρώτο τηλεοπτικό της σουξέ, μέχρι τα σοκάκια της Αγοράς, μόλις έσκασαν οι πρώτοι μετανάστες.
Πολλές φωτογραφήσεις έκανε η Μαλβίνα εκείνη την εποχή -ήταν αληθινή σταρ σε μια τηλεόραση που έιχε ακόμη σαρωτική επιρροή και το ίντερνετ ήταν στα σπάργανα. Όμως μόνο εδώ αποτυπώνεται έτσι ακριβώς όπως ήταν: ένα δοτικό, εύθραυστο και ανάδελφο πρόσωπο που πέρασε από την Ελλάδα σαν κομήτης.
Η Μαλβίνα στη Μενάνδρου.
Στη Σοφοκλέους.
![Με μία φίλη της, ιδιοκτήτρια του μπακάλικου "Ο Νείλος".](/uploads/image/891528/12_40.jpg "Με μία φίλη της, ιδιοκτήτρια του μπακάλικου "Ο Νείλος".")
Με μία φίλη της, ιδιοκτήτρια του μπακάλικου "Ο Νείλος".
Στο στούντιο του ΣΚΑΪ
Μία γκέισα στο Κολωνάκι
Σήμερα, βέβαια, έχοντας περάσει τόσα χρόνια, δεν συμφωνώ με όλα όσα έλεγε. Θεωρώ ότι ήταν πολύ μορφωμένη και άψογη στο να μιλήσει για θέματα καλλιτεχνικά, βιβλία, κινηματογράφο, φιλοσοφία, ήταν σαγηνευτική. Στα πολιτικά, επειδή έδωσε πολύ έμφαση σε αυτό, νομίζω ότι ήταν κοντά σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε σήμερα ως λαϊκισμό. Ήταν διαφορετική βέβαια η εποχή σε όλα τα επίπεδα, αλλά νομίζω ότι είχε μια αρνητική προσήλωση σε συγκεκριμένα θέματα / άτομα. Επίσης γινόταν μια υπεραπλούστευση σε άλλα κοινωνικά θέματα (του τύπου τα παιδιά των φαναριών μπορεί να είναι πιο ευτυχισμένα από ένα παιδί που κάθεται στο σπίτι και παίζει βιντεοπαιχνίδια) και κάτι λίγο πατριωτικό με έναν τρόπο που δεν μου άρεσε.
Κατά τ' άλλα τη θεωρώ θεά, με πολύ ιδιαίτερη λάμψη και ταλέντο και μου λείπει κάπως.
Οι άλλοι ή είμαστε θλιμμένοι, ή πεθαμένοι και δεν το ξέρομε.
Άσε τους σοβαροφανείς...