Τον Κωνσταντίνο Αθυρίδη τον γνωρίζω εδώ και μία δεκαετία ως συνθέτη τραγουδιών, κυρίως για την προσωπική δισκογραφία της σταθερής συνεργάτιδας του, ερμηνεύτριας και στιχουργού Γεωργίας Βεληβασάκη. Γνωρίζω ακόμη για τη θητεία του στο μουσικό θέατρο (στο παρελθόν έχει σκηνοθετήσει μιούζικαλ του Andrew Lloyd Webber και όχι μόνο), καθώς και για την ενασχόληση του με το συγκεκριμένο έργο, που ξεκινάει από τα μέσα της δεκαετίας του 1990! Και, πραγματικά, η ροκ όπερα του με τον αρχικό τίτλο ''Alexander'', σε λιμπρέτο της Penny Turner, είχε παρουσιαστεί πριν από δύο χρόνια στη Θεσσαλονίκη μαζί με την ταυτόχρονη έκδοση ενός πολυτελούς βιβλίου - CD.
Ο στόχος είναι το εξωτερικό, κάτι που αν συμβεί, σίγουρα θα αποτελέσει τιμή και για τον δημιουργό Κωνσταντίνο Αθυρίδη, και για το ΚΘΒΕ, και για την ίδια την Ελλάδα!
Σήμερα, η παράσταση ''Alexander the Great'' είναι - θα λέγαμε - η αναθεωρημένη βερσιόν του ''Alexander'' με καινούργιες μουσικές συνθέσεις του Αθυρίδη και καινούργιο λιμπρέτο της Alexandra Charanis. Πρεμιέρα έκανε τον περασμένο Οκτώβριο στο Βασιλικό Θέατρο της Θεσσαλονίκης, ενώ μόλις πριν τρεις μέρες παίχτηκε και στην Αθήνα, στην αίθουσα ''Αλεξάνδρα Τριάντη'' του Μεγάρου Μουσικής.
Ομολογώ πως ένα τέτοιο έργο το φοβόμουν, περισσότερο από ιδεολογικής άποψης. Λίγο η Αμφίπολη και λίγο η σταθερή άνοδος του εθνικισμού στη χώρα μας, πιθανώς να οδηγούσαν σ' αυτό που λέμε ''bad timing''. Να, όμως, που ο Κουτσούμπας του ΚΚΕ και η Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ με την παρουσία τους στο Μέγαρο, αλλά και με τον ενθουσιασμό τους για το έργο, διέψευσαν τις ανησυχίες μου.
Η αλήθεια είναι πως η παράσταση ''Alexander the Great'' στοχεύει στο εξωτερικό, αν υπολογίσει κανείς πως ο μόνος ''Great'' για τους ξένους ήταν και είναι ο νεαρός Μακεδόνας ιμπεριαλιστής, αλαζόνας, σφαγέας των λαών - πείτε τον όπως θέλετε.
Ακριβώς τα άνωθεν χαρακτηριστικά του Μεγάλου Αλεξάνδρου αποφεύγει να θίξει το έργο. Οι δημιουργοί του, ο Αθυρίδης, η Charanis και ο Γιάννης Βούρος (ο Βούρος συν-σκηνοθετεί με τον Αθυρίδη), κρατούν φανερή απόσταση από τις ιστορικές θηριωδίες του ήρωα τους, ενός αρχαίου Εθνικού Ήρωα των Ελλήνων, εστιάζοντας αντίθετα στην πολυδιάστατη προσωπικότητα του: Συγκεκριμένα, στο πώς ένα 19χρονο παιδί από την Πέλλα με όπλα την ικανότητα του, το ανοιχτό πνεύμα και την ανάγκη του για ενότητα, έγινε μύθος της παγκόσμιας ιστορίας.
Το έργο είναι παραγωγή του ΚΘΒΕ κι αν εντυπωσιάζει για το πολυπρόσωπο casting του (περισσότεροι από 30 ηθοποιοί, χορευτές και λυρικοί τραγουδιστές) και τα πλούσια σκηνικά - κοστούμια του (των Γιάννη Μετζικώφ - Ιωάννας Τιμοθεάδου αντίστοιχα), το όλο ντεκόρ είναι μάλλον μία πιο ταπεινή ευέλικτη κατασκευή: Δύο ψηλές σκαλωσιές που χρησιμοποιούνται καθ' όλη τη διάρκεια του (δύο ώρες και ένα τέταρτο) μαζί με τα εικονικά περιβάλλοντα που έφτιαξε ο video artist Στάθης Μήτσιος.
Πάμε τώρα και στα πιο δυνατά σημεία του: Τη μουσική του Αθυρίδη και τις εξαιρετικές φωνές που το υπηρετούν!
Ο Κωνσταντίνος Αθυρίδης φαίνεται ότι ''τό'χει'' 100%! Η τριβή του με τα ροκ συγκροτήματα και το μιούζικαλ βρήκε πρόσφορο έδαφος στη δική του ροκ όπερα, ένα είδος όχι και τόσο διαδεδομένο στη χώρα μας, εξαιρουμένου του Νίκου Καρβέλα, που με τους παλιότερους ''Δαίμονες'', τις τωρινές ''Καμπάνες του Εντελβάις'' και τη συμμετοχή της σούπερ-σταρ Άννας Βίσση βεβαίως - βεβαίως, προσελκύει πάντα ένα πολύ μεγάλο κοινό. Ένα κοινό, ωστόσο, που θα χαρακτηριζόταν fANNAtic - ελάχιστη σχέση δηλαδή με ροκ όπερα κλπ.
Επειδή όμως το θέμα μας εδώ είναι το ''Alexander the Great'', ξαναπάω στον Αθυρίδη και λέω πως κατάφερε με τις μουσικές του να διατηρήσει μία καλόγουστη αισθητική διαχρονικού τύπου. Σε πολλά σημεία, η ηλεκτρική μπάντα, αποδίδοντας τις συνθέσεις του, εμβαθύνει ψυχολογικά στις ανθρώπινες ψυχές των χαρακτήρων, άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με δραματικότητα, χωρίς ευτυχώς να γίνεται πομπώδης. Διότι, στις περιπτώσεις αυτές, συχνά το πομπώδες γίνεται συνώνυμο της πατριδοκαπηλείας, συνεπώς και του κιτς. Έχω την αίσθηση τώρα πως, τηρουμένων των αναλογιών, το ''Alexander the Great'' του Κωνσταντίνου Αθυρίδη είναι μία κατάθεση από τη χώρα μας που οι μουσικές επιρροές της κατάγονται βασικά από το θρυλικό ''Jesus Christ Superstar'' του Webber! Φιλότιμη προσπάθεια, να το πω αλλιώς, με αξιοπρεπέστατα αποτελέσματα!
Οφείλω να σταθώ και στα μέλη του θιάσου, όλοι τους ερμηνευτές με ταλέντο και περγαμηνές στο θέατρο και στο τραγούδι. Ο Δημήτρης Τικτόπουλος, που είχε διαπρέψει στα τηλεοπτικά ''Greek Idol'' και ''The Voice of Greece'', είναι ένας εξαίρετος Αλέξανδρος! Όντας μικροκαμωμένος, δεν επιβάλλεται με μια φυσική ρώμη που θα απαιτούσε ο ρόλος του, αλλά με τη φωνή του που παραπέμπει στον Bob Geldoff, όπως και με τις χορευτικές του ικανότητες! Για τη φωνητική τους τέχνη ξεχωρίζουν ακόμη η Χαρίκλεια Χατζησαββίδου ως Ολυμπιάδα, ο Θωμάς Βλιαγκόφτης σε τριπλό ρόλο και οι, ''ψημένοι'' στη δισκογραφία, Γεωργία Βεληβασάκη ως Αφηγήτρια Καβερί Καλλάσα και Θοδωρής Βουτσικάκης σε διπλό επίσης ρόλο. Ο Βουτσικάκης, μάλιστα, που είχε κάνει το δισκογραφικό ντεμπούτο του με την πρόσφατη ''Αισθηματική Ηλικία'' του Δημήτρη Μαραμή, ανέλαβε τα μαθήματα φωνητικής σε όλη την ομάδα του ''Alexander the Great''!
Εν κατακλείδι, μία ελληνική ροκ όπερα με το απόλυτο ελληνικό ή και διεθνές θέμα και με το λιμπρέτο στα αγγλικά της Alexandra Charanis - το τελευταίο ήταν που εξώθησε αρκετούς θεατές να εκφράσουν την απορία στα πηγαδάκια γιατί το ακριβώς απόλυτο ελληνικό θέμα αποδόθηκε σε μία ξένη γλώσσα και όχι στα ελληνικά! Είπαμε, όμως, ή, σωστότερα, συνειδητοποιήσαμε από το όλο θέαμα πώς ο στόχος είναι το εξωτερικό, κάτι που αν συμβεί, σίγουρα θα αποτελέσει τιμή και για τον δημιουργό Κωνσταντίνο Αθυρίδη, και για το ΚΘΒΕ, και για την ίδια την Ελλάδα! Πόσω μάλλον όταν η παραγωγή ξεκίνησε από ιδιωτική πρωτοβουλία και εν συνεχεία ''αγκαλιάστηκε'' από το ΚΘΒΕ.
σχόλια